راهنمای مطالعه کتاب مقدس - سه ماهه دوم 2017 - «گوسفندان مرا خوراک ده»

دونلود PDF -  راهنمای مطالعه کتاب مقدس - سه ماهه دوم 2017 - «گوسفندان مرا خوراک ده»

 

۱. شخص پطرس – ۲۵ تا ۳۱ مارس ۴

۲. ارثیه فنا ناپذیر – ۱ تا ۷ آوریل ۱۲

۳. کهانت ملوکانه – ۸ تا ۱۴ آوریل ۲۰

۴. روابط اجتماعی – ۱۵ تا ۲۱ آوریل ۲۸

۵. برای خدا زیستن – ۲۲ تا ۲۸ آوریل ۳۶

۶. رنج و عذاب بخاطر مسیح – ۲۹ آوریل تا ۵ مه ۴۵

۷. رهبری خدمتگزارانه – ۶ تا ۱۲ مه ۵۴

۸. عیسی در نوشتههای پطرس – ۱۳ تا ۱۹ مه ۶۲

۹. آنگونه که شایسته است باشید – ۲۰ تا ۲۶ مه ۷۱

۱۰. نبوّت و کلام – ۲۷ مه تا ۲ ژوئن ۸۰

۱۱. معلمان دروغین – ۳ تا ۹ ژوئن ۸۸

۱۲. روز خداوند – ۱۰ تا ۱۶ ژوئن ۹۷

۱۳. موضوعات عمده در اول و دوم پطرس – ۱۷ تا ۲۳ ژوئن ۱۰۵

Editorial Office: 12501 Old Columbia Pike, Silver Spring, MD 20904

Come visit us at our Web site: http://www.absg.adventist.org

Principal Contributor

Robert McIver

Editor

Clifford R. Goldstein

Associate Editor

Soraya Homayouni

Publication Manager

Lea Alexander Greve

Middle East and North Africa Union

Publishing Coordinator

Michael Eckert

Translation to Farsi

Behrouz Khanzdeh

Farsi Layout and Design

Marisa Ferreira

Editorial Assistant

Sharon Thomas-Crews

Pacific Press® Coordinator

Wendy Marcum

Art Director and Illustrator

Lars Justinen

Design

Justinen Creative Group

حق چاپ محفوظ و مخصوص «کنگره عمومی ادونتیستهای روز هفتم» میباشد. هیچیک از بخشهای این کتابچه راهنمای مطالعه

کتاب مقدس مدرسه سبت ویژه بزرگسالان بدون اجازه قبلی و کتبی از کنگره عمومی ادونتیستهای روز هفتم (جنرال کنفرانس)

قابل ویرایش، تغییر، اصلاح ، اقتباس ، ترجمه ، تکثیر یا انتشار نیست. دفاتر بخشهای تابعه کنگره عمومی ادونتیستهای روز هفتم

مجاز هستند تا طبق دستورالعمل ویژه ای ترتیبی اتخاذ نمایند تا کتابچه راهنمای مطالعه کتاب مقدس مدرسه سبت ویژه بزرگسالان

ترجمه گردد. حق طبع و نشر مطالب ترجمه شده و انتشارات آنان متعلق به کنگره عمومی است. عناوین (ادونتیستهای روز هفتم)

و (ادونتیست) و آرم شعله گون جزو اسامی و علامت تجاری ثبت شده متعلق به کنگره عمومی ادونتیستهای روز هفتم میباشد و

استفاده از آن بدون اجازه قبلی از کنگره عمومی ممنوع است.

Sabbath School Personal Ministries

خوراک دادن به گوسفندان

در این ثلث از دروس ، رساله های اول و دوم پطرس را مطالعه میکنیم که مطالب آن از زبان کسی نقل شده که در خطیرترین لحظاتِ رسالتِ عیسی ، او را همراهی میکرد. قابل ذکر است که پطرس در زمره مسیحیان جدیدالایمان بود که به رهبری برجسته و بلند آوازه مبدل گردید. این واقعیت ها به تنهایی کفایت میکنند و موید این نکته هستند که رساله های او از ارزش و اعتبار کافی برای مطالعه برخوردارند. اما افزون بر این مقدمه ، رساله های فوق بدین خاطر نگاشته شد که کلیساها در مَحَک آشفتگی و مصایب قرار گرفته بودند: آنها از بیرون در معرض آزار و جفا و از درون با خطر ظهور معلمین فریبکار و دروغین قرار گرفته بودند.

پطرس هشدار می دهد که این معلمین کذاب در میان گفته های خود شک و تردید را در باره بازگشت دوباره مسیح رواج خواهند داد. آنها خواهند گفت: «کجاست وعده آمدن او؟ زیرا از زمانی که پدران به خواب رفتند، هر چیز همانگونه که از ابتدای آفرینش بود، باقی است» (دوم پطرس باب ۳ آیه ۴). امروزه تقریباً پس از دو هزار سال ، واقعیت این حمله به مقدسات را درک کرده ایم، آیا چنین نیست؟

در کنار هشدارهای پطرس در خصوص معلمان کذاب، رنج هایی که کلیساها تجربه کرد موضوعی است که او بارها به آن اشاره میکند. او می گوید این رنج ها آئینه رنج های عیسی هستند، او که بار سنگین گناهان ما را بر دوش خود گرفت و بر روی صلیب مرد. (اول پطرس باب ۲ آیه ۲۴). اما خبر خوش این است که مرگ عیسی رهایی از مرگ ابدی را به همراه داشت که نتیجه گناه است و اکنون نیز برای کسانی که به او توکل دارند زندگی عادلانه را به ارمغان آورد. (اول پطرس باب ۲ آیه ۲۴).

پطرس می گوید که عیسی نه تنها برای گناهان ما مرد بلکه به زمین باز خواهد گشت و دستیار داوری خدا خواهد بود (دوم پطرس باب ۳ آیات ۱۰ تا ۱۲). او بر این حقیقت تأکید میکند که دورنمای داوری باید نمودها و پیامدهای عملی ژرف و مهمی در زندگی ایماندار پدید آورد. هنگامی که عیسی باز می گردد، تمام گناهان را نابود خواهد کرد و زمین را با آتش پاک خواهد نمود (دوم پطرس باب ۳ آیه ۷). سپس مسیحیان میراثی را که خدا برایشان در آسمان ذخیره کرده بود، دریافت خواهند کرد (اول پطرس باب ۱ آیه ۴).

پطرس درباره نحوه زندگی مسیحیان سخنانی بسیار کاربردی دارد. اولین و مهمترین سخن این است که مسیحیان باید به یکدیگر محبت کنند (اول پطرس باب ۴ آیه ۸). او نظریه خود را اینگونه جمع بندی کرد: «خلاصه همه شما یک رأی و همدرد و برادر دوست و مشفق و فروتن باشید» (اول پطرس باب ۳ آیه ۸).

همچنین رساله های پطرس بیانی پر شور از انجیل است که بعبارتی جان کلام یا پیام و جوهره اصلی کل کتاب مقدس میباشد. گذشته از هر چیز، اگر قرار باشد کسی فیض نجات دهنده خداوند را بشناسد، آن فرد پطرس است. همین پطرس که آشکارا و بی احساس خداوند خود را انکار کرد (حتی با لعن کردن)، گفت که «این شخص را نمیشناسم» (متی باب ۲۶ آیه ۷۴)، همان کسی است که عیسی بعد ها به او فرمود «گوسفندان مرا خوراک ده» (یوحنا باب ۲۱ آیه ۱۷). بدرستی این دو رساله نمونه هایی از مسئولیتی هستند که پطرس برعهده داشت یعنی خوراک دادن به گوسفندان خداوند.

و بدون شک، هر بخش از این خوراک دهی شامل حقیقت بزرگ رستگاری بواسطه ایمان به مسیح می باشد، موضوعی که همکارش پولس نبی با قدرت بیان نمود. این حقیقتِ فیضِ خداست. پطرس از این نکته آگاه بود نه تنها از دیدگاه نظری یا به عنوان یک مکتب بلکه بخاطر اینکه خود او واقعیت و قدرت آن فیض را تجربه کرده بود.

در همین راستا مارتین لوتر (Martin Luther) در یادداشتهای خود در باره پطرس چنین نوشته است: «نتیجتا این رسالهِ پطرسِ مقدس یکی از بزرگترین کتاب های عهد جدید و انجیل راستین و ناب است. زیرا پطرس نیزدرست همان کاری را انجام میدهد که پولس و تمام بشارت دهندگان انجام دادند، بدین گونه که آموزنده اصول تعلیماتی راستین ایمان بوده و اینکه چگونه مسیح به ما ارزانی شد ؛ او که تمام گناهان ما را از میان بر میدارد و ما را نجات می دهد.» –

Commentary on the Epistles of Peter and Jude (Grand Rapids: Kregel

Publications, 1982), pp. 2, 3

عیسی به پطرس گفت تا به گوسفندانش خوراک بدهد. ما در میان آن گوسفند ها هستیم. پس بگذارید تغذیه شویم.

رابرت کی. مَک آیوِر (Robert K. McIver) در نیوزلند بزرگ شد و اکثر دوران کاری خود را در کالج اوندال گذرانده و در آنجا کتاب مقدس و باستان شناسی تعلیم می دهد. او نویسنده کتاب های متعددی از جمله چهار سیما از عیسی و فراتر از رمز داوینچی می باشد.

درس اول

۲۵ تا ۳۱ مارس

شخص پطرس

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: لوقا باب ۵ آیات ۱ تا ۱۱ ؛ متی باب ۱۶ آیات ۱۳ تا ۱۷ ؛ متی باب ۱۴ آیات ۲۲ تا ۳۳ ؛ لوقا باب ۲۲ آیات ۳۱ تا ۳۳ و ۵۴ تا ۶۲ ؛ غلاطیان باب ۲ آیات ۱۱ تا ۱۴.

آیه حفظی: «لیکن چون باد را شدید دید، ترسان گشت و مشرف به غرق شده، فریاد برآورده، گفت: خداوندا، مرا دریاب. عیسی بی درنگ دست آورده، او را بگرفت و گفت: ای کم ایمان، چرا شک آوردی؟» (متی باب ۱۴ آیات ۳۰ و ۳۱).

پطرس نویسنده دو کتاب می باشد (اول و دوم پطرس) که نام او را حمل میکنند. او یکی از نخستین پیروان عیسی بود؛ او در طول خدمت عیسی در زمین با او ماند؛ و او یکی از نخستین شاگردانی بود که مقبره خالی را دید. از این رو پطرس از تجربه ای غنی برخوردار بود که با الهام گرفتن از روح القدس توانست این نامه های قدرتمند را بنویسد. «زیرا که در پی افسانههای جعلی نرفتیم، چون از قوت و آمدن خداوند ما عیسی مسیح شما را اعلام دادیم، بلکه کبریایی او را دیده بودیم» (دوم پطرس باب ۱ آیه ۱۶).

پطرس اغلب در انجیل ظاهر می شود و پیروزی ها و شکست هایش آشکار می شود. او در میان حواریون و عیسی همیشه نقش روابط عمومی را ایفا میکرد. پطرس پس از رستاخیز و معراج عیسی، به یکی از برجسته ترین رهبران کلیسای اولیه تبدیل شد. کتاب اعمال رسولان و غلاطیان درباره او سخن بمیان می آورد.

مهمتر از همه چیز اینکه پطرس می دانست که خطا، آمرزش و در ایمان گام برداشتن و فروتنی چه معنایی داشت. او با تجربه ای که از فیض خدا بدست آورده بود، با آوایی مقتدرانه، همه ما را نیز که به همان فیض نیازمندیم صدا میزند.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۱ آوریل آماده شوید.

از من دور شو!

هنگامی پطرس را برای نخستین بار ملاقات می کنیم که در دریای جلیل مشغول ماهیگیری است (متی باب ۴ آیه ۱۸، مرقس باب ۱ آیه ۱۶ و لوقا باب ۵ آیات ۱ تا ۱۱). او تمام شب مشغول بود بدون اینکه حتی یک ماهی بگیرد. اما سپس او و همراهانش از فرمان عیسی اطاعت کرده تا به دریاچه باز گشته و بار دیگر تلاش نمایند. قریب به یقین پطرس و ماهیگیران دیگر، می بایست آنچنان از صید آن مقدار زیاد ماهی متحیر شده باشند چرا که چیزی نمانده بود که قایقشان غرق شود. پس از این معجزه چه چیزی ممکن است به ذهن ایشان خطور کرده باشد؟

آیات ۱ تا ۹ باب ۵ لوقا را بخوانید. سخنان پطرس به عیسی در آیه ۸ باب ۵ لوقا چه چیزی درباره پطرس به ما می گوید؟ یعنی، آنها چه نگرشی درباره جایگاه روحانی او به ما می دهند؟

پطرس احتمالاً باید از آنچه که از عیسی می دانست تحت تاثیر قرار گرفته باشد. حتی پیش از این معجزه هنگامی که عیسی به آن گروه فرمود که تورهایشان را به آب بیندازند، گر چه برای پطرس قابل درک نبود و تردید داشت چرا که آنها با تلاش زیاد نتوانسته بودند چیزی صید کنند ، با این وجود گفت: «به حکم تو، دام را خواهیم انداخت.» به نظر می رسد که پطرس تا آن زمان می بایست به معرفت عیسی دست یافته باشد و این آگاهی درونی او را به اطاعت واداشت. در حقیقت، شواهد حاکی از این موضوع هستند که پطرس پیش از این واقعه مدتی با عیسی بوده است.

شاید یک کلید راهنما در آیه ۳ باب ۵ لوقا وجود دارد که درباره آنچه که پیش از معجزه ماهی رخ داد، سخن بمیان میآورد. «پس به یکی از آن دو زورق که مال شمعون بود سوار شده، از او درخواست نمود که از خشکی اندکی دور ببرد. پس در زورق نشسته، مردم را تعلیم میداد.» شاید کلام عیسی در اینجا چیزی بود که ابتدا پطرس را عمیقاً تحت تأثیر قرار داده بود.

با این وجود پس از معجزه ، پطرس چیزی بیشتر در باره عیسی احساس نمود، چیزی مقدس در مقایسه با گناهکار بودن خود. درک پطرس از گناهکاری اش و تمایل او به اعتراف به آن در ملاء عام نشان می دهد که او تا چه حد نسبت به خداوند رو راست و صریح بود. جای تردید نیست که او برای کار خداوند فرا خوانده شده بود! پطرس علیرغم اشتباهاتش که بسیار بودند، مردی روحانی بود که برای پیروی از خداوند همیشه آمادگی داشت صرفنظر از اینکه چه بهای گزافی ممکن است برایش داشته باشد.

اعتراف به مسیح

یکی از پر شکوه ترین لحظات داستان عیسی در گفتگو با پطرس متجلی گردید. عیسی با بعضی از کاتبان و فریسی ها درگیر بود که او را به چالش کشیده بودند تا نشانه ای به آنها بدهد که هویت او را ثابت بکند (متی باب ۱۶ آیات ۱ تا ۴ را ببینید). سپس عیسی تنها با حواریونش درباره دو معجزه ای که انجام داده بود صحبت میکردکه در آن دو بار هزاران نفر را تنها با مقدار کمی نان و ماهی اطعام کرده بود. او همه این کارها را انجام داده بود به این دلیل که به حواریون درباره «خمیرمایه فریسیان و صدوقیان» هشدار دهد (متی باب ۱۶ آیه ۱۱).

آیات ۱۳ تا ۱۷ باب ۱۶ متی را بخوانید. در اینجا چه اتفاقی رخ می دهد؟ اهمیت و برجستگی سخن پطرس به عیسی در چیست؟

پطرس در اینجا شجاعانه از ایمان خود به عیسی سخن گفت. و از آیه ۲۰ باب ۱۶ متی مشخص است که اعترافش به مسیح به عنوان مسیح موعود با دیگران نیز یکسان بود. این مطلب قرار بود نقطه عطفی در کهانت عیسی باشد حتی با وجود اینکه حواریون از جمله پطرس چیزهای بسیار زیادی باید می آموختند.

«حواریون همچنان انتظار داشتند که مسیح به عنوان پادشاهی موقتی حکومت کند. اگر چه عیسی برای مدت زمان طولانی برنامه خویش را پنهان داشته بود، آنها بر این باور بودند که او همیشه در فقر و گمنامی باقی نخواهد ماند؛ و زمان بر پایی ملکوت وی نزدیک بود. اینکه تنفر کاهنان و عالمان یهودی هرگز بر طرف نخواهد شد و اینکه مسیح توسط امت خویش انکار خواهد شد، و به عنوان یک فریب دهنده محکوم خواهد شد و به عنوان یک تبهکار به صلیب کشیده خواهد شد – فکری بود که حواریون هرگز در ذهن خود نداشتند.“ – الن جی. وایت، برگرفته از کتاب آرزوی اعصار صفحه ۴١۵. Ellen G. White, The Desire of Ages, p. 415

به محض اینکه حواریون عیسی او را به عنوان مسیح موعود تشخیص دادند، او شروع به تعلیم دادن ایشان نمود که او باید رنج کشیده و بمیرد (متی باب ۱۶ آیات ۲۱ تا ۲۳ را ببینید)، مفهومی که پطرس نمی توانست بپذیرد. پطرس تا جایی پیش میرود که عیسی را عتاب میکند. سپس عیسی رو به پطرس کرده و می فرماید «دور شو، ای شیطان» (متی باب ۱۶ آیه ۲۳). این تند ترین حرفی است که عیسی در طول رسالت خویش به کسی گفت؛ با این وجود، این برای خیریت پطرس بود. سخنان پطرس تمایلات و دیدگاه خودخواهانه او درباره آنچه که به آن اشتیاق داشت را منعکس مینمود. عیسی می بایست او را در آن مکان و زمان در مسیر خود متوقف کند (و اگر چه عیسی در واقع با شیطان سخن می گفت، پطرس متوجه پیام او شد). پطرس باید می آموخت که خدمت کردن ،رنج و ملالت به همراه دارد. از اینرو در نوشته های بعدی او مشخص است که او این درس را آموخته بود ( اول پطرس باب ۴ آیه ۱۲ را ببینید).

راه رفتن بر روی آب

حواریون در مدت زمانی که با عیسی بودند، چیزهای شگفت انگیز بسیاری دیدند اگر چه تعداد کمی از آنها میتوانند با وقایع توصیف شده در متی باب ۱۴ آیات ۱۳ تا ۳۳ ، مرقس باب ۶ آیات ۳۰ تا ۵۲ و یوحنا باب ۶ آیات ۱ تا ۲۱ مقایسه شوند. عیسی از پنج قرص کوچک نان و دو ماهی برای غذا دادن به بیش از پنج هزار نفر استفاده نمود. بار دیگر، پس از دیدن چیزی مانند این، چه فکری به ذهنشان می توانست خطور کرده باشد؟

آیات ۲۲ تا ۳۳ باب ۱۴ متی را بخوانید. از این داستان برای همگامی با خداوند چه درسی می آموزیم؟

با اطعام جماعت زیاد مردم، این مردان قدرت عیسی را به شیوه ای شگفت انگیز مشاهده نمودند. او حقیقتاً بر جهان طبیعی کنترل و تسلط داشت. این موضوع باید چیزی بوده باشد که به پطرس در بیان درخواست شجاعانه و یا حتی جسورانه اش کمک کرده باشد: «ای خداوند اگر تو هستی به من دستور بده تا من هم بر روی آب نزد تو بیایم» (متی باب ۱۴ آیه ۲۸). چه ابرازی از ایمان!

عیسی سپس این ایمان را تصدیق نمود و به پطرس فرمود که بیاید، که او چنین نمود و این بیانی دیگر از ایمان پطرس می باشد. راه رفتن بر روی آب در زمانی که آرام بود یک چیز بود اما پطرس این کار را در میان طوفان انجام داد.

درس کلی این داستان مربوط به چشم پوشی از عیسی می باشد. اما چیز بیشتری وجود دارد. پطرس مطمئناً به عیسی اطمینان داشت وگرنه هرگز این تقاضا را نمی کرد و بر اساس آن رفتار نمی نمود. با این وجود، هنگامی که او عمل نمود، ترس بر وجودش رخنه کرد و آن ترس او را در آب فرو برد.

چرا؟ آیا عیسی نمی توانست علی رغم ترس پطرس او را شناور نگه دارد؟ با اینحال عیسی اجازه داد که پطرس به مرحله ای برسد که کار دیگری از دستش بر نیاید جز اینکه فریاد بزند «خداوندا، نجاتم بده!» (متی باب ۱۴ آیه ۳۰). عیسی سپس دست خود را دراز نمود و کاری را که پطرس تقاضا نموده بود انجام داد. این واقعیت که «عیسی بی درنگ دست آورده، او را بگرفت» (متی باب ۱۴ آیه ۳۱)، هنگامی که عیسی می توانست به سادگی بدون تماس فیزیکی او را شناور نگه دارد، مطمئناً به پطرس کمک نمود که درک کند تا چه میزان باید می آموخت که به عیسی تکیه کند.

انکار نمودن خداوندش

لوقا باب ۲۲ آیات ۳۱ تا ۳۴ و آیات ۵۴ تا ۶۲ را بخوانید. ما از شکست های پطرس چه درس هایی می توانیم بیاموزیم؟

پطرس نیات خوبی داشت و در واقع او بیش از سایر حواریون از خود شجاعت نشان داد. او در واقع از عیسی تبعیت کرد تا بیابد که چه اتفاقی برای عیسی خواهد افتاد. اما او با انجام این کار تصمیم گرفت هویت واقعی خود را مخفی کند. این عدول و ظن، این انحراف از مسیر راست و درست ، او را به بیراهه ای برد که خداوند خویش را سه بار انکار کند ، دقیقا همانگونه که عیسی به او خبر داده بود.

داستان غم انگیز پطرس در اینجا بسیار آموزنده است از آنجا که نشان میدهد که ضعف و عدول چه نتیجه ای در بر خواهد داشت.

همان گونه که می دانیم، تاریخ مسیحیت هنگامی که مسیحیان نسبت به حقایق مهم و اساسی عدول نمودند با پیامدهای وحشتناکی لکه دار شد. اگر چه زندگی اغلب با سازش و عدول و تسلیم سر و کار دارد و زمانهایی باید تمایل به بده بستان داشته باشیم ولی در حقایق بنیادین و مهم باید استوار بایستیم و از حق دفاع کنیم. بعنوان امت خدا باید بیاموزیم که نسبت به چه چیزهایی تحت هر شرایطی نباید هرگز عدول کنیم. (برای مثال مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۱۲ را ببینید).

بر اساس گفته خانم الن جی. وایت، ضعف و عدول و شکست پطرس در جتسیمانی آغاز شد زمانی که به جای دعا کردن خوابید و از این رو از نظر روحانی در آنچه که پیش رو بود آمادگی نداشت. او نوشت «پطرس در دعا وفادار بود، او خداوند خود را انکار نمی کرد.» – بر گرفته از کتاب آرزوی اعصار صفحه. The Desire of Ages, p. 714

آری، پطرس به طرز بدی شکست خورد. اما علی رغم بزرگ بودن شکستش، فیض خدا حتی از آن بزرگتر بود. «لکن جایی که گناه زیاده گشت، فیض بی نهایت افزون گردید» (رومیان باب ۵ آیه ۲۰). این آمرزش عیسی بود که پطرس را به یکی از رهبران اصلی کلیسای مسیحی اولیه تبدیل نمود. این برای همه ما درسی قدرتمند درباره حقیقت فیض خدا می باشد. درسی برای همه ما که علی رغم شکست هایمان، باید در ایمان به پیش رویم! آری، پطرس می دانست که بخشیده شدن به چه معناست. او از ابتدا می دانست که انجیل در مورد چه بود زیرا او نه تنها واقعیت انسانیت گناهکارش را بلکه بزرگی وعمق محبت و فیض خدا نسبت به گناهکاران را نیز تجربه کرده بود.

پطرس به عنوان رهبر کلیسا

در خلال رسالت عیسی ، پطرس اغلب نقش هدایت کننده دوازده حواری را ایفا مینمود. او عموما سخنگوی ایشان بود. هنگامی که متی حواریون را فهرست وار نام می برد، می گوید «اول ... پطرس» (متی باب ۱۰ آیه ۲). پطرس همچنین نقشی برجسته در کلیسای اولیه بر عهده داشت. این پطرس بود که در تعیین نمودن یک شاگرد برای جایگزینی یهودای اسخریوطی که به عیسی خیانت کرده بود، پیش قدم شد (اعمال رسولان باب ۱ آیات ۱۵ تا ۲۵). در روز پنطیکاست این پطرس بود که برای انبوه جمعیت توضیح داد که آنها وعده عطای روح القدس را میبینند که توسط خدا به قومش بخشیده شده بود (اعمال رسولان باب ۲ آیات ۱۴ تا ۳۶). این پطرس بود که هنگامی که به دلیل صحبت کردن درباره رستاخیز مردگان دستگیر شد، با کاهن اعظم و جمع رهبران یهودی صحبت نمود (اعمال رسولان باب ۴ آیات ۱ تا ۱۲). پطرس کسی بود که به نزد کُرنِلیوس، نخستین غیر یهودی که به عنوان پیرو عیسی پذیرفته شد، هدایت شد (اعمال رسولان باب ۱۰ آیات ۱ تا ۴۸). این پطرس بود که پولس زمانی که برای نخستین بار پس از ایمان آوردنش به اورشلیم آمد، به مدت پانزده روز با او ملاقات نمود (غلاطیان باب ۱ آیه ۱۸). در واقع، پولس با توصیف حلقه پیروان عیسی در آن زمان در اورشلیم، سه ستون کلیسا را مشخص می کند: پطرس، یعقوب برادر عیسی و یوحنا شاگرد محبوب (غلاطیان باب ۲ آیه ۹).

غلاطیان باب ۱ آیات ۱۸ و ۱۹، باب ۲ آیه ۹ و آیات ۱۱ تا ۱۴ را بخوانید. این آیات در مورد پطرس حتی زمانی که بسیار برجسته در کلیسای اولیه فعالیت می نمود، چه چیزی به ما می گویند؟

پطرس حتی به عنوان رهبر کلیسا، حتی به عنوان فردی که به وضوح توسط خداوند فراخوانده شده بود (عیسی به پطرس فرمود «گوسفندان مرا خوراک بده» [یوحنا باب ۲۱ آیه ۱۷])، حتی به عنوان کسی که رؤیای مربوط به «حرام یا نجس نخواندن هیچکس» را دریافت نمود (اعمال رسولان باب ۱۰ آیه ۲۸)، به این اهمیت واقف بود که همچنان نیاز دارد تا رشد کند.

در روزهای نخستین کلیسا، تقریباً همه مسیحیان یهودی بودند، که بسیاری از ایشان «در شریعت غیور» بودند(اعمال رسولان باب ۲۱ آیه ۲۰). در تفسیر آنها از احکام، غذا خوردن با غیر یهودیان مشکلدار بود زیرا غیر یهودیان نا پاک و نجس در نظر گرفته میشدند. هنگامی که بعضی از یهودیان مسیحی از نزد یعقوب در اورشلیم بازگشتند، پطرس برای غذا خوردن با غیر یهودیان در انطاکیه توقف نمود.

از نظر پولس چنین رفتاری حمله به خود انجیل بود. او اعمال پطرس را ریاکاری صریح میدانست و از به چالش کشیدن او در این زمینه هراسی نداشت. در حقیقت، از این فرصت برای بیان تعلیم کلیدی ایمان مسیحی استفاده نمود: عدالت تنها از طریق ایمان حاصل میشود (غلاطیان باب ۲ آیات ۱۴ تا ۱۶ را ببینید).

تفکری فراتر: صفحات ۲۴۴-۲۵۱ فصل «فراخوانده شدن از دریا» و «شبی در کنار دریاچه» از کتاب آرزوی اعصار را مطالعه کنید.

از زمانی که در ابتدا پطرس پذیرفت که گناهکار است تا بیان بی باکانه او در باره عیسی که «تویی مسیح، پسر خدای زنده» (متی باب ۱۶ آیه ۱۶) و تا انکار وحشتناک خداوندش و حتی تا پیروزیها و شکستهایش به عنوان یک رهبر در کلیسا، او بطور حتم نقشی کلیدی داشته است. از این رو، او تحت الهام بیعیب و نقص روحالقدس، توانست نوشتههایش را نه تنها با علم الهی بلکه از تجربه عملی خویش به رشته تحریر در آورد. او نه تنها فیض نجات دهنده مسیح را میشناخت، بلکه از فیض تبدیل کننده او هم آگاهی داشت: «پطرس، پیش از سقوط بزرگ، همیشه جسور و خودکامه بود و با هر انگیزه ای بطور ناگهانی و از روی نابخردی سخن میگفت. او همیشه فکرمیکرد که باید دیگران را اصلاح کند و بدون تعمق و درکی روشن از خود و از آنچه که باید بگوید ابراز عقیده میکرد. اما پطرس متحول شده بود و پطرس متحول شده با پطرس بیپروا و بی احتیاط تفاوت داشت. در حالی که او شور گذشتهاش را حفظ نمود، فیض مسیح اشتیاق او را تنظیم نمود. او به جای اینکه بیپروا، به خود متکی و خودستا باشد، آرام، خونسرد و تعلیم پذیر بود. او سپس توانست به برهها و گوسفندان گله مسیح، خوراک بدهد.» – الن جی. وایت، شهادتهایی برای کلیسا جلد پنجم صفحات ۳۳۴ و ۳۳۵ .

Ellen G. White, Testimonies for the Church, vol. 5, pp. 334, 335

چه کسی در میان ما تا حدی مانند پطرس است؟ چه کسی زمانهایی، برای ایمانش شجاعانه ایستادگی نکرده است؟ و چه کسی زمانهایی در این کار عاجزانه شکست نخورده است؟

ارثیه فنا ناپذیر

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: اول پطرس باب ۱ آیات ۱ و ۲؛ یوحنا باب ۳ آیه ۱۶؛ حزقیال باب ۳۳ آیه ۱۱؛ اول پطرس باب ۱ آیات ۳ تا ۲۱؛ لاویان باب ۱۱ آیات ۴۴ و ۴۵؛ اول پطرس باب ۱ آیات ۲۲ تا ۲۵.

آیه حفظی: «چون نفسهای خود را به اطاعت راستی طاهر ساختهاید تا محبت برادرانه بی ریا داشته باشید، پس یکدیگر را از دل بشدت محبت بنمایید» (اول پطرس باب ۱ آیه ۲۲).

هر زمان که فردی کتاب مقدس را مورد مطالعه و بررسی قرار میدهد، بویژه اینکه بر یک کتاب یا بخشی از یک کتاب تمرکز کند، حتی المقدور باید مواردی در مد نظر قرار بگیرد.

نخست شایسته است که مخاطب شناخته شود. دوم و شاید حتی مهمتر اینکه مفید خواهد بود تا دانسته شود که دلیل نگارش آن بطور دقیق چه بوده است. چه مسئله خاصی موجود بوده که نویسنده قصد اشاره کردن به آن را داشته است (مانند نوشته پولس به غلاطیان در مورد اشتباهات امور دینی و الهیات که درباره نجات و احکام تعلیم داده میشد)؟ همانطور که میدانیم، عمده مطالب عهد جدید به عنوان رساله یا نامه نوشته شده و مردم معمولاً به منظور رساندن پیامهایی خاص به مخاطبان خود نامه مینویسند.

به عبارت دیگر، همانطور که مبحث پطرس را مطالعه میکنیم، سودمند خواهد بود که در حد امکان با زمینه تاریخی نامه او آشنا بشویم. او چه چیزی میگفت و چرا؟ و مطمئناً، مهمتر از همه چیز: چه پیامی میتوانیم از آن استنباط کنیم (که تحت الهام، برای ما نیز نوشته شده بود)؟

و همانطور که به زودی خواهیم دید، حتی در چند آیه نخست، پطرس همچنان پس از گذشت قرنها برای امروز ما حقایق بسیار مهمی را آشکار میسازد.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۸ آوریل آماده شوید.

نامه به دور افتادگان

اگر به شما کاغذی داده شود که چنین آغاز شده، «آقای محترم،» متوجه خواهید شد که یک نامه را میخوانید. و چنین فرض خواهید کرد که این نامه احتمالاً از طرف کسی بدستتان رسیده است که احتمالاً با او آشنا نیستید.

درست همانطور که نامههای امروزی شیوه ای استاندارد برای مقدمه نویسی دارند ، نامه های عهد کهن نیز چنین هستند. پطرس ابتدا مانند همه نامههای آن زمان مقدمه را شروع میکند و نویسنده و کسانی که نامه برایشان فرستاده شده بود را مشخص میکند.

اول پطرس باب ۱ آیه ۱ را بخوانید. ما از این آیه چه چیزی میتوانیم بیاموزیم که کمی از مضمون و محتوا را برای ما روشن میسازد ؟

پطرس با صراحت خود را معرفی میکند. نام او اولین واژه نامه است. با این وجود، او بلافاصله خود را به عنوان «رسول عیسی مسیح» معرفی مینماید. از این رو، همانطور که پولس اغلب چنین میکرد (غلاطیان باب ۱ آیه ۱، رومیان باب ۱ آیه ۱، افسسیان باب ۱ آیه ۱)، پطرس بلافاصله با تاکید بر اینکه ماموریت الهی دارد ایجاد وثوق و «اعتبار» میکرد. او «رسولی» بود که «کسی فرستاده» و کسی که او را فرستاده، خداوند عیسی مسیح بود.

پطرس منطقهای را مشخص میکند که نامه برای اهالی آنجا بود: پونتوس، غلاطیه، کپدوکیه، آسیا، و بطینیا. اینها همه مناطقی در آسیای صغیر هستند که تقریباً معادل با بخشهایی از ترکیه امروزی در شرق تنگه بُسفُر میباشد.

درباره اینکه آیا نامه های پطرس بیشتر برای ایمانداران یهودی بود یا ایمانداران غیر یهود، بحثهایی وجود دارد. عبارتی که پطرس در آیه ۱باب ۱ از اول پطرس بکار برده است، «غریبان / دور افتادگان / کوچ کردگان / آوارگان / تبعیدیان»، در اصل عباراتی هستند که طبیعتا به یهودیانی اطلاق میشده که در قرن اول در خارج از سرزمین مقدس زندگی میکردند. واژگان برگزیده و تقدیس شده در اول پطرس باب ۱ آیه ۲ برای یهودیان و مسیحیان، یکسان هستند. توصیف نمودن کسانی که به عنوان «غیر یهودیان» خارج از جامعه یهودیان اجنبی بحساب می آمدند نیز بر هویت یهودی مخاطبان پطرس تأکید دارد(اول پطرس باب ۲ آیه ۱۲ و باب ۴ آیه ۳).

برخی از مفسران در پاسخ چنین استدلال میکنند که آنچه پطرس در اول پطرس باب ۱ آیه ۱۸ و باب ۴ آیه ۳ میگوید، برای غیر یهودیانی که به مسیحیت گرویده اند مناسب تر است تا برای یهودیان. گذشته از هر چیز، آیا پطرس واقعاً برای یهودیان درباره «روشهای بیهوده زندگی که از پدران خود به ارث برده بودند» نوشته است؟ یا اینکه او به خوانندگان یهودی چنین میگفت، «زیرا شما در گذشته به قدر کافی وقت خود را صرف کارهایی که خدا ناشناسان میل انجام آن را دارند کردهاید. در آن وقت زندگی شما در هرزگی، شهوترانی، مستی، عیاشی، مجالس میگساری، و بت پرستی شرم آور سپری میشد» (اول پطرس باب ۴ آیه ۳).

اگر چه چیزی که برای ما حیاتی تر میباشد این نیست که مخاطبان چه کسانی بودند بلکه پیام چه میگوید.

برگزیده

آیه ۲ باب ۱ اول پطرس را بخوانید. این آیه چه مطلب دیگری درباره کسانی که پطرس برایشان نامه نوشت، به ما میگوید؟ او آنها را چه میخواند؟

خواه پطرس بطور مختص برای یهودیان نوشته باشد یا برای غیر یهودیان ، او نسبت به یک موضوع اطمینان خاطر داد که: «خدای پدر (آنها را) مطابق اراده خود از ازل برگزیده است» (اول پطرس باب ۱ آیه ۲).

اگرچه در اینجا باید مراقب بود: این بدین معنا نیست که خدا مقدر ساخته تا بعضی از مردم نجات یابند و برخی دیگر نابود شوند و از روی خوش اقبالی، کسانی که پطرس برایشان مینوشت، برخی از افرادی بودند که توسط خدا برای نجات داده شدن برگزیده شده بودند، درحالی که دیگران توسط خدا برای نابودی برگزیده شده بودند! این چیزی نیست که کتاب مقدس تعلیم میدهد.

اول تیموتائوس باب ۲ آیه ۴ ، دوم پطرس باب ۳ آیه ۹، یوحنا باب ۳ آیه ۱۶ و حزقیال باب ۳۳ آیه ۱۱ را بخوانید. این آیات چگونه به ما کمک میکنند تا منظور پطرس را از «برگزیده» خواندن مردم درک کنیم؟

کلام مقدس روشن میسازد که نقشه خدا این بود که همه نجات یابند، نقشهای که از طرف ایشان حتی پیش از خلقت زمین بنیان نهاده شده بود: خداوند «ما را قبل از آفرینش دنیا در مسیح برگزید» (افسسیان باب ۱ آیه ۴). «همه» که «برگزیده» شده اند در قالب مفهومی است که هدف ابتدایی خدا این بوده که همه نجات یابند و هیچ کس نابود نشود. این بدین معناست که نقشه نجات کفایت میکرد تا همگان مشمول کفاره شوند، حتی اگر تمامی آنچه را که آن کفاره به ایشان ارائه میداد نمیپذیرفتند.

پیش آگاهیِ خدا از برگزیدن بطور ساده یعنی که او از پیش میداند که آنها در مورد نجات و رستگاری چه انتخابی خواهند داشت. این پیش آگاهی به هیچ وجه جبری در انتخاب آنان نداشته است همچون مادری که پیشاپیش میداند که فرزندش از میان کیک شکلاتی یا خوراک لوبیا سبز کدامیک را انتخاب میکند بدین معنی که پیش آگاهی او از انتخاب است که کودک را مجبور میکند چه گزینشی داشته باشد.

موضوعات کلیدی

آیات ۳ تا ۱۲ باب ۱ از اول پطرس را بخوانید. پیام اصلی پطرس در این آیات چیست؟

پطرس در سلام و درود خویش به خوانندگان خود، در آیات ۱ و ۲ باب ۱ از اول پطرس به پدر، پسر و روحالقدس اشاره میکند (اول پطرس باب ۱ آیه ۲). این سه عضو الوهیت موضوع آیات ۳ تا ۱۲ باب ۱ از اول پطرس را تشکیل میدهند. پدر و پسر موضوع آيات ۳ تا ۹ باب ۱ اول پطرس هستند و روحالقدس در آیات ۱۰ تا ۱۲ باب ۱ تاکید شده است.

پطرس همانطور که درباره پدر، پسر و کار روحالقدس مینویسد، به موضوعات بسیاری که در آینده به آنها خواهد پرداخت، اشاره میکند.

پطرس در (اول پطرس باب ۱ آیه ۳ ؛ یوحنا باب ۳ آیه ۷) چنین آغاز میکند که مسیحیان حیات دوباره یافتهاند. تمام زندگیشان از طریق رستاخیز عیسی و میراث شگفتآوری که در آسمان در انتظار مسیحیان است، تغییر یافته است (اول پطرس باب ۱ آیات ۳ و ۴). در اینجا مانند بسیاری از بخشهای عهد جدید، رستاخیز عیسی کلید امید مسیحی میباشد.

این امید به مسیحیان با وجود اینکه اکثر خوانندگان رساله اول پطرس در حال رنج کشیدن هستند، دلیلی شادی بخش است. این رنجها ایمان آنان را در بوته آزمایش قرار داده و خالص میکند، درست همانطور که آتش طلا را آزموده و خالص میگرداند. حتی با اینکه خوانندگان رساله پطرس، عیسی را در طول کهانت زمینی وی ندیدهاند، او را دوست داشته و به او ایمان دارند. و در نتیجه ایمانشان به او، وعده داده است که برای آنان «میراثی بدور از فساد و آلودگی و تباهی در آسمان نگاه داشته است، یعنی حیات جاوید» (اول پطرس باب ۱ آیه ۴).

پطرس همچنین به ایشان اجازه میدهد تا بدانند که انبیاء گذشته «فیضی که برای شما مقرر بود» را پیشگویی کرده بودند (اول پطرس باب ۱ آیه ۱۰). انبیاء کهن درباره نجاتی که اینک این مردم در عیسی تجربه میکردند، «تفتیش و تفحص» مینمودند (اول پطرس باب ۱ آیه ۱۰).

از آنجایی که ایشان برای ایمانشان در جفا بودند، پطرس تأکید میکند که آنها جزئی از جدال بسیار عظیمتر میان خیر و شر هستند. در انتها، او در پی این است تا به آنان کمک کند تا نسبت به حقیقت وفادار باقی بمانند، حتی در میان سختیها و معضلات.

زندگی در راه رستگاری

آیات ۱۳ تا ۲۱ باب ۱ از اول پطرس را بخوانید. با توجه به آیات، چه انگیزه ای باعث میشود تا رفتار مسیحی داشته باشیم؟

واژه بنابراین که آیه ۱۳ باب ۱ اول پطرس با آن آغاز میشود، نشان میدهد که آنچه پطرس در ادامه خواهد گفت از آنچه اینک گفته بود ناشی میگردد. همانگونه که در درس دیروز دیدیم، پطرس درباره فیض خدا و امیدی که مسیحیان در عیسی مسیح دارند، سخن میگفت (اول پطرس باب ۱ آیات ۳ تا ۱۲).

در نتیجه این فیض و امید، پطرس به خوانندگان نامه های خود اصرار میورزد که «آماده و هشیار باشند» (اول پطرس باب ۱ آیه ۱۳). یعنی آنها نسبت به نجاتی که در عیسی دارند، میبایست از نظر ذهنی خود را آماده کنند تا استوار ایستاده و وفادار بمانند. ( اول پطرس باب ۱ آیه ۱۳).

اول پطرس آیه ۱۳ باب ۱ را بخوانید. امید کامل داشتن به فیض آشکار شده در عیسی به چه مفهوم است؟

بی تردید پطرس به ایشان میگوید که امیدشان تنها باید به عیسی باشد. اما او سپس تأکید میکند که از مسیحیان انتظار میرود که بهای رستگاری را در سطح و نوع رفتار خود نشان دهند. او به سه انگیزه بزرگ که در رفتار مسیحی نهفته است، اشاره میکند: شخصیت خدا (اول پطرس باب ۱ آیات ۱۵ و ۱۶)، داوری پیش رو (اول پطرس باب ۱ آیه ۱۷) و بهای رستگاری (اول پطرس باب ۱ آیات ۱۷ تا ۲۱).

نخستین چیزی که انگیزه میدهد تا رفتار مسیحی بروز کند، خصلت خداست. این ماهیت میتواند به این صورت خلاصه شود: خدا مقدس است. پطرس از لاویان باب ۱۱ آیات ۴۴ و ۴۵ نقل قول کرده و میگوید، »شما باید پاک باشید، زیرا من پاک هستم“ (اول پطرس باب ۱ آیه ۱۶). از این رو، کسانی که از عیسی پیروی میکنند باید مقدس نیز باشند (اول پطرس باب ۱ آیات ۱۵ تا ۱۷).

انگیزه دوم برای رفتار مسیحی در درک این نکته میباشد که خدا که مقدس است وهمه را عادلانه و غیر تبعیض آمیز بر طبق اعمال آنان داوری خواهد نمود (اول پطرس باب ۱ آیه ۱۷).

انگیزه سوم از این حقیقت بزرگ نشات میگیرد که مسیحیان نجات یافتهاند. این بدین معناست که آنها با بهای خیلی سنگینی خون با ارزش مسیح بازخرید شدهاند (اول پطرس باب ۱ آیه ۱۹). پطرس تأکید میکند که مرگ عیسی واقعهای در تاریخ نبود، بلکه چیزی بود که پیش از بنیان گذاری جهان بوجود آمد (اول پطرس باب ۱ آیه ۲۰).

به یکدیگر محبت کنید

پطرس سپس مسیحیان را در اوج کلام خویش ارشاد میکند تا بفهمند که یک زندگی مقدس و وفادارانه چگونه خواهد بود.

آیات ۲۲ تا ۲۵ باب ۱ اول پطرس را بخوانید. او در اینجا درباره معنای مسیحی بودن، به چه نکات مهمی اشاره میکند؟

نکته آغازین پطرس این است که مسیحیان هم اکنون تطهیر شده اند («خود را پاک و منزه ساختهاید...») و در فرمانبرداری از حقیقت زندگی میکنند (اول پطرس باب ۱ آیه ۲۲). مصدر «پاک شدن» یا «تطهیر شدن» به طور ملموسی با واژههای مقدس و قدوسیت که در باره آنچه که پطرس در چند آیه قبل نوشته بود ارتباط دارد (اول پطرس باب ۱ آیه ۱۵). مسیحیان از طریق تعهد به عیسی و تعمید گرفتن (با اول پطرس باب ۳ آیات ۲۱ و ۲۲ مقایسه شود)، خود را برای خدا جدا ساخته و تطهیر کرده اند و این کار را با اطاعت از حقیقت انجام میدهند.

نتیجه این تغییر در زندگیشان طبیعی است چرا که آنها اکنون خود را در رابطهای نزدیک با دیگران یافته اند که جهان بینی مشابهی را به مشارکت میگذارند. این روابط آنقدر نزدیک هستند که پطرس از زبان خانواده برای توصیف آنها بهره میبرد. واژه یونانی بکار برده شده در آیه ۲۲ باب ۱ اول پطرس زمانی که او درباره «محبت برادرانه» سخن میگوید، فیلادلفیا به معنی «محبت میان خواهر و برادر» میباشد. این محبتی است که خانوادهها نسبت به هم دارند.

واژههای متعددی در زبان یونانی وجود دارند که به عنوان «محبت» ترجمه شدهاند: philia (دوستی)، eros (عشق احساس میان زن و شوهر)، agape (محبتی ناب که در پی خیریت دیگران است). واژهای که پطرس در زمان نوشتن «یکدیگر را از دل و جان دوست بدارید» (اول پطرس باب ۱ آیه ۲۲) بکار میبرد به agape مرتبط است – که معمولاً به معنای محبتی ناب است که در پی خوبی کردن به دیگران میباشد. مطمئناً به همین دلیل است که او عبارت «از دل و جان» را به دوست داشتن یکدیگر اضافه نمود (اول پطرس باب ۱ آیه ۲۲)، و این دوستی و محبت از دلی بر میخیزد که بواسطه «تولد دوباره» بوجود آمده است (اول پطرس باب ۱ آیه ۲۳؛ اول پطرس باب ۱ آيه ۳ را نیز ببینید). این نوع محبت و دوست داشتن تنها از جانب خدا میآید؛ این چیزی نیست که از یک قلب خودخواه، خود محور و گناهکار هویدا شود. و مطمئنا به همین دلیل است که پطرس چنین تأکیدی بر خالص شدن و «اطاعت از حقیقت» دارد (پطرس اول باب ۱ آیه ۲۲). حقیقت تنها چیزی نیست که باور بشود، بلکه باید با آن زندگی کرد.

تفکری فراتر: اطاعت محض از طریق مسیح صفحه ٣٧۴ و ٣٧۵ در پیامهای منتخب از کتاب اول نوشته الن جی وایت را بخوانید. همچنین مسیح راه حیات صفحات ٣۶۵-٣۶٨ و اطاعت محض از طریق مسیح صفحات ٣۷٣-٣۷۶ از پیامهای منتخب کتاب اول را مطالعه کنید. (توجه: صفحات اشاره شده در تمامی دروس از کتابهای الن وایت مربوط به متن انگلیسی میباشد)

بُعد و غنای این باب نخست از رساله پطرس و میزان پوشش دهی موضوعات در آن شگفتانگیز است. پطرس رساله خود را با تعمق در ماهیت الوهیت که اشاره به پدر، پسر و روحالقدس دارد آغاز میکند. پدر، رستگاری را بواسطه فرزند خویش عیسی مسیح مهیا ساخته است و ما برای تطهیر و فرمانبرداری برای او انتخاب شدهایم. ما به دوست داشتن عیسی اقرار میکنیم و در او، در اوج وجد و شادی هستیم، زیرا ما از طریق مرگ و رستاخیز او، وعده «میراث فناناپذیری» را در آسمان داریم. پس حتی در میان مشکلات میتوانیم در نجاتی که در مسیح ارائه شده است، شادی کنیم. «نامههای او [پطرس] سبب احیا و تجدید قوا و تقویت ایمان کسانی شد که مصایب و مشقات را تحمل کردند و باعث خیریت برای کسانی شد که در خطر از دست دادن تکیه گاه خود به خدا بودند». – الن جی. وایت – اعمال رسولان صفحه ۵١٧.

(Ellen G. White, The Acts of the Apostles, p. 517)

در عین حال، روحالقدس از طریق انبیاء فعالیت نمود تا روزهایی که پطرس و خوانندگانش در آن زندگی میکردند را شکل بدهد. مسیحیان در نتیجه آن، باید مقدس زندگی کنند و در جمع خود با محبتی که از «قلب پاک» ناشی میشود، از حقیقت اطاعت کنند.

درس دوم

۱ تا ۷ آوریل

درس سوم

۸ تا ۱۴ آوریل

کهانت ملوکانه

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: اول پطرس باب ۲ آیات ۱ تا ۳ ؛ عبرانیان باب ۴ آیه ۱۲ ؛ اول پطرس باب ۲ آیات ۴ تا ۸ ؛ اشعیا باب ۲۸ آیه ۱۶؛ خروج باب ۱۹ آیات ۳ تا ۶ ؛ اول پطرس باب ۲ آیات ۵، ۹ و ۱۰.

آیه حفظی: «و اما شما، نژادی برگزیده و کاهنانی هستید که به پادشاهی رسیدهاید. شما ملتی مقدّس و قوم خاص خدا هستید تا اعمال و صفات عالی خدایی که شما را از تاریکی به نور عجیب خود دعوت کرده است به همه اعلام نمایید» (اول پطرس باب ۲ آیه ۹).

پطرس که غرق در فرهنگ، مذهب و تاریخ یهودی است ، از مسیحیان مخاطب خود به عنوان «امت مقدّس و قوم متعلق به خدا» نام میبرد. او با این کار از زبانِ عَهد بهره میگیرد که عهد قدیم را برای اشاره به اسرائیلِ کهن بکار میبرد و آن را در اینجا در مورد کلیسای عهد جدید اِعمال میکند.

و جای تعجب نیست که غیریهودیان مومن به عیسی با امتِ عهد (پیمان بسته) خدا پیوند خورده اند. آنها نیز اینک شریکان وعدههای داده شده در عهد خدا هستند. «اما اگر بعضی از شاخهها بریده شدهاند و تو که نهال زیتون جنگلی بودی به جای آنها پیوند شدی و در ریشه و چربی زیتون شریک گردیدی، به برتری خود به شاخههای بریده شده فخر نکن و اگر فخر میکنی بخاطر داشته باش که تو حامل ریشه نیستی بلکه ریشه حامل تو است» (رومیان باب ۱۱ آیات ۱۷ و ۱۸).

در سطور آیات این هفته، پطرس توجه خوانندگان خود را به مسئولیت مقدس و فراخوانی متعالی جلب میکند که آنان به عنوان قوم متعهد خدا از آن برخوردار هستند. کسانی که (به زبان پولس) به درخت زیتون پیوند زده شدهاند. و در میان آن مسئولیتها، چیزی مشابه با مسئولیت اسرائیل کهن وجود دارد که انتشار حقیقت عظیم نجاتی است که بواسطه خداوند ارزانی گردیده است.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۱۵ آوریل آماده شوید.

همچون یک مسیحی زیستن

آیه ۱ باب ۲ اول پطرس با «بنابراین» آغاز میشود، یعنی آنچه که در حال حاضر در حال انجام است نتیجه چیزی است که از قبل آمده. مشاهده کردیم که باب ١ اول پطرس اثر و نمایشی ادبی و زبردستانه در خصوص چیزی است که مسیح برای ما انجام داده بود و اینکه چگونه باید بخاطر کاری که برای ما انجام داده ، واکنش نشان داده و جوابگو باشیم. در باب بعدی، پطرس این موضوع را انتخاب میکند و بیشتر به آن میپردازد.

آیات ۱ تا ۳ باب ۲ اول پطرس را بخوانید. پطرس درباره شیوه زندگی که باید داشته باشیم، چه میگوید؟

پطرس از دو تصویر مجزا برای نشان دادن اینکه مسیحیان وظیفهای دوجانبه دارند، استفاده میکند. یکی منفی است، در باره چیزهایی که باید از آنها دست کشید و پرهیز نمود ؛ دیگری مثبت است، که در آن باید در پی انجام کاری باشیم.

پطرس در نخستین تصویر، به مسیحیان اصرار میورزد که خود را از کینهتوزی، فریب، ریاکاری، حسادت، و تمام صحبتهای شریرانه خلاص سازند (اول پطرس اول باب ۲ آیه ۱). با این کار، مسیحیان نسبت به بسیاری از افراد پیرامون خود رفتاری متفاوت در پیش خواهند گرفت. از آنجایی که آنها کینهتوزی را از خود دور ساختهاند، تمایلی به آسیب رساندن به دیگران نخواهند داشت و در عوض به دنبال خوبی آنها خواهند بود. به این دلیل که مسیحیان نادرستی را از خود دور کردهاند، آنها دیگران را فریب نخواهند داد بلکه به جای آن رو راست و صادق خواهند بود. مسیحیان نسبت به کسانی که از ایشان دارایی بیشتری دارند، حسادت نخواهند ورزید. آنها از زندگی خود راضی و قانع خواهند بود و هر کجا که مشیت الهی مقرر نماید، به رشد و شکوفایی خواهند رسید. آنها همچنین عمداً چیزی بیان نخواهند کرد که اعتبار دیگری را خراب کند.

پطرس در دومین جنبه از ارشادات خود ، نوزادی را به تصویر میکشد که محتاج شیر است (اول پطرس باب ۲ آیه ۲). زندگی مسیحی صرفاً دست برداشتن و پرهیز از چیزهای بد نیست. چنین زندگی تهی خواهد بود. خیر، مسئله این است که باید به دنبال غذای روحانی بود. البته با همان شدتی که نوزاد گرسنه برای شیر گریه میکند. او توجه خوانندگان را به منبع غذای روحانی که همانا کتاب مقدس و کلام خداست جلب مینماید (عبرانیان باب ۴ آیه ۱۲، متی باب ۲۲ آیه ۲۹ و دوم تیموتائوس باب ۳ آیات ۱۵ تا ۱۷ را نیز ببینید). از طریق کلام خداست که میتوانیم از نظر روحانی و اخلاقی رشد کنیم، زیرا حد اقل برای خود تمام مکاشفات ممکن از عیسی مسیح را از کلام می یابیم. و در عیسی عظمت تجلی ذات خدای مقدس را مشاهده میکنیم. آن خدایی که با دل و جان او را دوست داشته و خدمتگزار او هستیم.

سنگ زنده

آیات ۴ تا ۸ باب ۲ اول پطرس را بخوانید (اشعیا باب ۲۸ آیه ۱۶، مزامیر باب ۱۱۸ آیه ۲۲ و اشعیا باب ۸ آیات ۱۴ و ۱۵ را نیز ببینید). پطرس در اینجا به چه حقیقت حیاتی اشاره میکند؟ او درباره اینکه در قبال عیسی چگونه باید عمل کنیم چه میگوید؟

پطرس پس از اینکه به خوانندگانش میگوید که به دنبال تغذیه روحانی باشند، بلافاصله توجهشان را به عیسی مسیح، سنگ زنده جلب میکند که به احتمال زیاد به معبد اورشلیم اشاره میکند. او در آیات ۴ تا ۸ باب ۲ اول پطرس ، سه نقل قول از عهد قدیم ذکر میکند که اهمیت سنگ زاویه یا سنگ مبنا که معرف نقش عیسی در کلیسایش میباشد را برجسته میکند. پطرس در مرتبط ساختن این آیات به عیسی تنها نیست. عیسی خود در نتیجهگیری یکی از تمثیلهایش از آیه ۲۲ باب ۱۱۸ مزامیر استفاده میکند (متی باب ۲۱ آیه ۴۲). پطرس در آیه ۱۱ باب ۴ اعمال رسولان، در خطابهاش به رهبران یهودی، به همین ترتیب عمل میکند. و پولس آیه ۱۶ باب ۲۸ اشعیا را در رومیان باب ۹ آیه ۳۳ بکار میگیرد.

منظور پطرس این است که حتی با وجود اینکه عیسی رد شده و به صلیب کشیده شد، او توسط خدا برگزیده شده بود تا سنگ مبنای عمارت روحانی خدا باشد. پس مسیحیان سنگهای زندهای هستند که در بنای این خانه روحانی بکار برده شدهاند. پطرس با استفاده از اصطلاح سنگ مبنا و آجرها، تصویری از کلیسا را ارائه میدهد. کلیسا بر عیسی (سنگ مبنا) نهاده شده است، اما توسط پیروان او (آجرها) بر روی هم چیده و ساخته شده است.

توجه کنید که مسیحی شدن به این معنی است که شما جزئی از جامعه مسیحی یا کلیسای محلی میشوید. درست همانطور که یک آجر باید در ساخت یک بنای بزرگ بکار برود، به همین صورت مسیحیان فراخوانده نشدهاند که مجزا از دیگران، پیروان عیسی باشند. یک مسیحی که با دیگر مسیحیان برای پیشروی ملکوت خدا عبادت و فعالیت نمیکند، به اصطلاح در تناقض با مفهوم کلیسا میباشد. مسیحیان در مسیح تعمید میگیرند و با تعمید گرفتن در مسیح، در واقع در کلیسایش تعمید گرفتهاند.

پطرس درباره عملکرد کلیسا نیز صحبت میکند. کلیسا شکلی از یک «کهانت مقدس» یا عبادتگاه روحانی است (پطرس اول باب ۲ آیه ۵) که «قربانیهای روحانی» تقدیم میکند. در کتاب مقدس به زبان عبری، کاهنان میان خدا و قومش میانجیگری و شفاعت میکنند. سخنان پطرس و دیگران در عهد جدید اغلب زبان معبد و کاهنی را برای معرفی کلیسا به عنوان معبد زنده خدا و قومش به عنوان کاهنان آن، استفاده میکنند. او به منظور نمایان ساختن حقایق مربوط به چگونگی زندگی و نحوه رفتار مسیحیان امروزه، به شیوه و آئین عبادت عهد قدیم اشاره میکند.

قوم عهد بسته خدا

پطرس از دیدگاه عهد قدیم زیاد مینویسد. و ایده عهد، موضوعی بسیار مهم در الهیات یهودی و مسیحی است که در کانون این دیدگاه قرار دارد.

عهد چیست؟

«عهد» (به زبان عبری، berit) واژهای است که یک معاهده یا توافقی رسمی میان دو طرف را توصیف میکند. میتواند میان دو فرد (برای مثال، لابان و یعقوب در آیه ۴۴ باب ۳۱ پیدایش) یا میان دو پادشاه (برای مثال، سلیمان و حیرام در آیه ۱۲ باب ۵ اول پادشاهان) صورت بپذیرد. همچنین میتواند میان یک پادشاه و مردمش صورت بگیرد، مانند داود و مشایخ اسرائیل (دوم سموئیل باب ۵ آیه ۳).

در میان این موضوعات عهد خاصی برقرار است که میان خدا و قوم برگزیده وی برجسته است که مربوط به نسل ابراهیم میباشد.

پیدایش باب ۱۷ آیات ۱ تا ۴، خروج باب ۲ آیه ۲۴ و باب ۲۴ آیات ۳ تا ۸ را بخوانید. این آیات درباره عهدی که خدا با اسرائیل بست، چه چیزی به ما میگویند؟

پیدایش، نخستین کتاب از کتاب مقدس، چگونگی پیمان بستن خدا با ابراهیم را بازگو میکند (پیدایش باب ۱۵ آیات ۹ تا ۲۱ و باب ۱۷ آیات ۱ تا ۲۶). خدا این عهد را زمانی که قومش را ظلم مصر نجات داد «به یاد آورد» (خروج باب ۲ آیه ۲۴). خدا آن را در زمان موسی، هنگامی که ده فرمان و احکام دیگر را به بنی اسرائیل داد، احیاء نمود (خروج باب ۱۹ آیه ۱ تا باب ۲۴ آیه ۸ ؛ بویژه خروج باب ۲۴ آیات ۳ تا ۸).

اما وعدههای عهد بی قید و شرط نبودند. «خداوند متعهد گردیده بود چنانچه آنان در رعایت مقررات او وفادار باشند، ایشانرا به کثرت و فزونی در آنچه که دارند و همه کارهایی که در دست دارند برکت خواهد داد.» – الن جی. وایت، شهادتهایی برای کلیسا ، جلد دوم صفحه ۵٧۴ .

Ellen G. White, Testimonies for the Church, vol. 2, p. 574

در واقع، انبیاء مکرراً در مورد خطرات نافرمانی از احکام خدا به اسرائیل هشدار دادند. که اغلب از زبانی استفاده شده بود که یادآور عهد بود. چنین استدلال شده است که به استثنای نبوتهای دانیال و مکاشفه یوحنا، بسیاری از نبوتهای کتاب مقدس دارای قید و شرط میباشند. بدین دلیل است که چرا ایده فرمانبرداری در ارتباط با وعده های عهد میباشد. نبوتهای برکتی وابسته به عهد، مشروط به اطاعت از احکام خدا بود و نبوتهای مجازاتی فقط منوط به نافرمانی بود.

کهانت ملوکانه

خداوند در باب ۱۹ کتاب خروج به موسی فرمود: «به بنی اسرائیل یعنی به فرزندان یعقوب بگو: شما دیدید که من، خداوند، با مصریان چه کردم و چطور مثل عقابی که جوجههای خود را روی بالهای خود میبرد، شما را نزد خود آوردم. حالا اگر شما از من اطاعت کنید و پیمان مرا نگاه دارید، شما قوم برگزیده من خواهید بود. زیرا تمام زمین از آن من است، ولی شما برای من امّت مقدّس و خادمان من خواهید بود» (خروج باب ۱۹ آیات ۳ تا ۶).

در اینجا پیام انجیل، هزار سال پیش از مصلوب شدن عیسی آشکار گردید: خدا قوم خویش را رهایی میبخشد ، آنها را از گناه و اسارت آن نجات میدهد و سپس به ایشان فرمان میدهد که به عنوان قوم خاص عهد بسته در مقابل او و جهان، به او محبت کنند و از او اطاعت نمایند.

اول پطرس باب ۲ آیات ۵ ، ۹ و ۱۰ و خروج باب ۱۹ آیه ۶ را بخوانید. منظور پطرس از نام بردن از مسیحیان به عنوان «کهانت ملوکانه» و «امت مقدس» (اول پطرس باب ۲ آیه ۹) چیست؟ این نحوه گفتار به ما به عنوان مسیحیان ادونتیستهای روز هفتم در قبال مسئولیتهایمان چه میگوید؟

«خانه روحانی»، «نسل منتخب»، «کهانت ملوکانه» و «قوم متعلق به خدا» همه عباراتی تشریفاتی و ممتاز هستند که در کتاب مقدس رابطه خاصی را توصیف میکنند که خدا با نسل ابراهیم داشت. حال، در مفاد و مفهوم عهد جدید، در مضمون عیسی و صلیب، پطرس از زبان عهد مشابه استفاده میکند و آن را در مورد اعضای کلیسا بکار میبرد. وعدههای عهد که به اسرائیل داده شده اند حال گسترده تر گردیده اند که نه تنها یهودیانی را که به عیسی ایمان دارند در بر میگیرد بلکه غیریهودیان مومن به عیسی را نیز شامل میشود. آری، غیر یهودیان نیز بواسطه عیسی میتوانند مدعی بشوند که از فرزندان و ذریت ابراهیم هستند. «و اگر متعلق به مسیح هستید فرزند ابراهیم و مطابق وعدۀ خدا وارث او هستید» (غلاطیان باب ۳ آیه ۲۹). صرفنظر از پیشینه خانوادگی و قشر اجتماعی و مکان و زمان تولد، همگان بواسطه مسیح میتوانند در این کهانت ملوکانه سهمی داشته باشند.

او را حمد و سپاس گوئید

این تشابهات با اسرائیل کهن تنها با رستگاری و فراخوانی ما و برگزیده شدن توسط خدا خاتمه نیافت. پرسش اینجاست که فراخوانده شدن و انتخاب شدن برای چه؟ پطرس بلادرنگ پاسخ را بیان میکند.

پطرس اشاره میکند که این رابطه ویژه به منظوری خاص وجود دارد. مسیحیان باید «اعمال و صفات عالی خدایی که شما را از تاریکی به نور عجیب خود دعوت کرده است به همه اعلام» نمائید (اول پطرس باب ۲ آیه ۹). این کاری است که اسرائیل کهن باید انجام میداد. خدا آنها را فراخواند تا شاهدان او در جهان باشند. هدف خدا این بود که تمام جهان را از طریق اسرائیل کهن که امت عهد او بودند متبارک سازد.

آیات زیر را بخوانید. آنها از چه نقطه مشترکی برخوردار هستند؟ تثنیه باب ۴ آیه ۶، باب ۲۶ آیات ۱۸ و ۱۹؛ اشعیا باب ۶۰ آیات ۱تا ۳ ؛ زکریا باب ۸ آیه ۲۳.

اسرائیل کهن به عنوان امت عهد بسته مأموریت داشتند که مژده انجیل یا نجاتی که از طریق خداوند ارزانی شده را به تمامی جهان بشارت دهند. مسیحیان نیز مأموریت الهی یکسانی دارند. آنها فراخوانده شدهاند تا تجربه و دانش خود از خدا و کاری که او از طریق مسیح برای جهان انجام داده است را با دیگران در میان بگذارند.

آیه ۱۰ باب ۲ اول پطرس را بخوانید. چرا این آیه در کانون مأموریت و هدف مسیحیان قرار دارد؟

جهان در سراشیبی گناه، مرگ و سرنوشتی قریب الوقوع قرار گرفته است. اما عیسی زندگی خود را داد تا همه را از این نابودی نجات دهد. همچون اسرائیل کهن عبارات عزت و احترام عباراتی حاکی از مسئولیت نیز هستند. مسیحیان از جایگاه و موقعیتی والا برخوردارند: که همان امت خدا بودن است. اما این موقعیت مسئولیتی بر دوش آنان میگذارد تا از دیگران دعوت بعمل آورند تا در این جایگاه والا شریک شوند. همانطور که در آیه ۱۰ باب ۲ اول پطرس بیان گردیده است، مسیحیان اکنون امت خدا را تشکیل میدهند. آنها زمانی یک امت نبودند اما اکنون رحمت یافته اند تا به قوم مقدس تبدیل شوند. (هوشع باب ۱ و ۲ را ببینید). در کتاب مقدس، «مقدس» معمولاً به معنای کنار گذاشته شدن به منظور عبادت میباشد. بنابراین، مسیحیان به عنوان یک امت «مقدس» باید از جهان مجزا بشوند، تفاوتی که در نوع زندگیشان دیده میشود. آنها همچنین باید همچون آتش در شب سردی باشند که دیگران را برای گرم شدن جذب میکنند. به مسیحیان وظیفه ای سپرده شده تا نجات با شکوهی را که در آن سهیم هستند با دیگران بمشارکت بگذارند.

تفکری فراتر: «کلیسا در نظر خداوند بسیار گرانقدر است. خداوند برای کلیسا ارزش قائل میشود نه بخاطر اینکه برای خارج از کلیسا منفعت دارد بلکه بدلیل خداترسی بی ریا که آنرا از دنیا مجزا میسازد. او کلیسا را بر اساس رشد آگاهی اعضایش از شناخت مسیح و بر طبق پیشرفت در تجربیات روحانی ایشان ارزیابی میکند.

مسیح مشتاق است تا ثمره قدوسیت و سودمندی را از تاکستان خویش برچیند. او در پی اصول محبت و خیرخواهی است. مجموعه زیبایی های هنر نمیتوانند با زیبندگی خوی و سرشت کسانی که معرف مسیح هستند مقایسه بشوند. این فضای فیض است که جان ایماندار را در سیطره خود قرار میدهد، روحالقدس در فکر و دل کار میکند که او را عطر خوشبوی طراوت و زندگی میکند و خدا را قادر میسازد تا به کار او برکت دهد.» – الن جی. وایت، دروس تمثیلی مسیح ، صفحه ٢٩٨ .

Ellen, G. White, Christ’s Object Lessons, p. 298

درس چهارم

۱۵ تا ۲۱ آوریل

روابط اجتماعی

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: اول پطرس باب ۲ آیات ۱۳ تا ۲۳ ؛ اول پطرس باب ۳ آیات ۱ تا ۷ ؛ اول قرنتیان باب ۷ آیات ۱۲ تا ۱۶؛ غلاطیان باب ۳ آیات ۲۷ و ۲۸؛ اعمال رسولان باب ۵ آیات ۲۷ تا ۳۲ ؛ لاویان باب ۱۹ آیه ۱۸.

آیه حفظی: «مهمتر از همه، محبتتان نسبت به یکدیگر جدی و قوی باشد زیرا محبت گناهان زیادی را میپوشاند» (اول پطرس باب ۴ آیه ۸).

نامه پطرس به برخی از مسائل دشوار اجتماعی زمانش که با آن رویاروست نیز میپردازد. برای مثال، مسیحیان چگونه باید با دولتی ستمگر و فاسد زندگی کنند، از قبیل آنچه که اکثر ایشان در آن زمان تجربه کردند: امپراتوری بت پرست روم. پطرس به خوانندگان خود چه چیزی گفت و سخنان او امروزه برای ما به چه معنا هستند؟

بردگان مسیحی در زمانی که اربابهایشان با خشونت و نا عادلانه با ایشان رفتار میکنند، چه واکنشی باید از خود نشان میدادند؟ اگرچه روابط امروزی (کارفرما – کارمند) با رابطه (ارباب – برده) قرن اول متفاوت است، اما آنچه پطرس میگوید، بدون شک در مورد کسانی که با روسای زورگو سر و کار دارند شدت دارد. جالب توجه است که پطرس در مواجهه با شرایط مشابه به عیسی بعنوان الگو و سرمشق مسیحیان اشاره میکند که چگونه باید نسبت به رفتار بد عکس العمل نشان داد. (اول پطرس باب ۲ آیات ۲۱ تا ۲۴).

زنها و شوهرها بویژه هنگامی که درباره موضوعی بنیادین همچون اعتقادات مذهبی با یکدیگر اختلاف نظر دارند ، چگونه باید تعامل داشته باشند؟

در نهایت، مسیحیان چگونه باید خود را با نظام اجتماعی تطبیق داده و مرتبط سازند ، نظام اجتماعی ویا سیاسی که در واقع ممکن است قطعاً فاسد و مغایر با ایمان مسیحی باشد؟

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۲۲ آوریل آماده شوید.

کلیسا و حکومت

اگرچه کتاب مقدس در گذشته ای دور نگاشته شده است، اما با این وجود به مسائلی میپردازد که با زمان حال ارتباط و همخوانی نزدیک دارد ، از جمله رابطه میان مسیحیان و حکومت.

در بعضی موارد، این موضوع کاملاً آشکار است. باب ۱۳ مکاشفه یوحنا درباره زمانی صحبت میکند که اطاعت از قدرتهای سیاسی به معنی نافرمانی از خدا خواهد بود. در چنین مواردی، انتخاب ما مشخص است. (مطالعه روز پنجشنبه را ببینید.)

آیات ۱۳ تا ۱۷ باب ۲ اول پطرس را بخوانید. کلام خدا به طور کلی در اینجا درباره نحوه ارتباط با حکومت چه اندرزهایی میدهد؟

شرارتهای امپراتوری روم برای کسانی که در درون قلمرو و مرزهای آن زندگی میکردند، مشهور بود. این امپراتوری تا حدی بر پایه خواهشهای نفسانی مردانی جاهطلب توسعه پیدا کرده بودکه از نیروهای نظامی ظالم استفاده میکردند. شکنجه بطور مرتب و از روی برنامه و مرگ به روش مصلوب کردن تنها دو نمونه از کارهای دهشتناکی بود که بر مجازات شوندگان تحمیل میشد. دولت روم بواسطه فساد و روابط ملوک الطوایفی و قوم و خویش پرستی به انحراف کشیده شده بود. طبقه حاکم با استکبار و قساوت تام اِعمال قدرت مینمود. با وجود همه این ظلم ها، پطرس خوانندگان خود را ترغیب میکند تا اقتدار هر نهاد بشری در امپراتوری، از امپراتور تا ماموران دولت را بپذیرند (اول پطرس باب ۲ آیات ۱۳ و ۱۴).

پطرس استدلال میکند که امپراتورها و حکمرانها کسانی را که مرتکب خطا میشوند، مجازات میکنند و آنانی را که عمل درست انجام میدهند، اجر و پاداش میدهند (اول پطرس باب ۲ آیه ۱۴). بدین گونه، آنها نقش مهمی را در شکل دهی جامعه ایفا میکنند.

در واقع، امپراتوری روم با وجود تمام خطاهایش، ثبات به همراه داشت. و از جنگ و منازعه فارغ بود. توزیع عدالت ناخوشایند و سبعانه بود ولی با این حال عدالتی بود که بر پایه حکم قانون استوار گردیده بود. آن حکومت راهسازی کرد و نظام پولی را برای حمایت از نیازهای قوای نظامی خود برپا نمود. حکومت روم با انجام این کارها، محیطی بوجود آورد که جمعیت قادر به تکثیر شد و در بسیاری موارد رونق یافته بود. نظرات پطرس در مورد حکومت، از این منظر، از معنا و مفهوم خوبی برخوردار است. هیچ حکومتی بیعیب نیست و مطمئناً آن حکومتی که پطرس برای کلیسا انشاء کرده بود در کمال نبود. بنابراین، چیزی که میتوانیم از او بیاموزیم این است که مسیحیان باید تلاش کنند که شهروندان خوبی باشند، تا حد امکان از قوانین سرزمینشان اطاعت کنند، حتی اگر دولتی که بر آنها حکومت میکند، عاری از عیب نباشد.

اربابها و بردگان

آیات ۱۸ تا ۲۳ باب ۲ اول پطرس را بخوانید. ما امروزه چگونه محتوای دشوار این آیات را درک میکنیم؟ چه اصلی میتوانیم از آنها برای خود بدست آوریم؟

مطالعه دقیق آیات ۱۸ تا ۲۳ باب ۲ اول پطرس آشکار میسازد که این آیات به جای حمایت از بردهداری، پندی روحانی ارائه مینماید که در شرایط سخت و غامض غیر قابل تغییر چگونه باید اندیشید.

واژهای که در آیه ۱۸ باب ۲ اول پطرس به عنوان «خدمتگزار» یا «برده» ترجمه شده است، به طور خاص در مورد بردگان خانگی بکار برده شده است. واژه متداولتر برای برده، doulos در آیه ۵ باب ۶ افسسیان بکار برده شده است که در باره بردگان اندرزی مشابه ارائه مینماید.

در امپراطوری به شدت طبقه بندی شده روم، بردگان به عنوان داراییهای قانونی در نظر گرفته شده بودند که بطور مطلق تحت اراده اربابهایی بودند که اختیار داشتند تا با آنها به خوبی یا بیرحمانه رفتار کنند. بردگان از جاهای مختلفی میآمدند: ارتشهای شکست خورده، فرزندان بردگان، یا کسانی که برای بازپرداخت بدهیهایشان «فروخته» میشدند. بعضی از بردهها به انجام امور وسیعی از کارهای اربابان خود گمارده میشدند. برخی نیز در امور املاک و مال التجاره بکار گرفته شده و حتی برخی نیز فرزندان اربابان خود را تعلیم میدادند.

آزادی یک برده قابل باز خرید بود، که در آن صورت آن برده با عنوان «بازخرید شده» توصیف میشد. پولس از این نوع زبان برای توصیف کاری که عیسی برای ما انجام داده است، استفاده میکند (افسسیان باب ۱ آیه ۷، رومیان باب ۳ آیه ۲۴، کولسیان باب ۱ آیه ۱۴، اول پطرس باب ۱ آیات ۱۸ و ۱۹).

حائز اهمیت است که به یاد داشته باشیم که تعدادی از مسیحیان کلیسای نخستین، برده بودند. این قبیل افراد خود را گرفتار نظامی یافتند که قادر به تغییر آن نبودند. کسانی که بخت با ایشان یار نبود و اربابهایی زورگو و خشن داشتند، خصوصاً در شرایط دشوار قرار داشتند؛ حتی آنهایی که اربابهای بهتری داشتند نیز ممکن بود با شرایطی سخت مواجه بشوند. راهنمایی پطرس به همه مسیحیانی که برده بودند، با دیگر بیانات عهد جدید سازگار است. آنها باید درست مانند مسیح، تسلیم بشوند و تحمل نمایند (اول پطرس باب ۲ آیات ۱۸ تا ۲۰). هیچ اعتباری برای کسانی که اعمال اشتباه انجام دادهاند و از مجازات رنج میبرند، وجود ندارد. خیر، روح واقعی مسیح تنها زمانی نمایان میشود که آنها ناعادلانه رنج میبرند. مسیحیان باید در چنین زمانهایی همچون عیسی رفتار نموده و به توهین و تهدید روی نیاورند، بلکه خود را به خدا بسپارند که عادلانه داوری خواهد نمود (اول پطرس باب ۲ آیه ۲۳).

زنها و شوهرها

آیات ۱ تا ۷ باب ۳ اول پطرس را بخوانید. پطرس در این آیات به چه شرایط خاصی اشاره میکند؟ آنچه که گفته شده است چگونه با ازدواج در اجتماع امروزی مرتبط است؟

یک نشانه قابل توجه در این آیات وجود دارد که خواننده موشکاف را قادر میسازد تا در مورد مسئلهای که پطرس در آیات ۱ تا ۷ باب ۳ اول پطرس با آن روبروست تدبیری بیندیشد. پطرس در باب ۳ آیه ۱ درباره شوهرهایی سخن میگوید که «به کلام خدا ایمان ندارند». به عبارت دیگر، پطرس درباره مسائل یک زن مسیحی که همسر مرد غیر مسیحی دارد، صحبت میکند.

یک زن مسیحی در ازدواج با شوهری که با او هم ایمان و عقیده نیست، با مشکلات بسیاری روبرو خواهد شد. در این شرایط چه اتفاقی باید رخ بدهد؟ آیا باید از همسر خود جدا بشود؟ پطرس مانند پولس در جای دیگر، پیشنهاد نميدهد که زنان مسیحی، شوهران بیایمان خود را ترک کنند (اول قرنتیان باب ۷ آیات ۱۲ تا ۱۶ را ببینید). در عوض، پطرس میگوید که زندگی زنانی که شوهرشان ایماندار نیست باید الگو باشد.

نقشهای موجود برای زنان در قرن اول در امپراتوری روم تا میزان زیادی توسط جامعه تک سنخیتی تعیین میشد. برای مثال زنان رومی در مقایسه با زنانی که مخاطب پطرس بودند، تحت قانون در زمینه دارایی و خسارت قانونی، حقوق بیشتری داشتند. اما در برخی از جوامع قرن اول، زنان از نقش داشتن در سیاست، دولت و رهبری در بسیاری از مذاهب محروم بودند. پطرس زنان مسیحی را ترغیب میکند تا مجموعه ای از معیارهایی را بپذیرند که در شرایط محیطی که در آن قرار دارند ستودنی باشد. او آنها را به عفاف و خداترسی تشویق میکند (اول پطرس باب ۳ آیه ۲). او پیشنهاد میکند که یک زن مسیحی به جای اهمیت دادن به آرایش مو، زیورآلات و لباسهای گران قیمت، باید بیشتر علاقمند به زیبایی باطنی خود باشد (اول پطرس باب ۳ آیات ۳ تا ۵). یک زن مسیحی، با کسی که ارتباط تنگاتنگ و صمیمی دارد، یعنی شوهرش ، به گونهای رفتار میکند که مسیحیت را به او معرفی نماید.

سخنان پطرس نباید به هیچ وجه توسط شوهرها به عنوان مجوزی برای رفتار نادرست با زنانشان بکار برده شوند. همانطور که پطرس اشاره میکند، شوهرها باید به زنانشان توجه نموده و به آنها اهمیت بدهند (اول پطرس باب ۳ آیه ۷).

در حالی که پطرس به مسئلهای خاص اشاره میکند – زنان مسیحی ازدواج کرده با شوهران بیایمان – میتوانیم کمی از کمال مطلوب ازدواج مسیحی را ببینیم: شریکهای مسیحی باید با حمایت متقابل و یکپارچگی زندگی زلالی داشته باشند، همانطور که از طریق کارهای روزانه خود خدا را عبادت میکنند.

روابط اجتماعی

رومیان باب ۱۳ آیات ۱ تا ۷، افسسیان باب ۵ آیات ۲۲ تا ۳۳، اول قرنتیان باب ۷ آیات ۱۲ تا ۱۶ و غلاطیان باب ۳ آیات ۲۷ و ۲۸ را بخوانید. آنچه پولس میگوید چگونه با چیزی که پطرس در اول پطرس باب ۲ آیه ۱۱ تا باب ۳ آیه ۷ میگوید، تطابق و هماهنگی دارد؟

پولس در چندین موقعیت به بعضی از مسائلی که در اول پطرس باب ۲ آیه ۱۱ تا باب ۳ آیه ۷ مطرح شدهاند، اشاره میکند. آنچه او میگوید به طور قابل توجهی با آنچه در اول پطرس آمده است، سازگار میباشد. برای مثال، پولس مانند پطرس، خوانندگان خود را ترغیب میکند تا مطیع «اولیای امور» باشند (رومیان باب ۱۳ آیه ۱). حکمرانان توسط خدا انتخاب شدهاند و باعث هراس درستکاران نیستند بلکه برعکس بدکاران باید از آنها واهمه داشته باشند (رومیان باب ۱۳ آیه ۳). از این رو، یک مسیحی باید «دِینِ خود را نسبت به همه ادا کند: مالیات را به مستحق مالیات و عوارض را به مأمور وصول عوارض بپردازد و آن کسی را که سزاوار احترام است احترام کند و صاحبان عزت را عزیز بدارد» (رومیان باب ۱۳ آیه ۷).

پولس همچنین تأکید میکند که زنانی که با شوهران بیایمان ازدواج کردهاند، میبایست زندگیشان الگو باشد تا شاید در نتیجه شوهرانشان به کلیسا بپیوندند (اول قرنتیان باب ۷ آیات ۱۲ تا ۱۶). نمونه ازدواج مسیحی که پولس ارائه میدهد نیز از نوع متقابل میباشد. شوهران باید زنان خود را دوست بدارند همانطور که مسیح کلیسا را دوست داشت (افسسیان باب ۵ آیه ۲۵). علاوه بر این، او پیشنهاد میدهد که بردهها میبایست از اربابهای زمینی خود اطاعت کنند، درست همانگونه که از مسیح اطاعت خواهند کرد (افسسیان باب ۶ آیه ۵).

پولس از اینرو تمایل داشت تا درون مرزهای فرهنگی که از نظر قانونی لازم الاجرا بود به فعالیت بپردازد. او درک میکرد که چه چیزی در مورد فرهنگش قابل تغییر و چه چیزی غیر قابل تغییر بود. با این وجود، او در بطن مسیحیت چیزی را مشاهده کرد که به نوعی تحول ختم میشد که جامعه در باره مردم می پنداشت. نه پطرس و نه پولس همچون عیسی، به دنبال ایجاد انقلاب سیاسی به منظور اصلاح نظام اجتماعی نبودند. در عوض، تغییر میتوانست با تأثیر مخمر گونه ای که امت خدا در اجتماع خود میگذاشتند اتفاق بیفتد. (توسط ویرایشگر اضافه گردید): در باب این موضوع شعر زیبایی از سعدی در ذهن پدیدار میشود که میگوید:

گِلي خوشبوي در حمّام روزي رسيد از دست محبوبي به دستم

بدو گفتم که مُشکي يا عَبيري که از بوي دلآويز تو مَستم

بگفتا من گِلي بد بوی بودم وليکن مدتي با گُل نشستم

کمال همنشين در من اثر کرد و گر نه من همان خاکم که هستم

مسیحیت و نظام اجتماعی

پولس و پطرس با وجود آگاهی از اینکه سازمانهای بشری و حکومت ها دارای عیب و گاهاً گناهکار هستند، و با وجود تجربیات بدی که از رهبران حکومتی و دینی داشتند، به وضوح مسیحیان نخستین را به تسلیم بودن در برابر قدرتهای بشری تشویق کردند (اول پطرس باب ۲ آیات ۱۳ تا ۱۷، رومیان باب ۱۳ آیات ۱ تا ۱۰). آنها میگویند که مسیحیان باید مالیات بپردازند و در کارهای اجباری مشارکت جویند. مسیحیان باید تا حد امکان، شهروندانی نمونه میبودند.

آیات ۲۷ تا ۳۲ باب ۵ اعمال رسولان را بخوانید. رابطه میان اطاعتی که پطرس میگوید نسبت رهبران باید وجود داشت (اول پطرس باب ۲ آیات ۱۳ تا ۱۷) و آنچه پطرس و سایر رسولان در واقع در این واقعه انجام دادند، چیست؟

توفیق زودهنگام کلیسای مسیحی منجر به دستگیری پطرس و یوحنا شد (اعمال رسولان باب ۴ آیات ۱ تا ۴). آنها توسط حاکمان، فریسیان و کاتبان مورد بازجویی قرار گرفته بودند و سپس با هشداری سختگیرانه که میبایست از موعظه کردن دست بردارند، آزاد شدند (اعمال رسولان باب ۴ آیات ۵ تا ۲۳). ولی طولی نکشید که آنان دوباره دستگیر شدند و در مورد اینکه چرا از دستور رهبران پیروی نکرده بودند، مورد بازجویی و مواخذه قرار گرفتند (اعمال رسولان باب ۵ آیه ۲۸). پطرس پاسخ داد، «از خدا باید اطاعت کرد، نه از انسان» (اعمال رسولان باب ۵ آیه ۲۹).

ما از این سخنان چه حقیقتهای مهمی باید بدست آوریم؟

پطرس یک فرد ریاکار و دو رو نبود که یک چیز بگوید و کار دیگری انجام دهد. زمانی که مسئله ، پیروی از خدا یا انسانها باشد، انتخاب مشخص است. تا آن زمان، مسیحیان باید از دولت اطاعت و حمایت کنند، حتی اگر آنها برای بوجود آوردن موقعیتی برای تغییر اجتماعی تلاش کنند. هنگامی که معنویت در خطر باشد، مسیحیان با نگرش و رعایت قانون باید تغییرات اجتماعی که ارزشها و آموزههای عیسی را منعکس میکنند ترویج بدهند. نحوه انجام این کار به عوامل مختلفی بستگی دارد، اما یک شهروند وفادار و وظیفهشناس بودن به طور خودکار به معنی این نیست که یک مسیحی نمیتواند و نباید به دنبال بهبود جامعه باشد.

تفکری فراتر: جنگ قریب الوقوع صفحات ۵٨٢-۵۹٢ ؛ کلام خدا بعنوان مامن و حفاظ صفحات ۵۹٣-۶٠٢ ؛ و فصل زمان سختی و دشواری صفحات ۶١٣-۶٣۴ از جدال عظیم از مجموعه نگارشهای الن جی وایت را مطالعه کنید.

الن جی. وایت از این نظریه حمایت میکند که ادونتیستهای روز هفتم، شهروندان خوبی باشند و از قوانین سرزمینشان اطاعت کنند. او حتی به مردم گفت که بصورت پیدا و آشکار و ناپسند از قوانین محلی کلیسای یکشنبه نافرمانی نکنند؛ بدین معنی که اگرچه آنها باید همانطور که خدا فرمان داده است، روز مقدس هفتم سبت را نگه دارند، لازم نیست که عمداً قوانینی را نقض کنند که کار در روز یکشنبه را منع میکند. به هر حال، در یک مورد خاص، او به وضوح گفت که ادونتیستها نباید از قوانین طبعیت کنند. اگر بردهای از دست ارباب خود فرار کند، قانون اقتضا میکند که برده به ارباب خود بازگردانده شود. او با این قانون مخالفت نمود و از ادونتیستها خواست که با وجود عواقبی که داشت ، از آن تبعیت نکنند: «هنگامی که قوانین بشری با کلام و احکام خدا مغایرت دارد، ما باید با وجود عواقب احتمالی، از دومی پیروی کنیم. قوانین سرزمینمان ما را ملزم به بازگرداندن برده به اربابش میکند، اما ما نباید از این قانون تبعیت کنیم و باید عواقب نقض این قانون را بپذیریم. برده داری به هیچ وجه عملی انسانی نیست. خدا ارباب حقیقی او میباشد و بشر هیچ حقی ندارد که ساخته خدا را در دست خود بگیرد و ادعای مالکیت آن را داشته باشد.» – شهادتهایی برای کلیسا نسخه اول صفحات ٢٠١ و ٢٠٢ . (Testimonies for the Church, vol. 1, pp. 201, 202)

درس پنجم

۲۲ تا ۲۸ آوریل

برای خدا زیستن

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: اول پطرس باب ۳ آیات ۸ تا ۱۲ ؛ غلاطیان باب ۲ آیه ۲۰ ؛ اول پطرس باب ۴ آیات ۱ و ۲ ؛ رومیان باب ۶ آیات ۱ تا ۱۱ ؛ اول پطرس باب ۴ آیات ۳ تا ۱۱ ؛ دوم سموئیل باب ۱۱ آیه ۴.

آیه حفظی: «زیرا خداوند نسبت به نیکوکاران نظر لطف دارد و به دعای ایشان گوش میدهد اما از بدکاران روگردان است» (اول پطرس باب ۳ آیه ۱۲).

نویسندگان کتاب مقدس از حقیقت گناهکاری بشر آگاهی داشتند. چطور میتواند غیر ممکن باشد؟ جهان از گناه متعفن شده است. علاوه بر این، آنها از گناهکاری خود نیز آگاه بودند (اول تیموتائوس باب ۱ آیه ۱۵). بعلاوه آنان میدانستند که این مشکل تا چه میزان جدی است؛ گذشته از هر چیز، ببینید که حل نمودن مسئله گناه چه بهایی داشت – صلیب عیسی مسیح. به همین دلیل بُعد و گستردگی واقعیت گناه قابل رویت است.

اما نویسندگان کتاب مقدس نیزبخوبی از قدرت دگرگون کننده مسیح در زندگی و تبدیل ما به انسانهای تازه در او، کاملاً آگاه بودند.

پطرس در این هفته، همین مسیر را ادامه میدهد: نوعی زندگی تازه که مسیحیان پس از تسلیم خود به مسیح و تعمید گرفتن، در او خواهند داشت. در حقیقت، این تغییر چنان بزرگ خواهد بود که دیگران متوجه آن خواهند شد. پطرس نمیگوید که این تغییر همواره آسان خواهد بود ؛ در واقع، او درباره نیاز به رنج کشیدن جسم به منظور بدست آوردن پیروزی که به ما وعده داده شده است، صحبت میکند. (اول پطرس باب ۴ آیه ۱)

پطرس به موضوعی میپردازد که در کتاب مقدس گسترده است، واقعیت محبت در زندگی یک معتقد به عیسی. او مینویسد، «محبت باعث میشود تا تقصیرهای بیشمار یکدیگر را نادیده بگیرید» (اول پطرس باب ۴ آیه ۸). با محبت خود، بازتاب دهنده آن کاری هستیم که عیسی برای ما انجام داده و همچنان انجام میدهد.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۲۹ آوریل آماده شوید.

«یک فکر» بودن

آیات ۸ تا ۱۲ باب ۳ اول پطرس را بخوانید. پطرس در اینجا به چه نکتهای درباره نحوه زندگی مسیحیان اشاره میکند؟ این مطلب چه چیزی را که در آیات ۲۰ و ۲۱ باب ۲ اول پطرس نوشته شده است، تکرار میکند؟

پطرس مطالب خود را با گفتن اینکه همگی باید «یک فکر» باشند، شروع میکند (هم آوایی). او درباره یکنواختی و متحد الشکلی سخن نمیگوید در مفهومی که همه باید دقیقا از پندار و کردار و اعتقاد مشابهی برخوردار باشند. بهترین نمونه از این اندیشه در اول قرنتیان باب ۱۲ آیات ۱ تا ۲۶ یافت میشود، جایی که پولس نشان میدهد که همانطور که بدن از بخشهایی مانند دستها و چشمها تشکیل شده است اما همچنان از یک اتحاد ذاتی برخوردار است، کلیسا نیز از افرادی با عطایای روحانی مختلف تشکیل شده است. با این وجود، حتی با این تفاوتها، آنها هدف و روحی واحد در مفهوم عملکرد با یکدیگر به منظور تشکیل یک اجتماع متحد دارند.

بدون شک، چنین اتحادی همیشه چنان آسان هم نیست، همانطور که تاریخ کلیسای مسیحی بسیار (و غم انگیزانه) نشان داده است. با این حال، او دقیقاً پس از این راهنمایی، به خوانندگانش میگوید که چگونه میتوانند این کمال مطلوب را آشکار و ابراز کنند.

برای مثال، مسیحیان باید ابراز همدردی بکنند (اول پطرس باب ۳ آیه ۸). همدردی به این معنی است که زمانی که یک مسیحی رنج میبرد، دیگران نیز با ایشان رنج خواهند کشید؛ هنگامی که یک مسیحی شادی میکند، سایر مسیحیان با ایشان شادی میکنند (با اول قرنتیان باب ۱۲ آیه ۲۶ مقایسه کنید). همدردی، ما را قادر میسازد تا ابعاد فکری دیگران را مشاهده کنیم، که قدمی مهم در مسیر اتحاد است. پطرس آنگاه میگوید که ما باید «یکدیگر را دوست بداریم» (اول پطرس باب ۳ آیه ۸). عیسی خود نیز فرمود که روشی که میتوانید حواریون واقعی او را بشناسید این است که آیا به یکدیگر محبت میورزند یا خیر (یوحنا باب ۱۳ آیه ۳۵). علاوه بر این، پطرس میگوید که مسیحیان قلبی لطیف خواهند داشت (اول پطرس باب ۳ آیه ۸). آنها نسبت به مشکلات و شکستهای یکدیگر شفیق و دلسوز یکدیگر خواهند بود.

«نفس و خودخواهی را مصلوب کنید؛ به دیگران بیشتر از خود عزت ببخشید. زیرا بدین سبب به اتحاد با مسیح در خواهید آمد. در برابر ملکوت آسمان، و در برابر کلیسا و جهان، شواهد بیتردیدی خواهید یافت که شما پسران و دختران خدا هستید. خداوند با سرمشق و الگویی که ایجاد میکنید جلال خواهد یافت.» – الن جی. وایت، شهادتهایی برای کلیسا جلد ۹ صفحه ١٨٨.

.Ellen G. White, Testimonies for the Church, vol. 9, p. 188

رنج کشیدن در جسم

آری، عیسی برای گناهان ما مرد و امید نجات ما تنها در او و عدالت او یافت میشود، عدالتی که ما را تحت پوشش خود در می آورد و باعث میشود که ما در نظر خدا عادل به حساب بیاییم. شما به خاطر عیسی، «در نظر خدا درست آنگونه که گویی گناه نکردهاید، پذیرفته شدهاید.» – الن جی. وایت، گامهایی بسوی مسیح صفحه ۶٢.

Ellen G. White, Steps to Christ, p. 62

اما فیض خدا تنها با یک لحن و بیان مبنی بر اینکه گناهانمان بخشیده شدهاند، پایان نمییابد. خدا به ما نیز قدرت میبخشد تا بر گناهانمان غلبه کنیم.

اول پطرس باب ۳ آیات ۱۸ و ۲۱، اول پطرس باب ۴ آیات ۱ و ۲ و همچنین رومیان باب ۶ آیات ۱ تا ۱۱ را بخوانید. ارتباط میان رنج کشیدن و غلبه بر گناه چیست؟

واژه یونانی کوچکی در اول پطرس باب ۳ آیه ۱۸ بکار رفته است که بر ماهیت جهانگستر و فداکارانه عیسی تأکید میورزد. این واژه hapax به معنی «یکبار برای همیشه» میباشد. پطرس از hapax بمنظور تأکید بر ماهیت جامع رنج و مصایب عیسی و مرگ او بخاطر ما، استفاده میکند.

عبارت «همانگونه که» در آیه ۱ باب ۴ اول پطرس ، آیات ۱ و ۲ باب ۴ اول پطرس را با آنچه در آیات ۱۸ تا ۲۲ باب ۳ اول پطرس بیان شد، مرتبط میسازد. پطرس در این آیات پیشین، نشان میدهد که مسیح برای گناهان ما رنج کشید تا ما را به نزد خدا بیاورد (اول پطرس باب ۳ آیه ۱۸) و اینکه «تعمید اکنون ما را نجات میبخشد» (اول پطرس باب ۳ آیه ۲۱).

تعمید شاید بهترین موضوع برای درک سخنان پطرس باشد، «زیرا کسی که درد و رنج کشیده است دیگر گرفتار گناه نمیشود» (اول پطرس باب ۴ آیه ۱). فرد مسیحی با تعمید در رنجها و مرگ و رستاخیز عیسی شریک میشود؛ یک مسیحی انتخاب نموده است که «تا آخر عمر خود بر طبق اراده خدا زندگی خواهد کرد، نه به هدایت شهوات نفسانی» (اول پطرس باب ۴ آیه ۲). این تنها از طریق تسلیم روزانه خود به خداوند و مصلوب نمودن «طبیعت نفسانی یا هوسها و امیال» (غلاطیان باب ۵ آیه ۲۴)، میسر خواهد بود.

پولس در آیات ۱ تا ۱۱ باب ۶ رومیان میگوید که با تعمید مسیحیان با عیسی در مرگ و رستاخیزش متحد شدهاند. ما در تعمید، در گناه مردهایم. اکنون لازم است که آن مرگ در گناه را در زندگی خود به واقعیت تبدیل کنیم. سخنان پولس، «همین طور شما نیز باید خود را نسبت به گناه مرده، اما نسبت به خدا در اتحاد با مسیح عیسی زنده بدانید» (رومیان باب ۶ آیه ۱۱) رمز زندگی مسیحی را ارائه میدهند.

دوباره مولود شده

ما در مسیح زندگی تازه داریم، یک شروع جدید. دوباره زنده شدهایم. اگر این مطلب مفهومی داشته باشد بخصوص برای کسانی که پس از کودکی مسیح را پذیرفتند، باید به این معنا باشد که متفاوت از گذشته زندگی خواهند کرد. کیست که داستانهای شگفتانگیز آنانی را که در این جهان، به خاطر عیسی و فیض نجات بخشش تغییر ریشهای را تجربه کرده باشند نشنیده باشد؟

در حقیقت، پطرس پس از سخن گفتن درباره مرگ نفس و زندگی تازه در عیسی (تعمید گرفته در مرگ و رستاخیز او)، در مورد تغییراتی که فرد تجربه خواهد کرد، صحبت میکند.

آیات ۳ تا ۶ باب ۴ اول پطرس را بخوانید. چه تغییراتی در زندگی فرد رخ خواهد داد و دیگران چگونه نسبت به این تغییرات واکنش نشان میدهند؟

سه عبارتی که پطرس در مورد سوء استعمال الکل بکار برده است، «میگساری» ، «مستی»، «عیاشی»، «فسق و فجور» و «افراط و اسراف» هستند؛ با عبارت امروزی یعنی روزهای خوشگذرانی پایان یافته است. در واقع، بر طبق گفته پطرس، تغییری که یک فرد مسیحی تجربه میکند، باید چنان بزرگ باشد که کسانی که او را در گذشته میشناختند، «تعجب کنند» که او دیگر آن زندگی بیبند و بار گذشته را ندارد (اول پطرس باب ۴ آيه ۴). از این رو، در اینجا فرصتی یافته ایم تا به کسانی که ایماندار نیستند بدون موعظه شهادت بدهیم. زندگی مسیحی خدا محور میتواند از تمام موعظه های جهان برای شهادت دادن قدرتمند تر باشد.

پطرس در این آیات درباره داوری چه چیزی میگوید؟

در اینجا مانند سایر بخشهای کتاب مقدس (یوحنا باب ۵ آیه ۲۹، دوم قرنتیان باب ۵ آیه ۱۰، عبرانیان باب ۹ آیه ۲۷)، پطرس مشخص میسازد که روزی برای اعمال انجام شده توسط جسم داوری وجود خواهد داشت (اول پطرس باب ۴ آیه ۲). هنگامی که پطرس درباره اینکه انجیل «به مردگان بشارت داده شد» (اول پطرس باب ۴ آیه ۶) سخن میگوید، منظورش این بود که حتی در گذشته مردمی که اکنون مردهاند، در زمان زنده بودنشان فرصت شناختن فیض نجات بخش خدا را داشتند. بنابراین خدا میتواند آنها را نیز عادلانه داوری کند.

گناهان جسم

پطرس در میان فهرست کارهای اشتباهی که مردم در گذشته انجام دادهاند و پس از ایمان آوردن به عیسی، دست از انجام آنها برداشتهاند، آنچه را که میتوان «گناه جنسی» دانست، درمیان آن لیست قرار داده است.

بار دیگر آیه ۳ باب ۴ اول پطرس را بخوانید. پطرس از چه چیز دیگری در اینجا نام میبرد؟

دو واژه، دلالت ضمنی مشخصی را در باره مفاهیم تمایلات جنسی ارائه میکنند: هرزگی aselgia یعنی نفس گرایی و شهوات epithumia یعنی شهوت یا خواسته های نفسانی.

با این وجود، برای مسیحیان بسیار آسان است که تصویر نادرستی از تمایلات جنسی ارائه بدهند. کتاب مقدس مخالف رابطه جنسی نمیباشد. در مقابل، خدا رابطه جنسی را خلق نمود و تمایلات جنسی را به انسانها به عنوان برکتی بزرگ، بخشید. تمایلات جنسی در ابتدا در عدن وجود داشتند. «به همین دلیل مرد پدر و مادر خود را ترک میکند و با زن خود زندگی میکند و هر دو یک تن میشوند. آدم و زنش هر دو برهنه بودند و این را شرم آور نمیدانستند» (پیدایش باب ۲ آیات ۲۴ و ۲۵). این قرار بود یکی از کلیدیترین عناصری باشد که زن و شوهر را در تعهد مادامالعمر که بهترین زمینه برای تربیت فرزندان را بوجود میآورد، متحد سازد. و این نزدیکی و صمیمیت، انعکاسی از آنچه خدا از قومش میخواهد نیز خواهد بود (ارمیا باب ۳، حزقیال باب ۱۶ و هوشع بابهای ۱ تا ۳ را ببینید).

تمایلات جنسی در جایگاه مناسب و میان زن و شوهر، برکتی عمیق میباشند؛ اما در مکانی نا مناسب و زمینهای نادرست میتواند یکی از نابود کنندهترین نیروهای جهان باشد. عواقب ویرانگر این گناهان در حال حاضر فرا تر از محاسبات بشری هستند. در میان ما چه کسی در مورد زندگیهایی که از طریق سوءاستفاده از این عطای شگفتانگیز نابود شدهاند چیزی نمیداند؟

نقطه مشترک در آیات زیر چیست؟

دوم سموئیل باب ۱۱ آیه ۴، اول قرنتیان باب ۵ آیه ۱، پیدایش باب ۱۹ آیه ۵ ، اول قرنتیان باب ۱۰ آیه ۸.

مطمئناً برای دانستن داستانهای رنج و دردی که این گناهان به بار آوردهاند، نیازی به کتاب مقدس نیست.

با این وجود، همچنین باید مراقب باشیم. گناهان از این نوع، مطمئناً میتوانند تأثیرات منفی قدرتمندی بر مردم بگذارند و جامعه مایل به رو برگرداندن از آنهاست. اما گناه، گناه است و مرگ مسیح گناهان جنسی را نیز تحت پوشش قرار میدهد. شما به عنوان یک فرد مسیحی باید مراقب باشید، بخصوص در این زمینه حساس، تا مطمئن باشید که «اول تیر را از چشم خود بیرون بیاور آن وقت درست خواهی دید که پر کاه را از چشم برادرت بیرون بیاوری» (لوقا باب ۶ آیه ۴۲).

محبت همه چیز را پوشش میدهد

حتی در زمان پطرس، مسیحیان در انتظار بازگشت زودهنگام عیسی و پایان جهان کنونی زندگی میکردند. ما این را میدانیم زیرا در آیه ۷ باب ۴ اول پطرس چنین آمده است: «پایان همه چیز نزدیک است. پس بطور جدی دعا کنید و هشیار باشید.» به عبارت دیگر، برای پایان جهان و روزهای آخر آماده باشید. در یک مفهوم خیلی واقعی، تا آنجا که به هر کدام از ما مربوط بشود، «پایان» از نظر زمان بشری هرگز فراتر از دمی پس از مرگمان نمیباشد. ما با مرگ چشمانمان را میبندیم و – چه هزاران سال بگذرد و چه تنها چند روز – آنچه پس از آن میدانیم، آمدن دوباره عیسی و پایان این جهان است.

بر طبق گفته پطرس، از آنجایی که «پایان همه چیز» نزدیک است، مسیحیان باید چگونه زندگی کنند؟ اول پطرس باب ۴ آیات ۷ تا ۱۱ را ببینید.

مسیحیان علاوه بر هشیار و راسخ بودن در دعا، میبایست «در محبتشان نسبت به یکدیگر جدی و قوی باشند زیرا محبت گناهان زیادی را میپوشاند» (اول پطرس باب ۴ آیه ۸).

این به چه مفهوم است؟ محبت چگونه گناه را میپوشاند؟ یک راهنمایی در نقل قولی که پطرس از امثال سلیمان باب ۱۰ آیه ۱۲ میکند، یافت میشود: «کینه و نفرت موجب زحمت و دردسر میشود، امّا محبّت تقصیرات دیگران را نادیده میگیرد.» وقتی که ما به یکدیگر محبت میکنیم، راحتتر و آسانتر کسانی که ما را آزرده کرده و مورد اهانت قرار دادهاند میبخشیم. محبت مسیح او را به بخشیدن ما وا میدارد؛ محبتمان باید ما را به بخشیدن دیگران سوق دهد. جایی که محبت فراوان است، توهینهای کوچک و حتی بزرگ با راحتی بیشتر نادیده گرفته و فراموش میشوند.

پطرس نیز مطمئناً ایده یکسانی را همچون عیسی و پولس ابراز میدارد که میگویند تمام احکام خدا که ما را ملزم میدارند در این مطلب خلاصه شده است که با تمام قلب و وجود همسایه خود را همچون خود دوست داشته و محبت نماییم (متی باب ۲۲ آیات ۳۴ تا ۳۹، رومیان باب ۱۳ آیات ۸ تا ۱۰).

پطرس همچنین مسیحیان را به مهمان نوازی تشویق میکند. آمدن دوباره ممکن است نزدیک باشد، اما مسیحیان نباید به خاطر آن از روابط اجتماعی صرفنظر کنند. در نهایت، هنگامی که مسیحیان سخن میگویند، میبایست به گونهای باشد که کلام خدا را به زبان بیاورند. به عبارت دیگر، وخامت اوضاع مستلزم ارتباط جدی در مورد حقایق روحانی میباشد.

تفکری فراتر: «محبتی که برای مدت طولانی رنج میکشد و مهربان است، یک بیملاحظگی را به گناهی نابخشودنی تبدیل نمیکند، همچنین از اشتباهات دیگران منفعت نمییابد. کتاب مقدس آشکارا آموزش میدهد که باید نسبت به خطاکارن با شکیبایی و ملاحظه رفتار نمود. اگر کار درست انجام بشود، قلب ظاهراً بی عاطفه ممکن است مسیح را بدست آورد. محبت عیسی گناهان بسیاری را پوشش میدهد. فیض او هرگز منجر به افشای اشتباهات دیگران نمیشود، مگر اینکه الزامی مثبت باشد.» – الن جی. وایت، Counsels to Parents, Teachers, and Students, p. ٢٦٧. برای مثال، به عیسی و زنی که به جرم زنا دستگیر شد، بیاندیشید (یوحنا باب ۸ آیات ۱ تا ۱۱). ما معمولاً به این موضوع به عنوان داستانی از فیض و ترحم مسیح بر زنی که انحطاط یافته مینگریم و این درست است. اما منشاء عمیقتری نیز وجود دارد. چرا عیسی در مواجهه با رهبران دینی یهود که زن را نزد او آورده بودند، «گناهان پنهانی ایشان» را بر روی خاک نوشت (الن جی وایت آرزوهای اعصار صفحه ۴۶١)، جایی که کلمات میتوانستند بلافاصله محو بشوند؟ چرا او آشکارا آنها را متهم نساخت و در حضور همه، آنچه در مورد گناهانشان میدانست که ممکن بود حتی از گناه آن زن بدتر بوده باشد را بر زبان نیاورد؟ در عوض، عیسی به آنها نشان داد که از ریاکاری و شرارت ایشان آگاه است و با این وجود، قصد افشا نمودن آن را برای دیگران نداشت. شاید این روش خود عیسی برای بشارت دادن به این مردان بود، که به ایشان نشان بدهد که هدفشان را میدانست و از این رو به آنها فرصتی برای نجات یافتن میداد. چه درس قدرتمندی برای ما وقتی که لازم است با کسانی که گناه کردهاند، روبرو بشویم.

درس ششم

۲۹ آوریل تا ۵ مه

رنج و عذاب بخاطر مسیح

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: اول پطرس باب ۱ آیه ۶ ، باب ۳ آیات ۱۳ تا ۲۲ ؛ دوم تیموتائوس باب ۳ آیه ۱۲ ؛ اول پطرس باب ۴ آیات ۱۲ تا ۱۴ ؛ مکاشفه یوحنا باب ۱۲ آیه ۱۷؛ اول پطرس باب ۴ آیات ۱۷ تا ۱۹.

آیه حفظی: «مگر خدا شما را برای همین برنگزیده است؟ خود مسیح با عذابهایی که به خاطر شما کشید برای شما نمونه شد تا به همان راهی که او رفت شما نیز بروید» (اول پطرس باب ۲ آیه ۲۱).

تاریخ جفا و شکنجه در چند قرن نخست مسیحیت بسیار معروف است. کتاب مقدس خود، بخصوص کتاب اعمال رسولان به آنچه که در انتظار کلیسا بود نگاهی اجمالی داشت. تفتیش عقاید با شکنجه و عذابهایی که در پی داشت بوضوح واقعیتی موجود در زندگی مسیحیان بود که پطرس آنان را مخاطب خود قرار داد.

پطرس در باب نخست، چنین توصیه میکند که «این امر باید شما را خوشحال کند، اگر چه برای زمان کوتاهی شاید لازم باشد که گرفتار درد آزمایشهای سخت شوید. چنان که طلای فانی در آتش آزمایش میشود ایمان شما نیز باید در زحمات امتحان گردد، (اگر چه ایمان از طلا خیلی گرانبهاتر است) تا در آن روزی که عیسی مسیح ظهور میکند ایمان خالص شما موجب ستایش و جلال و افتخار شما بشود» (اول پطرس باب ۱ آیات ۶ و ۷). آخرین توصیه در این نامه کمابیش با ایده مشابهی سر و کار دارد: «و خدای همه فیضها که ما را به جلال ابدی خود در عیسی مسیح خوانده است، شما را بعد از کشیدن زحمتی قلیل کامل و استوار و توانا خواهد ساخت» (اول پطرس باب ۵ آیه ۱۰).

در متن این رساله کوتاه، دست کم سه آیه تعمیم یافته وجود دارد که به عذابهای خوانندگان خود بخاطر مسیح میپردازد (اول پطرس باب ۲ آیات ۱۸ تا ۲۵ ، باب ۳ آیات ۱۳ تا ۲۱ ، باب ۴ آیات ۱۲ تا ۱۹). سپس با هر فرض موجود، عذابی که از تفتیش عقاید و شکنجه ناشی شده موضوع اصلی اول پطرس میباشد و به آن باز میگردیم.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت ۶ مه آماده شوید.

آزار و جفای مسیحیان نخستین

اول پطرس باب ۱ آیه ۶ و باب ۵ آیه ۱۰ را بخوانید. پطرس در مورد چه چیزی سخن میگوید و به خوانندگانش گفت که در مقابل آنچه که با آن روبرو بودند، چگونه واکنش نشان بدهند؟

در طی چند قرن نخست، تنها مسیحی بودن میتوانست به مرگ وحشتناکی منجر بشود. نامهای که به امپراتور روم، تراژان نوشته شد، نشان میدهد که امنیت مسیحیان نخستین تا چه میزان متزلزل و در خطر بود. نامه از جانب پلینی بود، کسی که در زمان نوشتن آن نامه حکمران پونتوس و بیطینیا (۱۱۱ تا ۱۱۳ پس از میلاد)، دو منطقه اشاره شده در آیه ۱ باب ۱ اول پطرس بود.

پلینی برای تراژان پیکی فرستاده و بمنظور چگونگی برخورد با مردمی که به اتهام مسیحیت در بند بودند دستورالعمل خواست. او شرح داده بود که کسانی را که به مسیحی بودن خود اصرار ورزیده اند را اعدام کرده است. سایرین هم اگر چه پیش از آن گفته بودند که مسیحی هستند، اما ادعای خود را پس گرفته اند. پلینی به ایشان اجازه داد که با پیشکش نمودن بخور به بتهای تراژان و سایر خدایان و دشنام دادن به عیسی، بیگناهی خود را اثبات کنند.

پرستش یک امپراتور زنده به ندرت در روم انجام میشد، با این وجود در بخشهای شرقی امپراتوری روم، جایی که نامه اول پطرس فرستاده شد، امپراتورها اجازه میدادند و گاهی اوقات تشویق میشدند تا برای خود معبدی بر پا کنند. برخی از این معابد، کاهنان و قربانگاههای مخصوص خود را داشتند که در آنها قربانی انجام میشد. پلینی وقتی مسیحیان را مجبور نمود با پیشکش نمودن بخور به تندیسهای امپراتور، وفاداری خود را نشان بدهند، از رسم قدیمی در آسیای صغیر پیروی نمود.

در مواقعی طی قرن اول ، مسیحیان فقط بخاطر مسیحی بودن بطور جدی با خطر روبرو بودند. این وضعیت بویژه در زمان امپراتوری نِرون (۵۴ تا ۶۸ پس از میلاد) و دومیتیان (۸۱ تا ۹۶ پس از میلاد) محقق شده بود.

با این وجود، جفایی که در اول پطرس به تصویر کشیده شد، بیشتر حالت محلی داشت. نمونههای خاص جفایی که پطرس در نامه خود از آنها میگوید، تعداد کمی هستند، اما احتمالاً شامل اتهامات دروغین (اول پطرس باب ۲ آیه ۱۲) و دشنام و ننگ و رسوایی میباشند (اول پطرس باب ۳ آیه ۹ ، باب ۴ آیه ۱۴). در حالی که مشقات بسیار حاد بودند، به نظر نمیرسد که دست کم در آن زمان به زندانی شدن گسترده و مرگ ختم شده باشند. با این حال، زندگی کردن به عنوان یک مسیحی، بطور قابل توجهی ایمانداران را در نابرابری وسیع اجتماعی قرن اولیه قرار داده بود و بخاطر اعتقادی که داشتند میتوانست منجر به رنج و عذاب شود. از این رو، پطرس در زمان نوشتن نخستین رسالهاش، به نگرانی مهمی اشاره میکرد.

عذاب کشیدن و الگوی مسیح

آیات ۱۳ تا ۲۲ باب ۳ اول پطرس را بخوانید. مسیحیان باید چگونه به کسانی که بدلیل باورشان عذاب میکشند، واکنش نشان بدهند؟ رابطه میان رنجهای عیسی و رنجهایی که ایمانداران به خاطر اعتقاد خود متحمل میشوند چیست؟

هنگامی که پطرس میگوید، «هرگاه برای عدالت زحمت کشیدید، خوشابحال شما» (اول پطرس باب ۳ آیه ۱۴)، در واقع سخنان عیسی را بازتاب میدهد: «خوشابحال زحمت کشان برای عدالت، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است» (متی باب ۵ آیه ۱۰). او سپس میگوید که مسیحیان نباید از کسانی که به ایشان حمله میکنند، هراس داشته باشند، بلکه باید مسیح را به عنوان خداوند خود در قلبهایشان مقدس و (حرمت نهند) (اول پطرس باب ۳ آیه ۱۵). این تصدیق عیسی در قلبهایشان، به تسکین ترسی که از جانب مخالفانشان با آن روبرو هستند، کمک میکند.

او سپس پیشنهاد میکند که مسیحیان همواره باید آماده باشند تا امیدی را که به آن متمسک هستند نقل کنند ولی به شیوهای نیکو و پسندیده – با فروتنی و ترس («ترس» گاهی اوقات به عنوان «احترام» ترجمه میشود؛ اول پطرس باب ۳ آیات ۱۵ و ۱۶ را ببینید).

پطرس اصرار میورزد که مسیحیان نباید به دیگران بهانه ای بدهند تا در مظان اتهام قرار گیرند. آنها باید درستکار بوده و از بدی بر حذر باشند (اول پطرس باب ۳ آیه ۱۶). این مطلب مهم است، زیرا کسانی که یک فرد مسیحی را متهم میکنند، با مشاهده زندگی بی عیب مسیحایی شرمسار خواهند شد.

البته پر واضح است که بدکاری رنج و عذاب ببار می آورد(اول پطرس باب ۳ آیه ۱۷). این رنج و عذابی است که بخاطر نیکویی متحمل میشوید بخاطر چیزی است که درست است و فرقی اساسی ایجاد میکند. «زیرا اگر اراده خدا چنین است، نیکوکار بودن و زحمت کشیدن، بهتر است از بدکردار بودن» (اول پطرس باب ۳ آیه ۱۷).

پطرس سپس از الگوی عیسی استفاده نمود. مسیح بخاطر اینکه عادل بود عذاب کشید؛ تقدس و زندگی پاک او بطور دائم آنانی را که از او نفرت داشتند، ملامت مینمود. آن کسی که بخاطر درستکاری و نه کار اشتباه عذاب کشید، عیسی بود.

اما رنجهای او سبب رستگاری و نجات شد. او به جای گناهکاران مُرد («عدالت برای ناعادلان»، اول پطرس باب ۳ آیه ۱۸)، تا کسانی که به او ایمان دارند، وعده زندگی ابدی را داشته باشند.

آزمون آتشین

آیات ۱۲ تا ۱۴ باب ۴ اول پطرس را بخوانید. چرا پطرس میگوید که آنها نباید از عذابهایشان متعجب بشوند؟ دوم تیموتائوس باب ۳ آیه ۱۲ و یوحنا باب ۱۵ آیه ۱۸ را نیز ببینید.

پطرس مشخص میسازد که رنج و عذاب تفتیش عقاید به دلیل مسیحی بودن، به معنی شریک شدن در رنج و عذاب مسیح میباشد. این چیز غیر منتظرهای نیست. برعکس، همانطور که پولس نوشت: «و همه کسانی که میخواهند در مسیح عیسی به دینداری زیست کنند، زحمت خواهند کشید» (دوم تیموتائوس باب ۳ آیه ۱۲). عیسی خود به پیروانش درباره آنچه با آن روبرو خواهند شد، هشدار داد: «آنگاه شما را به مصیبت سپرده، خواهند کشت و جمیع امّتها بجهت اسم من از شما نفرت کنند و در آن زمان، بسیاری لغزش خورده، یکدیگر را تسلیم کنند و از یکدیگر نفرت گیرند» (متی باب ۲۴ آیات ۹ و ۱۰).

بر اساس گفته خانم الن جی. وایت: «این موضوع در خصوص تمام کسانی که خالصانه در عیسی مسیح زندگی میکنند، صدق میکند. آزار و جفا و سرکوفت خوردن در انتظار تمام کسانی خواهد بود که از روح مسیح اشباع شدهاند. خصوصیتهای آزار و جفا در طی زمان تغییر میکند، اما اصل ، روح و فطرتی است که در آن وجود دارد یعنی همان فطرتی که افراد برگزیده خداوند را از زمان هابیل به قتل رساند.» اعمال رسولان از نگارشهای الن جی وایت صفحه ۵٧۶. The Acts of the Apostles, p. 576

آیه ۱۷ باب ۱۲ مکاشفه یوحنا را بخوانید. این آیه درباره واقعیت آزار و جفای مسیحیان در روزهای پایانی چه میگوید؟

بی تردید برای یک مسیحی وفادار، آزار و جفا میتواند یک واقعیت همیشه حاضر باشد، همان چیزی که پطرس در اینجا به مخاطبان خود هشدار میدهد که با «آزمون آتشین» مواجه خواهند بود.

آتش استعاره خوبی است. آتش میتواند نابود کننده باشد، اما ناخالصیها را نیز میتواند از بین ببرد. این به چیزی بستگی دارد که آتش را تجربه میکند. خانهها توسط آتش نابود میشوند؛ اما نقره و طلا بواسطه آن خالص میشوند. اگر چه کسی نباید هرگز عمداً باعث رنج و عذاب دیگران بشود، اما خدا میتواند از آن نتیجه خوبی حاصل کند. از این رو، پطرس به مخاطبین خود (و ما) میگوید: آری، رنج و عذاب بد است، اما با آن به این دلیل که غیر منتظره است، دلسرد نشوید. در ایمان باقی بمانید.

داوری و قوم خدا

اول پطرس باب ۴ آیات ۱۷ تا ۱۹ را با اشعیا باب ۱۰ آیات ۱۱ و ۱۲ و ملاکی باب ۳ آیات ۱ تا ۶ مقایسه کنید. چه وجه مشترکی میان این آیات وجود دارد؟

در تمام این آیات نشان داده شده که روند داوری با قوم خدا آغاز شده است. پطرس حتی رنج و عذاب مخاطبین خود را با داوری خدا مرتبط میسازد. برای او، عذابهایی که مخاطبین مسیحی او تجربه میکنند ممکن است کمتر از داوری خدا نباشد که آن داوری از خانواده خداوند شروع میشود. «بنابراین، اگر کسی مطابق اراده خدا دچار رنج و زحمت شده است، باید جان خود را به دست آفریدگاری که همیشه به وعدههای خود وفا میکند بسپارد و به نیکوکاری خود ادامه دهد» (اول پطرس باب ۴ آیه ۱۹).

آیات ۱ تا ۸ باب ۱۸ لوقا را بخوانید. این آیات چگونه به ما در درک داوری خدا کمک میکنند؟

در زمان کتاب مقدس، داوری چیزی بود که معمولاً به میزان زیادی طلب میشد. تصویر بیوه زن فقیر در آیات ۱ تا ۸ باب ۱۸ لوقا، دید بازتری نسبت به داوری ارائه میدهد. بیوه زن میداند که در صورت یافتن یک قاضی در صورتیکه دَعَویِ او را بپذیرد، پیروز خواهد شد. او پول کافی و اعتباری برای پیگیری ادعای خود ندارد، اما در نهایت، قاضی را راضی میکند تا شکایت او را بشنود و آنچه را که مستحق آن است به او بدهد. همانطور که عیسی می فرماید، «آیا خدا به دادخواهی برگزیدگان خود که شب و روز به درگاهش تضرع میکنند توجّه نخواهد کرد و آیا برای کمک به آنها شتاب نخواهد نمود؟» (لوقا باب ۱۸ آیه ۷). گناه شرارت را به جهان آورد و قوم خدا در طی قرنهای متمادی منتظر بودهاند که خدا بار دیگر همه چیز را درست کند.

«کیست ای خداوند که از تو خوف نداشته باشد و کیست که تو را جلال ندهد؟ زیرا تو تنها مقدّسی، همه ملل خواهند آمد و در پیشگاه تو پرستش خواهند نمود زیرا کارهای عادلانه تو بر هیچ کس پوشیده نیست» (مکاشفه یوحنا باب ۱۵ آیه ۴).

ایمان در میان مشقات

همانطور که مشاهده کردیم، پطرس برای ایماندارانی نامه مینوشت که بدلیل ایمانشان عذاب میکشیدند. و همانگونه که تاریخ مسیحیت نشان داده است، برای مدتی همه چیز تنها بدتر شد. مطمئناً بسیاری از مسیحیان در سالهای پس از آن، از آنچه که پطرس نوشت، تسکین و آرامش یافتند. شکی نیست که امروزه نیز برای بسیاری چنین است.

عذاب کشیدن برای چه؟ این مطمئناً سؤالی بسیار قدیمی میباشد. کتاب ایوب، یکی از نخستین کتابهای نوشته شده از کتاب مقدس میباشد که رنج و عذاب موضوع کلیدی داستان آن است. در واقع به غیر از عیسی ، کسی که نه به عنوان «قاتل یا دزد یا شریر یا مداخله گر در امور مردم» (اول پطرس باب ۴ آیه ۱۵) عذاب کشید ، همان ایوب بود. گذشته از هر چیز، حتی خدا درباره ایوب به شیطان گفت: «آیا در بنده من ایوب تفکر کردی که مثل او در زمین نیست؟ مرد کامل و راست و خداترس که از گناه اجتناب میکند» (ایوب باب ۱ آیه ۸). و با این وجود، به آنچه ایوب فلاکت زده نه به دلیل شرور بودن بلکه برای خوب بودنش تحمل کرده است، توجه کنید!

این آیات چگونه به پاسخ دادن به مسئله منشاء عذاب کمک میکنند؟ اول پطرس باب ۵ آیه ۸ ، مکاشفه یوحنا باب ۱۲ آیه ۹، باب ۲ آیه ۱۰.

پاسخ کوتاه این است که ما به این دلیل که در حین نبرد بزرگ میان مسیح و شیطان قرار داریم، عذاب میکشیم. این صرفا یک استعاره ، یا فقط یک الگوی خیر و شر در ذات ما نیست. یک اهریمن واقعی و یک عیسای واقعی در یک نبرد واقعی بخاطر بشریت در حال جنگ هستند.

آیه ۱۹ باب ۴ اول پطرس را بخوانید. آنچه پطرس در اینجا نوشته است، چگونه میتواند به رفع مشکلاتی که دست بگریبان آنها هستیم، کمک کند؟

هنگامی که عذاب میکشیم، بخصوص وقتی که آن عذاب ناشی از کارهای بد ما نیست، طبیعتاً همان سؤالی را که ایوب پرسید مرتباً تکرار میکنیم: چرا؟ و از آنجایی که معمولاً اینگونه است، پاسخی برای آن نداریم. همانطور که پطرس میگوید، تنها کاری که میتوانیم حتی در میان عذاب کشیدن انجام بدهیم، این است که روح خود را تسلیم خدا سازیم، به او، «خالق امین» خود اطمینان کنیم و به «نیکوکاری» ادامه بدهیم (اول پطرس باب ۴ آیه ۱۹).

تفکری فراتر: مطالعه درس روز یکشنبه در مورد آزار و جفایی بود که مسیحیان با آن روبرو شده بودند. در اینجا گزیدهای کاملتر از نامه نوشته شده به امپراتور درباره عذابهایی که مسیحیان در قرنهای اول میکشیدند را میبینیم: «... روشی که من در مقابل کسانی که به مسیحیت محکوم شده بودند، انجام دادم، این است: از آنها بازجویی نمودم که آیا مسیحی هستند؛ اگر به آن اعتراف میکردند، دو بار دیگر پرسش را تکرار میکردم و تهدید مجازات اعدام را اضافه میکردم؛ اگر همچنان استقامت میکردند، دستور میدادم که اعدام بشوند. ماهیت عقیده آنها هر چه که بوده باشد، من دست کم شکی نداشتم که سرکشی و لجاجت غیر قابل انعطاف مستحق مجازات بود.

کسانی که مسیحی بودن خود را انکار میکردند، کسانی بودندکه پس از من نیایش به خدایان را تکرار میکردند و نیایشهای خود را با شراب و کُندُر برای تندیس شما که من به آن منظور فرمان داده بودم به همراه تندیس خدایان بیاورند، پیشکش مینمودند و در نهایت به مسیح دشنام میدادند سپس آنها را مستحق برائت از مجازات دانستم. هیچیک از این اعمال که ذکر شد را نمیشد به کسانی که مسیحی واقعی بودند تحمیل کرد. نام سایرین را خبررسان داده بود که در ابتدا اعتراف کرده بودند که مسیحی هستند و سپس آنرا انکار کردند. درست است که آنها در لیست اعدام بودند ولی آنها دست کشیده بودند برخی سه سال پیش برخی سالها پیش و تعدادی هم قریب به بیست و پنج سال پیش. آنها همگی تندیس شما و خدایان را عبادت میکردند و به مسیح لعن میفرستادند.» – نامه های پلینی (لندن: ویلیام هِینمان ، ١۹١۵) کتاب ١٠:٩۶ (جلد ۲ صفحات ۴٠١-۴٠٣).

(Pliny Letters (London: William Heinemann, 1915), book 10:96 vol. 2, pp. 401–403)

درس هفتم

۶ تا ۱۲ مه