راهنمای مطالعه کتاب مقدس - سه ماهه اول 2019 - کتاب مکاشفه

 دانلود PDF - راهنمای مطالعه کتاب مقدس - سه ماهه اول 2019 - کتاب مکاشفه

فهرست دروس

درس اول. صفحه5. انجیل از جزیره پاتموس – ۲۹ دسامبر تا ۴ ژانویه

درس دوم. صفحه15. در میان چراغدان​ها – ۵ تا ۱۱ ژانویه

درس سوم. صفحه26.  پیام های عیسی به هفت کلیسا – ۱۲ تا ۱۸ ژانویه

درس چهارم. صفحه37. بره سزاوار– ۱۹ تا ۲۵ ژانویه

درس پنجم. صفحه47. هفت مُهر – ۲۶ ژانویه تا ۱ فوریه

درس ششم. صفحه57. قوم مُهر خورده خدا – ۲ تا ۸ فوریه

درس هفتم. صفحه68. هفت شیپور – ۹ تا ۱۵ فوریه

درس هشتم. صفحه79. شیطان، دشمن شکست خورده – ۱۶ تا ۲۲ فوریه

درس نهم. صفحه90. شیطان و دو متحد او – ۲۳ فوریه تا ۱ مارس

درس دهم. صفحه101. انجیل جاودانی خدا – ۲ تا ۸ مارس

درس یازدهم. صفحه112. هفت بلایای پایانی – ۹ تا ۱۵ مارس

درس دوازدهم. صفحه123. داوری بر بابل – ۱۶ تا ۲۲ مارس

درس سیزدهم. صفحه133. «اکنون همه چیز را از نو می​سازم» – ۲۳ تا ۲۹ مارس

مقدمه

خبر خوش از پاتموس

تقریباً دو هزار سال پیش، یوحنای رسول بدلیل اینکه وفادارانه  انجیل را بشارت می داد، به جزیرۀ صخره​ای کوچکی در دریای اژه تبعید شد. این رسول سالخورده تمام سختی​های زندان را در روم تحمل کرده بود. یک روز سبت خاص دیدار ویژه ای با عیسی مسیح داشت که برای دلگرم نمودن خادم خود بخاطر آلام و دردهایش آمده بود. عیسی در مجموعه​ای از رؤیاها، چشم اندازی از تاریخ کلیسا و آنچه که قوم در انتظار خدا برای بازگشت خداوندشان تجربه خواهند کرد را به او نشان داد.

آنچه یوحنا در رؤیا دیده بود، با خلوص نیت و وفادارانه در طوماری که آن را مکاشفه عیسی مسیح (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۱) نامید، ثبت نمود. کتاب او به معراج عیسی و بازگشت او و کارها و اموری می پردازد که در خلال این دوران انجام رخ می دهد.  هدف این بود که به مسیحیان تمام اعصار اطمینان دهد که مسیح حی و حاضر است و آن​ها را در حین تجربه سختی​های زندگی روزمره، در میان جهانی سقوط کرده، که در کارزارِ جدال عظیم گرفتار است تقویت کند.

در این سه ماهه، به کنکاش این کتاب خواهیم پرداخت. در این طیف گستردۀ نقش قلم، بر روی بخش ها و موضوعات اصلی کتاب تمرکز خواهیم نمود. هدف این است که با موضوعات کلیدی کتاب آشنا شویم و ببینیم که در واقع، عیسی مسیح، زندگی، مرگ، قیام و رسالتِ کهانتِ اعظمیِ او برای شفاعت قوم وی می باشد.

همچنانکه به مطالعه ادامه می دهیم، در مسیر های زیر به پیش خواهیم رفت:

۱- مطالعه ما از مکاشفه یوحنا بر پایه مفاهیم کتاب مقدسی الهام شده از کتاب مقدس می​باشد. در حالی که پیام​های کتاب از جانب خدا آمده است ، زبان ارتباطانی آنها بشری است. با توجه با اینکه زبان و تصاویر برگرفته شده از تاریخ قوم خدا در عهد قدیم است،​ پی خواهیم برد  که چگونه یوحنا این پیام​ها را منتقل نموده است.

۲- مطالعه و بررسی دقیق نبوت های مکاشفه (همچون نبوت های دانیال) نشان می دهد که در ترتیب زمانی تاریخی تفسیر نبوتی، روشی درست برای درک نبوت هایی است که محقق شده اند یا در شُرُف به حقیقت پیوستن می باشند بخاطر اینکه جریان تاریخ را از زمان نبی تا خاتمه جهان دنبال می کنند.  این روش نشان می دهد که چگونه باید کوشش کنیم تا معنی را از متن استنتاج کنیم تا اینکه تفسیری از پیش تعین شده را بر آن تلقین و اعمال کنیم.

۳- ساختار شکل دهنده مکاشفه یوحنا از بسیاری جهات برای کاربرد معتبر پیشگویی​های کتاب مهم می​باشد. تحلیل ما از کتاب بر اساس ساختار چهار​گانه کتاب به ترتیب ذیل خواهد بود:

الف)​مکاشفه یوحنا از باب ۱ آیه ١ تا باب ۳ آیه ۲۲ بطور نبوتی به وضعیت کلیساها از زمان یوحنا تا دوره​های مختلف  در طول تاریخ پرداخته است.

ب) مکاشفه یوحنا باب ۴ آیه ۱ تا باب ۱۱ آیه ۱۸ تکرار می کند (یا نکته های اصلی را دوباره خلاصه و جمع بندی می کند) و بر روی آن تاریخ کلیسا را بنا کرده، از نمادهای آخرالزمانی استفاده می کند که به تدریج جزئیات بیشتری به آن اضافه می کند.

پ) مکاشفه ١۲: ١-١٤: ۲٠ موضوع های محوری کتاب هستند و در برگیرنده تاریخ جدال عظیم از زمان پیش از عیسی تا ظهور ثانی می باشند.

ج) مکاشفه یوحنا باب ١۵ آیه ١ تاباب ۲۲ آیه۲١منحصراً بر آخر زمان تمرکز دارند.

۴- تفسیر معنادار از پیشگویی​های مکاشفه یوحنا باید مسیح محور باشند. کل کتاب از دیدگاه مسیح نوشته شده است. تنها از طریق مسیح است که نمادها و تصاویر کتاب مکاشفه یوحنا معنای نهایی و برجستگی خود را بدست خواهند آورد.

مکاشفه یوحنا به آنانی که کلام آن را می خوانند یا می شنوند و به کسانی که  به تذکرات آن اعتنا نموده و آن را رعایت می کنند، وعدۀ برکت می دهد. « کتاب مکاشفه با تذکره ای به روی ما گشوده می شود تا بتوانیم رهنمودهایی را که در بر دارد درک نمائیم. « و خوشا به حال کسی که این را می​خواند و کسانی که به کلمات این نبوت گوش دهند و طبق آنچه در آن نوشته شده است عمل کنند، زیرا بزودی همه این چیزها به وقوع خواهد پیوست »​ (مکاشه یوحنا باب ۱ آیه ۳). وقتی که می فهمیم که این کتاب چه معنی و مفهومی برای ما دارد، آنگاه در میان ما احیای عظیمی دیده خواهد شد. ما بطور کامل درسهایی را که به ما تعلیم می دهد را نمی فهمیم، علیرغم حکمی که به ما داده شده تا آنرا پژوهش و مطالعه کنیم » - الن جی وایت، شهادتهایی برای مبشران انجیل، صفحه ١١۳.

همچنان که این کتاب را تحلیل می کنیم، از شما دعوت می کنیم تا چیزهایی را که نیاز دارید تا بشنوید؛ و مورد توجه قرار دهید را برای خودتان کشف کنید، در حینی که منتظر آمدن سرورمان عیسی مسیح هستیم. مولف: دکتر رانکو استیفانوویچ، استاد عهد جدید در دانشکده الهیات دانشگاه اندروز وابسته به کلیسای ادونتیستهای روز هفتم می باشد. تخصص او کتاب مکاشفه یوحنا می باشد.

درس اول ۲۹ دسامبر تا ۴ ژانویه

انجیل از جزیره پاتموس

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: مکاشفه یوحنا باب ۱ آیات ۱ تا ۸؛ یوحنا باب ۱۴ آیات ۱ تا ۳؛ تثنیه باب ۲۹ آیه ۲۹؛ یوحنا باب ۱۴ آیه ۲۹؛ رومیان باب ۱ آیه ۷؛ فیلیپیان باب ۳ آیه ۲۰؛ دانیال باب ۷ آیات ۱۳ و ۱۴.

آیه حفظی: « و خوشا به حال کسی که این را می​خواند و کسانی که به کلمات این نبوت گوش دهند و طبق آنچه در آن نوشته شده است عمل کنند، زیرا بزودی همه این چیزها به وقوع خواهد پیوست » (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۳).

پیشگویی​های مکاشفه بصورت رؤیا برای یوحنای رسول، بیش از نوزده قرن پیش در طی دوران تبعیدش در جزیره صخره​ای کوچکی بنام پاتموس در دریای اژه الهام گردید (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۹). مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۳  اعلام می​داردکه کسانی که کتاب مقدس را می​خوانند و از آموزه​های آن پیروی می​کنند، برکت خواهند یافت (مقایسه شود با لوقا باب ۶ آیات ۴۷ و ۴۸). این آیات به جماعتی اشاره می کند که در کلیسا برای شنیدن پیام​ها جمع شده بودند. با این وجود، آن​ها به این دلیل که تنها آن را می​خوانند یا می​شنوند،​ برکت داده نمی​شوند، بلکه به این دلیل نیز که از کلام کتاب تبعیت می​کنند (مکاشفه یوحنا باب ۲۲ آیه ۷ را ببینید).

پیشگویی​های مکاشفه یوحنا بیانی از توجه و دلواپسی خدا برای قومش می​باشند. مکاشفه توجه ما را به کوتاهی و شکننده بودن این زندگی جلب می کند؛ گوشزد می کند که نجات و رستگاری از طریق عیسی و  کار او بعنوان کاهن اعظم آسمانی و پادشاه ماست و اینکه فراخوانده شده ایم تا انجیل به جهانیان اعلام کنیم.

پیشگویی​های کتاب مقدسی مانند چراغی درخشان است که در مکانی تاریک می​ درخشد (دوم پطرس باب ۱ آیه ۱۹). مقصود از فراهم ساختن راهنمایی نبوتی برای زندگی امروزه و امیدی برای آینده ماست. ما تا زمان آمدن مسیح و برپایی ملکوت ابدی خدا، به این هدایت نبوی نیاز خواهیم داشت.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۵ ژانویه آماده شوید.

یکشنبه ۳۰ دسامبر

عنوان کتاب

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیات ۱ و ۲ را بخوانید. عنوان کامل کتاب چه اهمیتی دارد؟ عنوان به لحاظ اینکه کتاب واقعاً در باره چه کسی می باشد چه چیزی می آموزد؟

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۱،​عنوان کتاب را به« مکاشفه عیسی مسیح » منتسب می نماید. واژه مکاشفه از واژه یونانی apokalupsis  (مکاشفه) می​آید که به معنی « عیان ساختن » یا « پرده​برداری » می​باشد. مکاشفه، از عیسی مسیح پرده بر می​دارد؛ این هویدا ساختن از سوی عیسی و هم درباره وی می​باشد. این کتاب در حالی که از طریق عیسی مسیح و از طرف خدا آمد (مکاشفه یوحنا باب ۲۲ آیه ۱۶ را ببینید)،​شهادت می​دهد که عیسی همچنین در کانون مطالب آن قرار دارد. کتاب مکاشفه یوحنا آشکار شدن خداوند بر قومش و تجلی نگرانی و دلسوزی او نسبت به آن​ها است.

عیسی شخصیت اصلی کتاب مکاشفه یوحنا می​باشد. کتاب با او آغاز می​شود (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیات ۵ تا ۸)  وبا او به پایان می​رسد (مکاشفه یوحنا باب ۲۲ آیات ۱۲ تا ۱۶). « بگذارید تا دانیال سخن بگوید، بگذارید تا مکاشفه یوحنا سخن بگوید و حقیقت را بیان کنند. اما هر مرحله از موضوع که ارائه شده است، عیسی را به عنوان کانون تمام امیدها، ریشه و ذریت داود و ستاره درخشان صبحگاهان است » – الن جی. وایت،​

Ellen G. White, Testimonies to Ministers and Gospel Workers, p. 118

همچنین، عیسای مکاشفات، عیسای چهار انجیل نیز می​باشد. مکاشفه یوحنا به توصیف عیسی پرداخته و کار نجات و رستگاری را برای قومش انجام می دهد، آنگونه که ابتدا در اناجیل به تصویر کشیده شده است. کتاب مکاشفه یوحنا بر جنبه​های مختلف وجود و کهانت عیسی تمرکز می​کند. اساساً، در جائی شروع می شود که انجیل ها با قیام و معراج عیسی به آسمان خاتمه می یابند.

کتاب مکاشفه یوحنا همراه با رساله به عبرانیان، بر کهانت آسمانی عیسی تأکید دارد. نشان می​دهد که عیسی پس از صعود، خدمت کهانتی و همایونی خود را در قدس آسمانی شروع کرد. بدون کتاب مکاشفه یوحنا (یا عبرانیان)، دانش ما از کهانت اعظمی مسیح در آسمان برای قومش، بسیار محدود و پوشیده در رمز و راز خواهد بود. و با این حال، حتی در کنار عبرانیان، کتاب مکاشفه یوحنا نگاهی منحصر به فرد به مأموریت عیسی مسیح بخاطر ما را فراهم می سازد.

یوحنا باب ۱۴ آیات ۱ تا ۳ را بخوانید. وعده بسیار بزرگ در اینجا، چگونه به ما کمک می کند تا بفهمیم که عیسی همین الان در آسمان برای ما چه می کند؟ از این وعده شگفت​انگیز چه امیدی می​توانیم بدست آوریم؟

دوشنبه ۳۱ دسامبر

هدف کتاب

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۱ همچنین به ما می​گوید که هدف این کتاب نشان دادن وقایع آینده از زمانی شروع شد که کتاب نوشته شد. هر کس که با کتاب مکاشفه یوحنا آشنا باشد، متوجه خواهد شد که پیش​بینی وقایع - چه آن​ها که تا کنون تحق یافته​اند (دست کم از دیدگاه امروزی ما) یا وقایع آینده (دوباره، از دیدگاه امروزی ما) - بیشتر مطالب کتاب را به خود اختصاص داده​اند.

هدف ابتدائی پیشگویی​های کتاب مقدّسی این است که به ما اطمینان دهند که علیرغم حوادثی که در آینده رخ می دهد، خدا اداره امور را در دست دارد. مکاشفه یوحنا دقیقاً این کار را انجام می​دهد: به ما اطمینان می​دهد که عیسی مسیح در طول تاریخ این جهان و وقایع نگران کننده پایانی، با قوم خود خواهد بود.

در نتیجه، پیشگویی​های مکاشفه دو هدف عملی در بر دارند: آموزش دادن نحوه زندگی امروزه به ما و آماده​سازی ما برای آینده.

تثنیه باب ۲۹ آیه ۲۹ را بخوانید. این آیه چگونه به ما در درک دلیل آشکار نشدن برخی از چیزها برای خود کمک می​کند؟ با توجه به این آیه، هدف آنچه که برای ما آشکار شده است​،​چیست؟ یعنی، چرا ما آن​ها را  بیان کردیم؟ مکاشفه یوحنا باب۲۲ آیه ۷ را نیز ببینید.

پیشگویی​های آخر زمانِ مکاشفه به منظور ارضای حس شدیدکنجکاوی ما درباره آینده آشکار نشده ​اند. کتاب تنها آن جنبه​هایی از آینده که آگاهی از آن​ها برای ما اهمیت دارد را آشکار می​کند. آن​ها برای نشان دادن جدیت آنچه اتفاق خواهد افتاد، آشکار شده​اند تا ما وابستگی خود به خدا و در نتیجه اطاعت از او را درک نماییم.

برای قرن​ها، حدس و گمانه​زنی​ها و حتی بیشتر، هیجان انگیزی و احساس افروزی – به مقدار زیادی با تعالیم در خصوص وقایع آخر زمان در هم آمیخته است. مبالغ هنگفتی توسط کسانی که پیش​بینی آنها درست در آمده، استحصال شده است و مردم را ترسانده که برای کار بشارت پول بدهند، بخاطر اینکه، خوب، پایان نزدیک است. هر بار، گرچه آخرالزمان نشد، و مردم دلسرد و نومید شدند.  درست مانند تمام چیزهای خوبی که خدا به ما داده است، نبوت نیز می​تواند مورد سواستفاده و سوء تعبیر قرار گیرد.

یوحنا باب ۱۴ آیه ۲۹ را بخوانید. در اینجا چه اصل بسیار مهمی می​توانیم  برای مقصود نبوت و پیش​گویی بیابیم؟

سه شنبه   ۱ ژانویه

زبان نمادین مکاشفه یوحنا

مکاشفه یوحنا باب ۱۳ آیه ۱، دنیال باب ۷ آیات ۱ تا ۳ و حزقیال باب ۱ آیات ۱ تا ۱۴ را بخوانید. آن یک چیز مشترکی که این رؤیاها با هم دارند چیست؟

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۱ چنین ادامه می​یابد: « و به ​وسیلة فرشتة خود فرستاده، آن را بر غلام خود یوحنا ظاهر نمود ». ما در اینجا واژه بسیار مهمی در کتاب را می​بینیم. عبارت  « ظاهر نمود | کُد گذاری | رمزگذاری » ترجمه کلمه یونانی semainō به معنی « نمایش دادن با نشانه​های نمادین » می​باشد. این واژه در ترجمه یونانی عهد قدیم (Septuagint) که در آن دانیال برای پادشاه نبوکدنصر توضیح می​دهد که خدا توسط تمثال طلا، نقره، برنج و آهن، پادشاه را از « آنچه در آینده اتّفاق خواهد افتاد » (دانیال باب ۲ آیه ۴۵)، آگاه نمود. یوحنا با بکار بردن همین واژه، به ما می​گوید که صحنه​ها و وقایع مکاشفه یوحنا در رؤیایی بصورت تصاویری نمادین نشان داده شدند. یوحنا که تحت هدایت روح​القدس بود، وفادارانه این تصاویر نمادین را آنگونه که در رؤیاها دیده بود، ثبت نمود (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۲).

بدین جهت،​زبانی که پیش​گویی​های مکاشفه یوحنا بواسطه آن توصیف شدند، اکثراً نباید بصورت عینی تفسیر شوند. به عنوان یک قاعده، در حالی که خواندن کتاب مقدّس، به طور کلی یک درک عینی از متن ارائه می​دهد (مگر اینکه متن از قصد به نشانه پردازی اشاره کند). اما هنگامی که ما کتاب مکاشفه یوحنا را می​خوانیم - تنها در صورتی که متن به معنای عینی اشاره داشته باشد - ما باید به صورت نمادین آن را تفسیر کنیم. در حالی که صحنه​ها و وقایع پیش​بینی شده به خودی خود واقعی هستند، اغلب به زبان نمادین بیان شدند.

در ذهن نگه داشتن ویژگی نمادین بودن مکاشفه یوحنا، ما را در برابر تحریف پیام نبوی محفوظ خواهد داشت. ما باید در تلاش برای مشخص نمودن معنای نمادهای بکار برده شده در کتاب، مراقب باشیم معنایی که از تصور بشر می​آید یا معانی کنونی آن​ها را بر متن اعمال نکنیم. در عوض، باید به کتاب مقدّس و نمادهای بکار برده شده در آن مراجعه کنیم تا نمادهای کتاب مکاشفه یوحنا را درک کنیم.

در واقع، در تلاش برای رمزگشائی نمادهای مکاشفه یوحنا، ما باید به یاد داشته باشیم که اکثر آن​ها از عهد قدیم اقتباس شده بودند. خدا با به تصویر کشیدن آینده به زبان گذشته، قصد داشت این تأثیر را بر اذهان ما بگذارد که کارهای رستگاری وی در آینده، بسیار شبیه به کارهای رستگاری وی در گذشته خواهد بود. کاری که او در گذشته برای قومش انجام داد، بار دیگر در آینده برای ایشان انجام خواهد داد. ما در تلاش برای رمزگشایی نمادها و تصاویر مکاشفه یوحنا باید با توجه نمودن به عهد قدیم این کار را شروع کنیم.

چهارشنبه   ۲ ژانویه

الوهیت

مکاشفه یوحنا با درود  و تهنیت، شبیه به نامه​های پولس آغاز می​شود. این کتاب ظاهراً به صورت یک نامه به هفت کلیسای آسیای صغیر در زمان یوحنا فرستاده شد (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۱۱). با این وجود، مکاشفه یوحنا تنها برای آن​ها نوشته نشده بود، بلکه برای تمام نسل​های مسیحی در سرتاسر تاریخ می​باشد.

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیات ۴ و ۵ و رومیان باب ۱ آیه ۷ را بخوانید. چه سلام و احوالپرسی مشابهی در هر دو یافت می​شود و از طرف چه کسی داده شده است؟

هر دو متن، سلام و درودی رساله ای ارائه می​دهند: « فیض و سلامتی بر شما باد »​این عبارت شامل درود یونانی charis  (فیض) و درود عبری shalom (سلام/سلامتی) می​باشد. همانطور که می​توانیم در آیات ببینیم، دهندگان فیض و سلامتی سه شخص از الوهیت می​باشند. مانند مابقی کتاب، این سه شخص الوهیت به زبان نمادین شناسایی شده​اند.

خدای پدر به عنوان یگانه ای « که هست و بوده و خواهد آمد » تعین هویت می شود. (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۸ و باب ۴ آیه ۸ را ببینید). این به نام الهی یهوه اشاره دارد، « هستم آنکه هستم » (خروج باب ۳ آیه ۱۴) به وجود جاودانی خدا اشاره دارد.

به روح​القدس با عنوان « هفت روح » اشاره شده است (با مکاشفه یوحنا باب ۴ آیه ۵ و باب ۵ آیه ۶ مقایسه کنید). در کلام، هفت، عددِ کامل بودن است. « هفت روح » به این معنی است که روح​القدس در همه هفت کلیسا  عمل می​کند. این تصویر به حضور همه جایی روح​القدس در میان قوم خدا در طول تاریخ اشاره دارد که آن​ها را قادر به تحقق فراخوانشان می​سازد.

عیسی مسیح با سه عنوان شناسایی شده است: شاهد امین، آن نخست زاده از مردگان و فرمانده پادشاهان زمین (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۵). آن​ها به مرگش بر روی صلیب، رستاخیزش و پادشاهی​اش در آسمان اشاره دارند. سپس یوحنا آنچه عیسی انجام داده است را بیان می​کند: « او ما را دوست داشت و با خون خود ما را از گناهانمان آزاد گردانید​ - و ما را به سلطنت رسانید تا به عنوان کاهنان، خدا یعنی پدر او را خدمت کنیم​ » (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیات ۵ و ۶).

او ما را دوست دارد در نسخه اصلی به زبان یونانی به محبت در جریان مسیح اشاره دارد که شامل گذشته، حال و آینده می​شود. کسی که ما را دوست دارد، ما را از گناهانمان با خون خود آزاد کرده است. در یونانی، این فعل به عمل کامل شده در گذشته اشاره دارد: زمانی که عیسی بر روی صلیب مرد، کفاره​ای عالی و کامل برای گناهان ما ارائه داد.

افسسیان باب ۲ آیه ۶ و فیلیپیان باب ۳ آیه ۲۰،​نجات یافتگان را به عنوان کسانی که بالا برده شده و در مکان​های آسمانی با عیسی نشستند، توصیف می​کنند. این به چه معنا می​تواند باشد و ما چگونه در زمان حال از این وضعیت باشکوه در مسیح به عنوان « پادشاهان و کاهنان » (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۶)، محظوظ می شویم، در حالی که هنوز در این جهان نفرین شده از گناه هستیم. این پاسخ چگونه باید بر نحوه زندگی ما تأثیر بگذارد؟

پنجشنبه   ۳ ژانویه

مفتاح مکاشفه یوحنا

نتیجه پیش در آمد مکاشفه یوحنا به تمرکز حقیقی کل کتاب اشاره دارد: بازگشت عیسی در قدرت و جلال. وعده مسیح مبنی بر آمدن دوباره، سه مرتبه در نتیجه​گیری کتاب تکرار شده است (مکاشفه یوحنا باب ۲۲ آیات ۷، ۱۲ و ۲۰).

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیات ۷ و ۸ را بخوانید. متن این آیه از چندین متن نبوی گرفته شده است: دانیال باب ۷ آیات ۱۳ و ۱۴؛​زکریا باب ۱۲ آیه ۱۰؛ متی باب ۲۴ آیه ۳۰. این آیات چه چیزی در مورد قطعیت آمدن دوباره مسیح به ما می​گویند؟

در مکاشفه یوحنا، آمدن دوباره مسیح نقطه پایانی به سوی آنچه تاریخ در جهتش حرکت می​کند، می​باشد. آمدن دوباره، پایان تاریخ این جهان و آغاز ملکوت ابدی خدا و همچنین آزادی از تمام شرارت​ها، اندوه​ها، دردها و مرگ را مشخص می​کند.

مانند سایر بخش ​​های عهد جدید، مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۷ به آمدن واقعی و شخصی مسیح در عظمت و شکوه اشاره دارد. همه انسان​ها از جمله کسانی که به او نیزه زدند، شاهد آمدنش خواهند بود. این سخنان به رستاخیز خاص برخی از افراد درست پیش از بازگشت مسیح اشاره دارند که شامل کسانی که او را به صلیب کشیدند نیز می​شود. در حالی که عیسی با آمدنش، رستگاری برای کسانی که انتظارش را می​کشند به همراه دارد، برای ساکنین زمین که به محبت و رحمت او پشت کردند، داوری خواهد آورد.

قطعیت آمدن مسیح با کلمات «بلی، آمین » (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۷) تأیید شده است. معادل یونانی « بلی »، nai می​باشد و آمین یک واژه تأیید کننده عبری است. این دو واژه با هم قطعیت را بیان می​کنند. آن​ها همچنین کتاب را با دو تأیید یکسان به پایان می​رسانند (مکاشفه یوحنا باب ۲۲ آیه ۲۰).

« بیش از هزار و هشتصد سال گذشت از زمانی که منجی وعده آمدن خود را داد. در سراسر قرون کلام او قلوب وفادارانش را از دلیری و امید پر ساخت. وعده هنوز محقق نشده است: ندای حیات بخش هنوز مقدسین آرمیده را از قبرهایشان صدا نزده است؛ ولی با این وجودکلام قطعی گفته شده است. خداوند در زمانی خود صلاح بداند کلام خود را محقق خواهد ساخت. آیا باید اکنون خسته و دلسر باشیم؟ آیا اکنون باید ایمان خود را از دست بدهیم هنگامی که به جهان آخرت بسیار نزدیک هستیم؟ آیا کسی می تواند بگوید که شهر خیلی دور است؟ - نه، خیر. کمی بیشتر، و پادشاه را در زیبندگی خویش خواهیم دید. کمی بیشتر، و او ما را « بی​عیب و شادمان در پیشگاه جلالش قرار می دهد ». – الن جی وایت، The Advent Review and Sabbath Herald, Nov. 13, 1913

تنها فردی می تواند قول و وعده بدهد که بتواند با صداقت به آن عمل کند.این واقعیت که وعده آمدن دوباره مسیح توسط خدایی داده شده است که در گذشته به تمام وعده​هایش عمل کرده است، چگونه به شما این اطمینان را می​دهد که مسیح همانطور که وعده داده ، باز خواهد گشت؟

جمعه   ۴ ژانویه

مطالعه بیشتر: الن جی وایت، « مطالعه کتابهای دانیال و مکاشفه »، صفحات ١١۲-١١۹، از کتاب شهادتهایی برای مبشران انجیل.

« این مکاشفه برای راهنمایی و تسلی کلیسا به جهان مسیحیت داده شد.... مکاشفه چیزی آشکار شده می​باشد. خداوند خود برای خدمتگزارانش، اسرار این کتاب را آشکار نمود و تدبیر نمود که همه بتوانند آزادانه آنرا مطالعه کنند. حقایق آن خطاب به کسانی است که در روزهای پایانی تاریخ این زمین زندگی می​کنند و همچنین کسانی که در زمان یوحنا زندگی می​کردند. برخی از صحنه​های به تصویر کشیده شده در این پیشگویی، در گذشته و برخی اکنون اتفاق می​افتند؛ بعضی از آن​ها پایانِ نبرد بزرگ میان قدرت​های تاریکی و سرور آسمان را نشان می​دهند و بعضی دیگر پیروزی​ها و شادی​های نجات یافتگان بر زمینِ احیاء شده را نمایان می​سازند.

« هیچکس نباید به این دلیل که نمی​توان معنای تمام نمادهای مکاشفه را توضیح داد، خیال کند که چستجوی این کتاب در تلاش برای دانستن معنای حقایقش بی​فایده است. کسی که این اسرار را برای یوحنا آشکار نمود، به جوینده سخت کوش، حقیقت پیش​بینی از مسائل آسمانی را می​دهد. کسانی که قلب​هایشان برای پذیرش حقیقت باز باشد، قادر به درک آموزه​های آن خواهد بود و برکت وعده داده شده به کسانی که کلام این پیشگویی را می​شنوند و آنچه در آن نوشته شده است را نگه می​دارند، به وی داده خواهد شد» - الن جی. وایت،​

The Acts of the Apostles, pp. 583–585

سوالاتی برای بحث

۱- اگر مکاشفه، پرده​بردای از عیسی مسیح است، چرا واژه آخر زمان امروزه معنایی منفی در بر دارد؟ این چه چیزی درباره برداشت عمومی از مکاشفه در میان مسیحیان به ما می​گوید؟ چرا واژه ترس اغلب با پیشگویی​های مکاشفه مرتبط است؟

۲- به برخی از پیشگویی​های ناموفقی بیندیشید که برخی از مردم در ۲۰ سال اخیر در مورد رویدادهای پایان زمان و آمدن دوباره عیسی انجام داده​اند. صرف نظر از قلب​ها و انگیزه​های کسانی که این پیشگویی​ها را کرده​اند (که ما به هر حال متوجه نخواهیم شد)،​نتایج منفی این پیشگویی​های ناموفق کدامند؟ چه احساسی به کسانی که این پیشگویی​ها را باور کردند،​می​دهد؟ مسیحیان را به طور کلی در برابر افراد دیگر که این پیشگویی​های ناموفق را می​بینند، چگونه جلوه می​دهد؟ ما به عنوان مردمی که به پیشگویی معتقدیم و منتظر رویدادهای آخر زمان به عنوان نشانه هستیم، چگونه می توانیم تعادلی درست را در نحوه درک پیشگویی و تعلیم آن به دیگران ایجاد کنیم؟

درس دوم ۵ تا ۱۱ ژانویه

در میان چراغدان​ها

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: مکاشفه یوحنا باب ۱ آیات ۹ تا ۱۸؛ اعمال رسولان باب ۷ آیات ۵۴ تا ۶۰؛ متی باب ۱۲ آیه ۸؛ خروج باب ۲۰ آیه۱۱؛ دانیال باب ۱۰ آیات ۵ و ۶؛ مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۲۰؛ مکاشفه یوحنا باب ۲ آیات ۱ تا ۷.

آیه حفظی: « ای کسانی که گوش دارید، به آنچه که روح به کلیساها می​گوید گوش دهید! »​​ ​ (مکاشفه یوحنا باب ۲ آیه ۷).

باب ۷۳ مزامیر، سردرگمی نویسنده مزمور را تشریح می کند در حالی که خود ستایی متکبرانه فرد بی​خدا را ملاحظه می کند. آن​ها در وفور و سهولت  زندگی می کنند در حالی که عادلان در مقایسه در رنج و مصیبت بسر می برند. این ناعدالتی، باعث آشفتگی شدید نویسنده مزمور شده بود (مزامیر باب ۷۳ آیات ۲ - ۱٦)  که در پریشانی خود به معبد رفت (مزامیر باب ۷۳ آیات ١٦ تا ۱٧). در آنجا در حضور خدا، به او درکی عمیق​تر از این موضوع داده شد.

قرن​ها بعد، رسولی سال​خورده بدلیل اینکه وفادارانه​اش انجیل را موعظه می کرد در جزیره​ای صخره ای زندانی شد. در این پریشانی، او خبردار شد که کلیساهای تحت التزام و حمایت او متحمل عذاب شده اند. با این وجود، او در آن لحظه بحرانی، رؤیایی از مسیحِ قیام کرده در قدس آسمانی دید. در اینجا مانند نویسنده مزمور، خداوند برخی از رمز و رازهای این زندگی و سختی​هایی که به همراه دارد را برای یوحنا آشکار می​سازد. این صحنه قدس به او این اطمینان داد که مسیح حضور دارد و مراقب است - اطمینانی که می​بایست به آن کلیساها و نسل​های آینده مسیحی در طول قرن​ها تا پایان تاریخ این جهان ابلاغ می شد.

در این هفته، علاوه بر معرفی مأموریت مسیح در قدس آسمانی، به اولین پیام از هفت پیام ویژه به کلیسای او خواهیم پرداخت که مجموعه هفت کلیسا در آسیا را خطاب نموده است، بلکه برای ما نیز در حال حاضر دارای معنی و مفهوم است.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۱۲ ژانویه آماده شوید.

یکشنبه ۶ ژانویه

در پاتموس

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۹ را بخوانید. یوحنا در باره شرایطی که رویاهای مکاشفه را دریافت کرد چه می گوید؟

پاتموس یک جزیره خالی و صخره ای در دریای اژه بود؛ طول آن ۱۶ کیلومتر و عرضش حدود ۱۰ کیلومتر در عریض​ترین قسمت آن بود. رومیان از این جزیره و سایر جزایر اطراف به عنوان منطقه​ای برای زندانی کردن تبعیدیان سیاسی استفاده می​کردند. نویسندگان اولیه مسیحی که نسبتاً نزدیک به زمان نوشته شدن کتاب مکاشفه یوحنا زندگی می​کردند، اجماعاً اعلام می​کنند که مقامات روم یوحنا را به دلیل وفاداری به انجیل به پاتموس تبعید کرده بودند. این رسول کهنسال مطمئناً در پاتموس تمام سختی​های زندان روم را تحمل کرده بود. با او احتمالاً به عنوان یک مجرم رفتار شد، به پایش زنجیر بود و غذای کافی به او داده نمی​شد و مجبور بود تحت تازیانه نگهبانان بی​رحم روم به سختی کار کند.

« پاتموس، جزیره​ای صخره ای و خالی در دریای اژه توسط دولت روم به عنوان مکانی برای تبعید جنایتکاران انتخاب شده بود؛ اما برای خدمتگزار خدا این سکونتگاه غم​انگیز، دروازه آسمان شد. او در اینجا، دور از صحنه​های شلوغ زندگی و کارهای زیاد سال​های پیشین، هم​نشینی خدا و مسیح و فرشتگان آسمانی را داشت و از ایشان برای کلیسا و برای آیندگان رهنمود دریافت می کرد » – الن جی. وایت،​The Acts of the Apostles, pp. 570, 571

کدام شخصیت​های دیگر کتاب مقدّس حتی با وجود (و یا شاید حتی بدلیل) وفاداری به خدا، متحمل سختی و عذاب شدند؟ دانیال باب ۳ آیات ۱۶ تا ۲۳ و اعمال رسولان باب ۷ آیات ۵۴ تا ۶۰ را ببینید.

پیروان مسیح هرگز نباید فراموش کنند که هر زمانی که خود را در شرایطی مشابه با وضعیت یوحنا می​یابند، به حال خود رها نمی​شوند. همان عیسی که در میان سختی​های پاتموس با سخنان امیدوارانه و مشوقانه نزد یوحنا آمد، همچنان در کنار قومش حضور دارد تا آن​ها را در موقعیت​های دشوارشان تقویت و حمایت کند.

چگونه می​توانیم تفاوت میان جفا به خاطر مسیح و رنج کشیدن به دلایل دیگر از جمله انتخاب​های نادرست خودمان را درک کنیم؟ یا رنج​هایی که دلایلشان را درک نمی​کنیم ؟ چگونه می​توانیم بیاموزیم تا در هر موقعیتی به خداوند اعتماد کنیم؟

دوشنبه ۷ ژانویه

در روز خداوند

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۱۰ همراه با خروج باب ۳۱ آیه ۱۳، اشعیا باب ۵۸ آیه ۱۳ و متی باب ۱۲ آیه ۸ را بخوانید. بر اساس این آیات، چه روزی در کتاب مقدّس به عنوان روز خداوند مشخص شده است؟ این روز برای یوحنا در میان سختی​هایش، تا چه میزان مهم بوده است؟

« روز سبت بود که خداوند پر جلال به  رسول تبعیدی ظاهر شد. یوحنا درست همانطور که در زمانی که در شهرهای یهودیه که به مردم موعظه می​کرد، سبت را نگه می​داشت، در پاتموس نیز همین کار را انجام می​داد. او وعده​های با ارزش در مورد این روز را برای خود مطالبه نمود » – الن جی. وایت، The Acts of the Apostles, p. 581

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۱۰ به وضوح اشاره می​کند که یوحنای رسول در روز هفتم که سبت بود آن رؤیا را دریافت نمود. اگر چه با انتظار به وقایع آینده می نگریست، حتی به آمدن دوباره مسیح (با مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۷ مقایسه شود)، که « روز خداوند » نامیده می شود (اشعیا باب ۱۳ آیات ۶ تا ۱۳؛ دوم پطرس باب ۳ آیه ۱۰) ، یوحنا در باره زمانی سخن می گفت که او خودش این رویاها در باره وقایع آینده را دیده بود که در روز سبت بود، « روز خداوند ».

شکی نیست که در میان رنج​هایش، این روز سبت پر از رؤیا باید برایش طعمی از یک زندگی بدون رنج که او و تمام ایمانداران همه دوره​ها پس از آمدن دوباره مسیح تجربه خواهند نمود، شده باشد. در واقع، در تفکر یهودی، سبت طعمی ازاولام هابا، « جهان آینده » تلقی می​شود.

« سبت، که خدا در باغ عدن آنرا بنیان نهاد، ... برای یوحنا در تنهایی​اش در جزیره با ارزش بود....

« روز سبت برای تبعیدی تنها بسیار مهم بود و اگر چه همواره در نظر مسیح با ارزش بود، اما اکنون از همیشه گرانبهاتر بود! او هرگز این چنین از عیسی نیاموخته بود. او هرگز نمی​توانست از چنین حقیقتی عالی آگاه شود » – الن جی. وایت،​Ellen G. White Comments, The SDA Bible Commentary, vol. 7, p. 955

دو نمونه از فرمان چهارم از ده فرمان موسی در خروج باب ۲۰ آیه ۱۱ و تثنیه باب ۵ آیه ۱۵ را با هم مقایسه کنید. این آیات به روز سبت به عنوان یادبودی از خلقت و نجات اشاره دارند که به ما یادآور می​شوند که خدا هم ما را خلق نمود و هم نجات داد. هر سبت چگونه می​توانیم واقعیت خدا به عنوان خالق و نجات دهنده خود را بهتر پیش رویمان نگه داریم؟ به این نیز بیاندیشید: برای او خالق ما بودن بی آنکه نجات دهنده​مان باشد، چه حسنی دارد؟

سه شنبه   ۸ ژانویه

رویای یوحنا از مسیح در پاتموس

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیات ۱۲ تا ۱۸ را بخوانید. توصیف یوحنا از مسیح را با موجود الهی در دانیال باب ۱۰ آیات ۵ و ۶ مقایسه کنید. عیسی در رؤیای یوحنا چگونه ظاهر می​شود؟ او چه کاری انجام می​دهد؟

یوحنا می بیند که عیسی بعنوان کاهن اعظم ملبس گردیده و در میان چراغدان​ها راه می​رود.

تصویر راه رفتن عیسی درمیان چراغدان​ها به وعده خدا به اسرائیل کهن اشاره می کند مبنی بر اینکه او به عنوان خدایشان در میان آن​ها گام بر خواهد داشت. (لاویان باب ۲۶ آیه ۱۲). در مکاشفه یوحنا، چراغدان​ها نمایانگر هفت کلیسا در آسیا بودند که نوشته​های مکاشفه یوحنا در ابتدا برای ایشان فرستاده شد (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۲۰)، و (همانطور که در مطالعه روز چهارشنبه خواهیم دید)، چراغدان​ها همچنین نماد کلیسای او در طول تاریخ می​باشند. مراقبت عیسی از کلیسایش بر روی زمین، از طریق روح​القدس ادامه می​یابد. او بطور مداوم با قومش خواهد بود تا زمانی که ایشان را به خانه​های ابدی ببرد.

علاوه بر این، تصویر عیسی به عنوان کاهن  اعظم در میان چراغدان​ها از مراسم آیینی معبد اورشلیم گرفته شده است. وظیفه روزانه ای که به کاهن سپرده شده بود روشن نگه داشتن چراغ​های مکان مقدّس بود. او چراغ​هایی که رو به خاموشی بودند را تمیز و پُر می​کرد، فتیله​هایی که تمام شده بودند را عوض می​کرد و چراغ​ها را از روغن تازه پر می​کرد و سپس آن​ها را دوباره روشن می​کرد. به این صورت، کشیش از موقعیت هر کدام از چراغ​ها آگاهی می​یافت. به همین صورت، عیسی با نیازها و شرایط قومش آشنا است و شخصاً برای ایشان شفاعت می​کند.

مکاشفه یوحنا باب۲ آیات ۲، ۹، ۱۳، ۱۹ و باب ۳ آیات  ۱ ، ۸ و ۱۵ بخوانید. عبارت « می​دانم »، در مورد آشنایی عیسی با موقعیت​ها و نیازهای قوم خدا در آن کلیساها چه چیزی می​گوید؟

عیسی خود را با عنوان خدا، « اولین و ... آخرین » (اشعیا باب ۴۴ آیه ۶ و باب ۴۸ آیه ۱۲ را ببینید) معرفی می​کند. معادل یونانی « آخرین »، eschatos است که واژه آخرت شناسی (مطالعه وقایع پایان زمان) از آن می​آید. این نشان می​دهد که تمرکز آخرت شناسی بر عیسی مسیح است، کسی که آخرین نظر را در وقایع پایانی می​دهد. او « زنده است » و « کلیدهای مرگ و جهان مردگان » را در دست دارد (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۱۸). عیسی با مرگ و رستاخیز خود، قدرت گشودن دروازه​های مرگ را دریافت نمود (ایوب باب ۱۷ آیه ۱۶، مزامیر باب ۹ آیه ۱۳). همه کسانی که به او اعتماد کنند، از مرگ برخواهند خاست و زندگی ابدی خواهند یافت (اول قرنتیان باب ۱۵ آیات ۲۱ تا ۲۳). پیروان وفادار عیسی لازم نیست بترسند، زیرا حتی مردگان تحت نظارت او هستند. و اگر در مورد مردگان اینگونه است، تا چه حد در مورد زندگان اینچنین می​باشد؟ (اول تسالونیکیان باب ۴ آیات ۱۶ و ۱۷ را ببینید).

چهارشنبه   ۹ ژانویه

پیام​های مسیح برای آن زمان و اکنون

مکاشفه یوحنا باب ۱ آیات ۱۱، ۱۹ و ۲۰ را بخوانید. عیسی همچنین برای هفت کلیسا در آسیا پیام​های مشخصی فرستاد. این واقعیت که بیش از هفت کلیسا در استان وجود داشت، چه چیزی در مورد مفهوم نمادین این پیام​ها بطور کلی برای مسیحیان ارائه می​دهد؟

پیام​هایی که عیسی برای ابلاغ به به هفت کلیسا، یوحنا را مامور آن وظیفه نمود، در باب​های ۲ و ۳ مکاشفه یوحنا ثبت شده​اند. معنای آن​ها در سه سطح اعمال می​شود:

کاربرد تاریخی. آن پیام​ها در ابتدا به هفت کلیسا واقع در شهرهای آباد و مرفه آسیای قرن اول فرستاده شدند. مسیحیان در آنجا با چالش​های زیادی روبرو بودند. شهرهای متعددی پرستش امپراتور را در معابد خود به عنوان نمادی از وفاداری​شان به روم بر پا کرده بودند. پرستش امپراتور اجبرای شد. همچنین از شهروندان انتظار می​رفت در مناسبت​های عمومی و مراسم مذهبی بت​پرستی شرکت کنند. بسیاری از مسیحیان بدلیل حاضر نشدن به شرکت در این مراسم​ها تحت بازجوئی در محکمه قرار می گرفتند و حتی گاهی به شهادت می رسیدند.. یوحنا که توسط مسیح ماموریت یافته بود، هفت پیام را نوشت تا به ایمانداران در چالش هایی که با آن روبرو بودند کمک کند.

کاربرد نبوتی. این واقعیت که مکاشفه یوحنا یک کتاب نبوتی است، اما تنها هفت کلیسا برای دریافت این پیام​ها انتخاب شده اند، به ویژگی نبوی پیام​ها نیز اشاره دارد. شرایط روحانی در این هفت کلیسا با شرایط روحانی کلیسای خدا در سایر دوره​های تاریخی مطابقت داشت. هدف این بود که این هفت پیام از چشم انداز آسمانی، یک بررسی وسیع از شرایط روحانی مسیحیت از قرن اول تا پایان جهان را ارائه دهند.

کاربرد جهانی. درست همانطور که تمام کتاب مکاشفه یوحنا به عنوان یک نامه فرستاده شد، که باید در همه کلیساها خوانده می​شد(مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۱۱، باب ۲۲ آیه ۱۶). به این ترتیب، آن هفت پیام نیز شامل درس​هایی هستند که می​توانند برای مسیحیان در هر عصری کاربرد داشته باشند. به این صورت، آن​ها نمایانگر انواع مختلف مسیحیان در مکان​ها و زمان​های مختلف هستند. برای مثال، در حالی که ویژگی عمومی مسیحیت امروزه لائودیکیه است، اما برخی مسیحیان ممکن است با ویژگی​های سایر کلیساها شناخته شوند. خبر خوب این است که شرایط روحانی هر چه که باشد، خدا « با بشر سقوط کرده با هر شرایطی ملاقات می​کند ». – الن جی. وایت،​Selected Messages, book 1, p. 22

تصور کنید خداوند قرار بود نامه​ای به سبک آنچه به هفت کلیسا نوشته شد، به کلیسای شما در مورد چالش​هایی که با آن روبرو است و همچنین در خصوص شرایط روحانی آن نامه ای بنویسد. چه چیزی ممکن است در این نامه وجود داشته باشد؟

پنجشنبه   ۱۰ ژانویه

پیام به کلیسای افسس

افسس پایتخت و بزرگ​ترین شهر استان رومی آسیا بود که در مسیرهای تجاری بزرگ واقع شده بود. این شهر به عنوان بندر اصلی آسیا، مرکز تجاری و مذهبی مهمی بود. شهر پر از ساختمان​های عمومی از جمله معابد،  تماشاخانه​ها، ورزشگاه​ها، حمام​ها و فاحشه​خانه​ها بود. همچنین برای فعالیت​ها و هنرهای جادویی معروف بود. شهر همچنین با فساد و موهوم پرستی شناخته می​شد. با این حال، تأثیرگذارترین کلیسای مسیحی در استان افسس قرار داشت.

مکاشفه یوحنا باب ۲ آیات ۱ تا ۴ را همراه با ارمیا باب ۲ آیه ۲ بخوانید. عیسی چگونه خود را به این کلیسا معرفی می​کند؟ عیسی برای کدام ویژگی​های عالی، کلیسا را می​ستاید؟ عیسی همچنین چه نگرانی​هایی ابراز می​کند؟

ایمانداران اهل افسس، در روزهای اولیه به وفاداری و محبتشان معروف بودند (افسسیان باب ۱ آیه ۱۵). مسیحیان افسس اگر چه هم از خارج و هم از داخل کلیسا تحت فشار بودند، ولی وفادار و استوار باقی ماندند. آن​ها سخت​کوش و تا پایان وفادار بودند؛ در واقع، آن​ها نمی​توانستند رسولان دروغین را در میان خود تحمل کنند. با این وجود، از آنجایی که اعضا بر آموزه دقیق و رفتار درست تأکید داشتند، علاقه ایشان به مسیح و دیگر اعضا شروع به کاهش نمود. اگر چه مردم استوار و وفادار ماندند، ولی بدون محبت مسیح، حتی چراغ​های ایشان در خطر خاموش شدن قرار داشت.

مکاشفه یوحنا باب ۲ آیات ۵ تا ۷ را بخوانید. سه موردی که عیسی کلیسا را به انجام آن بر می​انگیزد تا نخستین محبت و سرسپردگی ایشان به مسیح و سایر ایمانداران را زنده کند چیستند؟ این سه مورد چگونه به ترتیب با هم مرتبط هستند؟

بطور نبوتی، وضعیت کلیسای افسس با وضعیت کلی و شرایط روحانی کلیسا بین سال​های ۳۱ تا ۱۰۰ پس از میلاد مسیح مطابقت داشت. کلیسای رسالتی [یا وابسته به رسولان] با ویژگی​هایی چون محبت و وفاداری به انجیل مشخص می​شد. اما در پایان قرن اول، کلیسا شروع به از دست دادن آتش علاقه اولیه خود شد و از این رو، از سادگی و خلوص انجیل فاصله گرفت.

خود را به عنوان عضوی از اجتماعی تصور کنید که علاقه​شان رو به کاهش است. اعضا ممکن است در ظاهر مرتکب گناهی مشخص شده، نباشند. از یک نظر، آن​ها حتی کاری را که درست است انجام می​دهند؛ با این حال، از تشریفات و سردی رنج می​برند. مشاوره عیسی در اینجا چگونه می​تواند کلیسا را از این وضعیت رهایی بخشد؟

جمعه   ۱۱ ژانویه

مطالعه بیشتر: از نوشته های الن جی وایت، « پاتموس »، صفحات ۵٦۸-۵٧٧، از کتاب اعمال رسولان را بخوانید. « آزار و جفای یوحنا وسیله​ای برای فیض شد. پاتموس از جلال نجات دهنده ظهور کرده درخشان شده بود. یوحنا، مسیح را در قالب انسان با آثار میخ در دستان و پاهایش دیده بود که همواره باعث جلال وی خواهد بود. حال بار دیگر به او اجازه داده شده بود تا خداوند قیام کرده خود را مشاهده کند که از چنان جلالی پوشیده شده بود که بشر قادر به مشاهده آن باشد بدون اینکه با مشاهده آن جلال هلاک شود.

« ظاهر شدن مسیح به یوحنا، می تواند برای همه باشد، فارغ از اینکه ایمان​دار یا بی​ایمانباشند که گواهی از این است که ما مسیحی قیام کرده داریم. باید به کلیسا قدرت حیات ببخشد. گاهی ابرهای تیره قوم خدا را احاطه می​کنند. به نظر می​رسد که گویا ظلم و جفا آن​ها را متوقف خواهد نمود. اما آموزنده​ترین درس​ها در چنین زمان​هایی داده می​شوند. مسیح، اغلب وارد زندان​ها می​شود و خود را برای افراد منتخبش نمایان می​سازد. او در به آتش کشیده شدنشان، همراه آن​ها است. همانطور که در تاریک​ترین شب​ها ستارگان درخشان​تر هستند، درخشان​ترین پرتوهای جلال خدا در عمیق​ترین تاریکی​ها آشکار می​شوند. هر چه آسمان تیره​تر، پرتوهای خورشید عدالت، نجات دهنده قیام کرده واضح​تر و مؤثرتر خواهند بود » – الن جی. وایت، Ellen G. White, The Youth’s Instructor, April 5, 1900

سوالاتی برای بحث

۱- یوحنا آنچه که در پاتموس دید و شنید را با خوانندگان در میان می​گذارد. همچنانکه مکاشفه یوحنا باب ۱ آیات ۱۲ تا ۲۰ را می​خوانید، چه چیزی می​بینید و می​شنوید؟ چه کلام دلگرم کننده​ای می​توانید از حقایق آشکار شده در این رویا بدست بیاورید؟

۲- فرشته اول در مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۷ ساکنین زمین را برمی​انگیزد که در پایان، « او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه​ها را آفرید پرستش نمایند ». این گویش از خروج باب ۲۰ آیه ۱۱ گرفته شده است. پیا م فرشته اول چه چیزی در مورد اهمیت سبت در پایان زمان، آنگونه که در مکاشفه یوحنا نمایان شده است، به ما می​گوید؟

۳- کنایه​ای عجیب وجود دارد که بسیاری از مسیحیان با آن روبرو می​شوند. هر چه بیشتر در کلیسا باشند، کم​رنگ شدن ایمان و یا حتی از بین رفتن آن آسان​تر است. اگر چه باید متضاد آن اتفاق بیفتد. گذشته از هر چیز، هر  چه گامهای طولانی​تری با مسیح برداریم، باید بیشتر در مورد او و محبتش نسبت به خود بیاموزیم. پس چگونه می​توانیم شعله ایمان را نه تنها روشن بلکه درخشان​تر و روشن​تر از آنچه باید باشد، نگه داریم؟

درس سوم ۱۲ تا ۱۸ ژانویه

پیام​های عیسی به هفت کلیسا

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: مکاشفه یوحنا باب ۲ آیات ۸ تا ۱۱، باب ۲ آیات ۱۲ تا ۱۷، باب ۲ آیات ۱۸ تا ۲۹،  باب ۳ آیات ۷ تا ۱۳، باب ۳ آیات ۱تا ۶، باب ۳ آیات ۱۴ تا ۲۲؛ اشعیا باب ۶۱ آیه ۱۰.

آیه حفظی: « به آن کسی که پیروز گردد جایی در روی تخت خود خواهم بخشید، همان طور که من پیروز شدم و با پدر بر تخت او نشستم » (مکاشفه یوحنا باب ۳ آیه ۲۱).

عیسی از پاتموس از طریق یوحنا، نامه​ای با هفت پیام، برای قوم خویش می​فرستد. در حالی که آن پیام​ها در اصل به کلیساهای آسیا در زمان یوحنا مربوط می​شدند، همچنین به طور نبوی نمادهای شرایط کلیسا در طول تاریخ را به تصویر می​کشند.

مقایسه پهلو به پهلوی این پیام​ها نشان می​دهد که آنان از همان ساختار شش​گانه تبعیت می​کنند. هر کدام با خطاب قرار داده شدن کلیسا با نام توسط عیسی آغاز می​شوند. بخش دوم با عبارت مترادفی همچون « این چنین بنویس » آغاز می​شود که در آن عیسی خود را به هر کدام از کلیساها با استفاده از توصیفات و نمادهای آمده در باب ۱ معرفی می​کند. آن توصیف​ها از عیسی متناسب با نیازهای خاص هر کلیسا بودند. از این رو، عیسی به توانایی خود در رسیدگی به چالش​ها و موقعیت​های مختلف ایشان اشاره نمود. پس از آن، عیسی یک ارزیابی از کلیسا ارائه می​دهد و سپس کلیسا را اندرز می​دهد که چگونه از مخمصه بیرون آید. در نهایت هر پیام با تمنایی برای شنیدن پیام روح و با وعده هایی برای فاتحان خاتمه می یابد.

همانطور که در تحلیل و بررسی پیام به کلیسای اول در افسس در مطالعه هفته گذشته دیدیم،​ و این هفته در مطالعه​مان از شش پیام باقی مانده خواهیم دید، در خواهیم یافت که عیسی امید ارائه می​کند و نیازهای هر کلیسا را در شرایط مختلفشان برآورده می​نماید. بنابراین، او مطمئناً می​تواند امروزه نیازهای ما را نیز تأمین کند.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۱۹ ژانویه آماده شوید.

یکشنبه ۱۳ ژانویه

پیام مسیح به اسمیرنا و پرغاموس

اسمیرنا یک شهر زیبا و ثروتمند بود و البته مرکزی بود که طی حکمی پرستش امپراتور را اجباری کرده بود. عواقب نپذیرفتن این حکم موجب از دست دادن شهروندی یا جفا دیدن و حتی به شهادت رسیدن منجر می شد.

مکاشفه یوحنا باب ۲ آیات ۸ تا ۱۱ را بخوانید. نحوه​ای که عیسی خود را به این کلیسا معرفی نمود چه ارتباطی با وضعیت کلیسا دارد؟ وضعیت کلیسا چگونه بود؟ عیسی چه هشداری به کلیسا در رابطه با آنچه در شرف اتفاق بود، می​دهد؟

پیام ارسالی به کلیسای اسمیرنا به طور نبوتی برای دوران کلیساهای پسا رسالتی کاربرد دارد، هنگامی که مسیحیان بطور ​وحشیانه توسط امپراتوری روم مورد آزار و جفا قرار می​گرفتند، به طور نبوتی مربوط می​شود. « ده روز » بیان شده در مکاشفه یوحنا باب ۲ آیه ۱۰ به ده سال آزار و اذیتی که توسط دیوکلسین از سال ۳۰۳ پس از میلاد مسیح تا سال ۳۱۳ پس از میلاد مسیح ادامه یافت، اشاره می کند، زمانی که کنستانتین بزرگ فرمان میلان را صادر نمود که به مسیحیان آزادی مذهبی می​داد.

پرغاموس [پرغامه] مرکز فرقه های گوناگون بت پرستی بود، از جمله فرقه اسقلپیوس، بت شفای یونانی بود که «منجی] نامیده می شد و نماد آن یک مار بود. مردم از همه جا به معبد اسقلپیوس می آمدند تا شفا بگیرند. پرغاموس نقشی راهبردی در ترویج فرقه پرستش پادشاه داشت، که همچون اسمیرنا پرستش آن اجباری بود. جای تعجب نیست که چرا عیسی گفت که مسیحیان در پرغاموس در شهری زندگی می کنند که شیطان کرسی دارد و جایی است که سریر او در آنجا قرار دارد.

مکاشفه ۲: ١۲-١۵ را بخوانید. عیسی خود را چگونه به این کلیسا معرفی می کند؟ ارزیابی او از وضعیت روحانی آن چه بود؟

مسیحیان در پرغاموس با وسوسه هایی از بیرون و هم از درون مواجه بودند. در حالی که بسیاری از آنان وفادار باقی ماندند، برخی، همچون « نقولاویان »، از ترس آزار و شکنجه، با بت پرستی سر سازش فرود آوردند. همچون بلعام، که در مسیر سرزمین موعود، اسرائیل را با ارتداد فریفته و بر ضد خدا گناه ورزید (اعداد ۳١: ١٦)، این اعضا مناسب تر دیدند و حتی آنرا بعنوان پاداشی در نظر گرفتند که ایمان خود را به خطر بیندازند.  گرچه شورای اورشلیم « پیشکش به بت ها » و « روابط شنیع غیر اخلاقی » را قدغن ساخته بود (اعمال رسولان ١۵: ۲۹)، اصول اعتقادی بلعام، اعضای کلیسا را فریفته بود تا تصمیم شورا را نادیده در نظر بگیرند. تنها راه حلی که عیسی می تواند به پرغاموس ارائه کند: « توبه » است (مکاشفه ۲: ١٦).

کلیسای پرغاموس تصویری نبوتی از کلیسا طی سالهای ۳١۳ تا ۵۳۸ میلادی است. اگرچه برخی اعضا در کلیسا وفادار باقی ماندند، زوال روحانی و ارتداد بسرعت افزایش یافت.

در (مکاشفه یوحنا باب ۲ آیه ۱۳؛ باب ۱۴ آیه ۱۲ را نیز ببینید)، ایمان مرا انکار ننمودیبه چه معنی است؟ چگونه عدم انکار ایمان به ما کمک می کند تا در برابر سازش مقاومت کنیم و «تا پای مرگ وفادار باشیم» باشیم؟ (مکاشفه ۲: ١۰).

دو شنبه   ۱٤ ژانویه

پیام مسیح به طیاطیرا

در مقایسه با سایر شهرها، طیاطیرا هیچ اهمیت سیاسی یا فرهنگی نداشت. علاوه بر این ، کلیسا ظلمانی شده بود. به منظور اداره کردن یک کسب و کار یا داشتن یک شغل،​ در امپراتوری روم مردم باید عضو یک صنف تجاری می​بودند. طیاطیرا بالاخص برای اجرا و اعمال این التزام مشهور بود. اعضای صنف مجبور بودند تا در ضیافت ها شرکت جسته و در مراسم تشریفاتی معبد حضور بهم می رساندند، که اغلب شامل اعمال ناپسند و شنیع بود.  کسانی که همراهی و پیروی نمی کردند با اخراج از صنف روبرو بوده و تحریم اقتصادی می شدند. برای مسیحیان آن زمان، این معنی را می داد که بین سرسپردگی و سازش کامل یا محروم شدن کامل برای خاطر انجیل، یکی را انتخاب کنند.

مکاشفه یوحنا باب ۲ آیات ۱۸ تا ۲۹ را بخوانید. عیسی چگونه خود را به کلیسای طیاطیرا معرفی می​کند (دانیال باب ۱۰ آیه ۶ را نیز ببینید)؟ عیسی فرمان داده بود تا کلیسا از چه ویژگیهایی برخوردار باشد و مشکلات پیش رو برای اجابت چنین خواسته ای چه بودند؟

مانند کلیسای پرغاموس، کلیسای طیاطیرا مجبور شده بود تا با با محیط کفر و بت پرستی سازش شد. نام ایزابل به همسر پادشاه احاب اشاره دارد که باعث ارتداد اسرائیل شد (اول پادشاهان باب ۱۶ آیات ۳۱ تا ۳۳). عیسی او را به عنوان فاحشه​ای روحانی به تصویر می​کشد (مکاشفه ۲: ۲۰). آن اعضای کلیسا که حقیقت را زیر پا گذاشت و ایده های «ناپاک» بت پرستی و الحاد را پذیرفت، مرتکب زنای روحانی شد.

کلیسای طیاطیرا نماد وضعیت مسیحیت بین سالهای ۵۳۸ تا ١۵۸۵ بود. در خلال این دوران، خطری که امت خدا را تهدید می کرد از بیرون کلیسا نبود بلکه از درون بود. سنت ها و رسوم جای کتاب مقدس را گرفت، کهانت بشری و آثار مقدس جای کهانت مسیح را گرفت و اعمال بعنوان وسیله ای برای رستگاری در نظر گرفته شد. کسانی که تاثیرات فاسد کننده را نپذیرفتند، شکنجه شده و حتی کشته شدند. برای قرن ها، کلیسای راستین مامن خود را در بیابان ها یافت (مکاشفه ١۲: ٦، ١۳، ١٤ را ببینید). ولی عیسی کلیسای طیاطیرا را برای ایمان و محبتی که داشتند ستود، کارها و خدمات – اشاره به اصلاحات و شروع بازگشت به کتاب مقدس داشت.

درباره کلام مکاشفه باب ۲ آیه ۲۵ بیاندیشید: « آنچه دارید تا زمانی که من می​آیم محکم نگاه دارید ​«. معنای این کلمات برای ما به طور فردی و جمعی چیست؟ ما چه چیزی از عیسی داریم که باید آنرا محکم نگاه داریم؟

سه شنبه   ۱۵ ژانویه

پیام مسیح به کلیسای سارد

سارد تاریخی باشکوه داشت. اما در دوران روم، این شهر اعتبار و منزلت خود را از دست داد. در حالی که شهر همچنان از تمول بهره مند بود، شکوه و جلال آن ریشه در تاریخ گذشته آن داشت و نه در واقعیت حاضر آن. شهر کهن بر بالای تپه​ای با شیب تند ساخته شده بود و از این رو، تقریباً غیر قابل رسوخ بود. شهروندان چنان احساس امنیت می​کردند که ازدیوارهای شهر با بی دقتی محافظت می​شد.

مکاشفه یوحنا باب ۳ آیات ۱ تا ۶ و متی باب ۲۴ آیات ۴۲ تا ۴۴ و اول تسالونیکیان باب ۵ آیات ۱ تا ۸ را بخوانید. آن سه چیزی که عیسی از مسیحیان سارد می​خواهد به عنوان علاجی برای وضعیت روحانی خود انجام دهند، کدامند؟ هشدار عیسی به مراقب بودن چگونه با پیشینه تاریخی شهر ارتباط دارد؟

در حالی که عیسی تنها چند مسیحی را در کلیسای سارد وفادار می​داند، اکثر آن​ها مرده روحانی بودند. کلیسا به هیچ گناه یا ارتداد علنی متهم نمی​شود (مانند کلیساهای پرغامس و طیاطیرا)، بلکه متهم به رخوت روحانی است.

پیام به کلیسای سارد به طور مؤثر بر وضعیت روحانی پروتستان​ها در دوران پس از اصلاحات، تقریباً بین سالهای ١۵٦۵ تا ١٧٤۰ منتسب می گردد،  زمانی که کلیسا به تشریفات مرده و خودباوری روحانی تنزل یافت. تحت تأثیر سیل فلسفه عقل گرائی و سکولاریزم [دنیاگرائی]، تمرکز کلیسا از فیض انجیل و تعهد به مسیح کاهش یافت و جای خود را به کیش و بحث های خشک فلسفی دادکلیسا در این دوره اگر چه زنده به نظر می​رسید، اما در واقع از نظر روحانی مرده بود.

پیام مسیح به سارد برای تمامی نسل های مسیحی کاربرد دارد. مسیحیانی وجود دارند که همیشه با عبارات شکوهمندانه از گذشته وفادارانه خود به مسیح سخن می گویند. متأسفانه چنین مسیحیانی چیز زیادی در خصوص تجربه خود با مسیح برای گفتن ندارند. مذهب آنان اسمی است، و فاقد مذهب راستینِ تعهد اصیل به انجیل است.

با همواره نگه داشتن حقیقت بزرگ نجات از طریق ایمان محض به مسیح، به چه روش​هایی می​توانیم بگوییم که اعمالمان در مقابل خدا بی عیب نبوده​اند؟ معنای آن چیست و چگونه می​توانیم اعمال خود را در برابر خدا بی​عیب کنیم؟ متی باب ۵ آیات ۴۴ تا ۴۸ را ببینید.

چهارشنبه   ۱٦ ژانویه

پیام مسیح به کلیسای فیلادلفیا

آخرین کلیسایی که توسط عیسی مورد خطاب قرار گرفت، کلیسای فیلادلفیا بود (یعنی محبت برادرانه). شهر در شاهراه تجاری قرار داشت و بعنوان دروازی در نظر گرفته می شد – دروازه ای گشوده به یک فلات وسیع حاصلخیز. کاوش ها حاکی از این است که فیلادلفیا مرکزی بود که مردم برای سلامت و شفا به آنجا می آمدند. ساکنان شهر بخاطر زمین لرزه های مکرر به خارج از شهر نقل مکان کرده و در کلبه های محقر زندگی می کردند. مکاشفه یوحنا باب ۳ آیات ۷ تا ۹ را بخوانید. روشی که عیسی خود را در این پیام معرفی می​کند، چگونه به وضعیت این کلیسا مرتبط است؟ بیانیه عیسی در باره  « قدرت کمی داری» (مکاشفه یوحنا باب ۳ آیه ۸)، چه چیزی درباره وضعیت کلیسا می​گوید؟

پیام به این کلیسا بطور نبوتی به احیای بزرگ مکتب پروتستان در خلال بیداری اول و دوم اطلاق می شود که در بریتانیای کبیر و امریکا در بین سالهای ١٧٤۰ تا ١۸٤٤ اتفاق افتاد. تاکید رو به رشدی بر اطاعت از احکام خداوند و زندگی پاک شده است. «درب گشوده» بظاهر راهی به سوی قدس آسمانی است، بخاطر اینکه در آن «معبد خدای من» نیز اشاره شده است (مکاشفه ۳: ١۲، را با مکاشفه ٤: ١ و ۲ مقایسه کنید).یک در بسته شد و در دیگری باز شد اشاره به تغییری دارد که در خدمت کهانت اعظمی مسیح در سال ١۸٤٤ بوقوع پیوست.

مکاشفه ۳: ١۰-١۳ را بخوانید. چه نشانه هایی داده شده است مبنی بر اینکه زمان کوتاه است و اینکه آمدن مسیح نزدیک شده است؟ اهمیت و برجستگی نام خدا که بر امت وی نوشته شده است چیست (دوم تیموتائوس ۲: ١۹)؟ اگر نامی معرف شخصیت و ویژگی یک فرد باشد، خروج ۳٤: ٦ در باره کسانی که نام خدا را حمل می کنند چه می گوید؟

احیای بزرگ در کلیساها در هر دو سوی اقیانوس اطلس اتفاق افتاد. در سال هایی که به ١۸٤٤ ختم می شد، پیام آمدن قریب الوقوع مسیح در بسیاری از قسمت های جهان اعلان گردید. وعده خدا برای نوشتن نام خود بر کسانی که ظفر یافته اند، حاکی است که شخصیت و ویزگی های خدا در امت وی دیده خواهد شد. درست به همان اندازه که پیام آمدن قریب الوقوع مسیح صادق است، پیامی که مسیح وعده می دهد که گناهان آنان را بخشیده و احکام آنان را بر وی قلبهای آنان می نویسد، امت خود را برای واقعه ای عظیم آماده می سازد (فیلیپیان ١: ٦؛ عبرانیان ١۰: ١٦ و ١٧ را ببینید).

امید بازگشت قریب الوقوع مسیح چه معنایی برای شما دارد؟ وعده به کمال رسانیدن کاری که مسیح شروع کرده، چه تضمینی به شما می دهد؟

پنجشنبه   ۱٧ ژانویه

کلیسای لائودیکیه

آخرین کلیسای مورد خطاب عیسی در لائودیکیه بود، شهری ثروتمند که در مسیر راه اصلی بازرگانی قرار داشت. این شهر برای صنعت تولید پشم، بانک​هایش (که مقادیرزیادی طلا در آن​ها نگهداری می​شد) و مدرسه پزشکی – دارویی، که داروی  مرهم چشم تولید می کرد. این ثروت باعث خودکفایی شهروندان شده بود. در حدود سال ۶۰ پس از میلاد مسیح، هنگامی که یک زلزله شهر را ویران کرد، شهروندان پیشنهاد کمک از روم را رد کردند و مدعی شدند که خود می​توانند از پس موقعیت برآیند. از آنجایی که شهر فاقد آب بود، آب شهر از طریق قناتی تأمین می​شد که از چشمه​های گرم از هیراپولیس می​آمد. و از آنجایی که این مکان از لائودیکیه دور بود، آب در زمان که به شهر می رسید ولرم بود.  

مکاشفه یوحنا باب ۳ آیات ۱۴ تا ۱۷ و هوشع باب ۱۲ آیه ۸ را بخوانید. روحیه خودکفایی شهر چگونه به مسیحیان لائودیکیه رسوخ نمود؟

عیسی، مسیحیان لائودیکیه را برای گناهی جدی، همچون ارتداد یا کفر سرزنش نکرد. بلکه مشکل آن​ها «خشنودی از خویشتن» یا «خود نیک پنداری» بود که به رخوت روحانی سوق داده شده بود. آن​ها مانند آبی که به شهر می​رسید، نه سرد و با طراوت بودند و نه داغ، بلکه ولرم بودند. آن​ها مدعی شدند که ثروتمند هستند و به چیزی نیاز ندارند؛ با این حال، نسبت به وضعیت روحانی خود فقیر، عریان و نابینا بودند.

کلیسای لائودیکیه وضعیت روحانی کلیسا که در شُرُف خاتمه تاریخ زمین قرار دارد را نمادین می سازد، همانگونه که برخی ارتباط ها را در بخش های آخر زمان مکاشفه نشان می دهد. یکی از این پیوند ها، همانگونه در هشدار عیسی بصورت تاکیدی در مکاشفه ١٦: ١۵ داده شده، به « جامه های سفید » باز می گردد چرا که « کلیسای لائودیکیه که از نظر روحانی عریان است نیاز به عدالت مسیح دارد تا خود را بپوشاند » (مکاشفه ۳: ١۸ را بخوانید).  هشدار به کسی که جامه های خود را نگاه دارد تا عریان راه نرود در این وسط به نبرد روحانی آرماگدون [جنگ نهائی میان خیر و شر] ارجاع می شود. زمان گزینی عیسی ممکن است در ابتدا بنظر عجیب بیاید، بخاطر اینکه بیش از این امکان دریافت این جامه ها ممکن نیست. با این وجود، دوره آزمایش و سنجش برای همه تمام خواهد شد. هشدار نگاه داشتن جامه در ارتباط با بلای هفتم و آرماگدون [نبرد نهایی بین خیر و شر] پدیدار می گردد بدلیل اینکه عیسی می خواهد تا به لائودیکیه یادآوری کند پیشاپیش برای نبرد دهشتناک آماده باشد – قبل از اینکه خیلی دیر شده باشد. از این رو، مکاشفه ١٦: ١۵ اهالی کلیسای لائودیکیه را هشدار می دهد تا که چنانچه از گوشسپاری به انرزهای عیسی غفلت و قصور کنند و در عوض عریانی را انتخاب نمایند (مکاشفه ۳: ١٧ و ١۸)، از دست خواهند رفت، و در زمان آمدن او خجل خواهد شد (اول یوحنا ۲: ۲۸ تا ۳: ۳).

عیسی به کلیسای لائودیکیه اطمینان می​دهد که آن​ها را دوست دارد. او از آنان می خواهد تا توبه کنند (مکاشفه یوحنا باب ۳ آیه ۱۹). او درخواست خود را با به تصویر کشیدن خود به عنوان عاشق در غزل غزل های سلیمان باب ۵ آیات ۲ تا ۶ که کنار در ایستاده، در می​زند و تقاضا دارد که وارد شود، به پایان می​رساند (مکاشفه یوحنا باب ۳ آیه ۲۰). او به تمام کسانی که در را باز کرده و به او اجازه ورود بدهند،​وعده داده است تا در سفره ای صمیمی  با او غذا بخورند، و در نهایت، با او در عرش حکمرانی کنند (مکاشفه ۲۰: ٤).

مکاشفه یوحنا باب ۳ آیات ۱۸ تا ۲۲ را بخوانید. عیسی چه اندرزی به کلیسای لائودیکیه ارائه می​دهد؟ طلا، جامه سفید و مرهم چشم نماد چه چیزهایی هستند؟ (اول پطرس باب ۱ آیه ۷؛ اشعیا باب ۶۱ آیه ۱۰؛ افسسیان باب ۱ آیات ۱۷ و ۱۸ را ببینید)؟ همه این​ها به ما به عنوان ادونتیست​های روز هفتم که خود را کلیسای لائودیکیه می​دانیم، چه می​گوید؟

جمعه   ۱۸ ژانویه

تفکری فراتر: مکاشفه، صفحه ۵٧۸ تا ۵۹۲ را از کتاب اعمال رسولان، نوشه الن جی وایت بخوانید.

هفت پیام به کلیساها، نشان دهنده زوال روحانی در این هفت کلیسا می باشد. کلیسا در افسس همچنان وفادار بود، اگر چه علاقه اولیه خود را از دست داده بود. کلیساها در اسمیرنا و فیلادلفیا تا حد زیادی وفادار بودند. پرغاموس و طیاطیرا بیشتر و بیشتر سازش کردند تا اینکه جمعیت کثیری از ایمانداران آن کلیساها بطور کامل از ایمان خالص شاگردی به ارتداد کشیده شدند. کلیسای سارد در وضعیت بحران جدی بود. تعداد کثیری از مسیحیان این کلیسا با انجیل توازن و هماهنگی نداشتند، در حالی که فیلادلفیا معرف تعداد قلیلی از ایمانداران بود. کلیسای لائودیکیه در  چنان وضعیت رخوت روحانی و خود شیفتگی بود که چیز خوبی نمی توان درباره آن کلیسا گفت.

عیسی در خاتمه هر پیام، به کلیساهایی که نصیحت وی را می​پذیرند وعده​هایی می​دهد. با این وجود، ممکن است چنین مشاهده شود که همراه با شواهد مبنی بر زوال در کلیساها ، افزایشی درخور توجهی در وعده​های داده شده وجود دارد. افسس که عیسی به او اولین پیام را می دهد، تنها یک وعده دریافت می​کند. در حالی که هر کلیسا مسیر نزولی روحانی را دنبال می کند، هر یک نسبت به کلیسای قبلی، وعده​های بیشتری دریافت می​کند. در نهایت، کلیسای لائودیکیه در حالی که تنها یک وعده دریافت نمود، بزرگترین وعده را بدست آورد: سهیم شدن در بارگاه عیسی (مکاشفه یوحنا باب ۳ آیه ۲۱).

سوالاتی برای بحث

۱- افزایش وعده​ها به هر یک از کلیساها در توالی، همراه با زوال روحانی در کلیساها، بیانیه ای را بازتاب می دهد که هنگامی که گناه افزایش می یابد، فیض به وفور ارزانی می شود (رومیان باب ۵ آیه ۲۰)؟ به آن وعده در پرتو بیانیه ای بیندیشیدکه می گوید « کلیسا هر چقدر هم که ضعیف و دارای عیب باشد، تنها هدف بر روی زمین است که مسیح اهم توجه خود را بر آن معطوف می دارد ». او دائماً آن را با اشتیاق محافظت کرده و بوسیله روح​القدس تقویت می​سازد ». - الن جی. وایت، ...

-Ellen G. White, Selected Messages, book 2, p. 396.

۲- مسیحیان اغلب می​گویند که در شهرهای صنعتی، تجاری و  کلانشهر ها، مسیحی بودن دشوار است. از این واقعیت که در شهرهای کامیاب در آسیا مسیحیانی بودند که به انجیل وفادار ماندند و در زیر فشارهای محیط کفر ضعیف نشدند،​چه چیزی می​توان آموخت؟ به مسیحیان آسیا با توجه به دعای عیسی در یوحنا باب ۱۷ آیات ۱۵ تا ۱۹ بیاندیشید. مفهوم در جهان بودن اما از جهان نبودن چگونه در مورد مسیحیان امروزی بویژه کسانی که در شهرهای بزرگ زندگی می​کنند، اعمال می​شود؟

۳- ما ادونتیست​های روز هفتم چگونه می​توانیم به کلام داده شده به خودمان در پیام ارسال شده  به لائودیکیان بهتر اعتنا و توجه کنیم؟

درس چهارم ۱۹ تا ۲۵ ژانویه

برّه سزاوار

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: مکاشفه یوحنا باب ۴؛ حزقیال باب ۱ آیات ۵ تا ۱۴؛ مکاشفه یوحنا باب ۵؛ افسسیان باب ۱ آیات ۲۰ تا ۲۳؛ عبرانیان باب ۱۰ آیه ۱۲؛ اعمال رسولان باب ۲ آیات ۳۲ تا ۳۶.

« گریه​ نکن​ببین​، شیر قبیله​ یهودا که​از نسل​داود است​، پیروز شده​است​! او لیاقت​ دارد طومار و هفت​مهر آن​را بگشاید »(مکاشفه یوحنا باب ۵ آیه ۵).

در هفته پیش پیام​های مسیح برای قومش بر روی زمین را مطالعه کردیم. اکنون رؤیای یوحنا از زمین به آسمان تغییر مکان می​دهد و بر ”آنچه که باید بعد از این رخ دهد“ (مکاشفه یوحنا باب ۴ آیه ۱) یعنی آینده، تمرکز دارد.

رؤیای باب​های ۴ و ۵، در تالار عرش رخ می دهد. به همین ترتیب، صحنه باب​های ۴ و ۵ مکاشفه یوحنا به طور نمادین کنترل تاریخ و نقشه نجات به نمایش می گذارد. با این وجود، پیش از اینکه آینده آشکار شود، مرکزیت ماموریت کهانت اعظمی مسیح در آسمان مبنی بر حاکمیت او  بر امور زمین و برای رهایی نژاد بشر به ما نشان داده شده است. بدین طریق، باب​های ۴ و ۵، چشم​اندازی از مفهوم وقایع آینده که در مابقی کتاب ثبت شده است را فراهم می آورد.

همچنین ممکن است کسی متوجه شود در حالی که پیام​های نوشته شده به هفت کلیسا به زبانی تقریباً بی​پرده نوشته شده بودند،​از این به بعد کتاب زبانی نمادین را بکار می​برد که تفسیر آن همیشه آسان نمی​باشد. این زبان از تاریخ قوم خدا آنگونه که در عهد قدیم ثبت شده، گرفته شده است. برای تفسیر درستی از مکاشفه یوحنا به درکی صحیح از زبان نمادین در پرتو عهد قدیم نیاز است.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۲۶ ژانویه آماده شوید.

یکشنبه ۲۰ ژانویه

در سرای تخت پادشاهی آسمانی

باشروع مکاشفه یوحنا باب ۴ آیه ۱ ، عیسی از یوحنا بمی خواهد تا به آسمان رفته و چشم​انداز وسیع تاریخ؛ از زمان خود تا زمان بازگشت ثانی را مشاهده کند.

مکاشفه یوحنا باب ۴ آیات ۱ تا ۸ را همراه با حزقیال باب ۱ آیات ۲۶ تا ۲۸ بخوانید. با توجه به مکاشفه یوحنا باب ۵ آیات ۱۱ تا ۱۴، درباره عظمت اتاق تخت پادشاهی چه چیزی می​توانیم آسمانی فرا گیریم؟

رسول از لابلای در باز به داخل معبد آسمانی و به تخت ملکوتی خدا نگاه کرد. تخت ملکوتی نماد قدرت حاکمیت و حاکمیت خدا بر مخلوقات است در حالی که رنگین​کمان اطراف آن نشانه وفاداری وعده داده شده او به قومش می​باشد (پیدایش ۹: ١۳-١٦؛ اشعیا ۵٤: ۹ و ١٠). با این وجود، شیطان، که با زور حاکمیت برزمین را غصب کرده ، اقتدار الهی را انکار کرده است. مسئله اصلی در نبرد بزرگ میان خدا و شیطان در خصوص حق حامکیت بر جهان هستی است. هدف گردهمائی آسمانی که یوحنا در بارگاه آسمانی مشاهده نمود برای تایید حق حاکمیت بر جهان است (مکاشفه ٤: ١-۸؛ مکاشفه ۵: ١١-١٤).

مکاشفه یوحنا باب ۴ آیات ۸ تا ۱۱ و باب ۵ آیات ۹ تا ۱۴ را بخوانید. از این آیات چه چیزی در مورد عبادت حقیقی می​توانید بیاموزید؟ در باب ۴، چرا خداوند شایسته پرستش است و در باب ۵ آیات ۹ تا ۱۴، چرا بره خدا سزاوار آن می​باشد؟

باب ۴ مکاشفه، یک توصیف کلی از بارگاه سلطنتی در معبد آسمانی و از پرستشی که در آنجا تکرار می​شود را ارائه می​دهد. در حالی که پرستش در باب ۴، قدرت آفریننده خدا را می​ستاید، باب ۵ نجاتِ ارائه شده توسط برّه قربانی را تجلیل می​کند. این فصل ها نشان می​دهد که عبادت حقیقی، اعمال توانای خدا در خلقت و نجات را بازگو کرده و می​ستاید. خدا که در ابتدا جهان را خلق نمود، قدرت و توان بازگرداندن آن به وضعیت اولیه​اش و تبدیل آن به خانه ابدی قومش را نیز دارد، و او وعده داده است تمام این کارها را انجام خواهد داد.

درباره آنچه انجیل تعلیم می​دهد، بیاندیشید: کسی که نه تنها ما و جهان ما را خلق نمود، بلکه تمام کیهان را آفرید، همچنین ”برّه قربانی شده“ (مکاشفه یوحنا باب ۵ آیه ۱۲) برای ما نیز بود. این چه امید شگفت​انگیزی در میان جهانی پر از درد و آشوب ارائه می​دهد؟

دوشنبه ۲۱ ژانویه

گردهمائی آسمانی در عرش سماوی

شرح بزرگان روحانی در مکاشفه یوحنا باب ۴ آیه ۴ نشان می​دهد که آن​ها فرشته نیستند. عنوان « بزرگان روحانی » در کتاب مقدّس همواره برای انسان​ها بکار برده شده است. بر عکس فرشتگان که همیشه در حضور خدا می​ایستند، این بزرگان روحانی بر تخت​ها نشسته​اند. جامه​های سفیدی که آن​ها می​پوشند لباس مردم وفادار خدا هستند (مکاشفه یوحنا باب ۳ آیات ۴ و ۵). تاج​های پیروزی (به یونانی stephanoi) بر روی سرهایشان مخصوص مقدّسین فاتح نگه داشته شده​اند (یعقوب باب ۱ آیه ۱۲). همه این​ها اظهار می​دارند که ۲۴ ارشد روحانی مقدّسین با شکوه هستند.

عدد ۲۴ ، عددی نمادین است: که از دو مجموعه ۱۲ تایی تشکیل شده است.  عدد ۱۲ در کتاب مقدس نماد قوم خدا می​باشد. ۲۴ رهبر روحانی می​توانند نماد قوم خدا، مجموعه ای از زمان عهد قدیم و جدید باشند. عدد ۲۴ همچنین سران ۲۴ دسته​بندی کاهنان که به نوبت خدمات معبد زمینی را انجام می​دادند، را منعکس می​کند (اول تواریخ باب ۲۴ آیات ۱ تا ۱۹).

این واقعیت که هرگز پیش از این در کتاب مقدس به ۲۴ رهبر روحانی اشاره نشده است، دلالت بر این دارد که آن​ها گروهی جدید در عرش سماوی هستند. آن​ها ممکن است کمی پیش از اتفاق افتادن این صحنه آورده شده باشند. آن​ها به احتمال زیاد کسانی هستند که در زمان مردن عیسی از مرگ قیام کرده باشند (متی باب ۲۷ آیات ۵۱ تا ۵۳).

اگر چنین است، این ۲٤ رهبر روحانی که با عیسی به آسمان عروج کرده اند، بعنوان نمایندگان بشر هستند، تا شاهد انصاف و عدالت خدا در اعمال وی، در درک نقشه رستگاری باشند. در مکاشفه ۵: ۹، ۲٤ رهبر روحانی، همراه با چهار موجود زنده (آیه ۸)، در برابر بره که ذبح گردیده بود و با این وجود زنده است، سجده نمودند. آنها با هم سرودی تازه خوانده و بره را می ستودند بعنوان آین یگانه ای که سزاوار است، چرا که: « وقتی​ طومار را گرفت​، آن​بیست​ و چهار رهبر در برابر او سجده​کردند. هر یک​ از آنان​یک​ چنگ​و کاسه​های​ طلایی​ پر از بخور داشتند که​دعاهای​ ایمانداران​ است. ایشان​ برای​ او سرود جدیدی​ می​خواندند و می​گفتند: “تو لیاقت​ داری​ که​طومار را بگیری​ و مهرش​را باز کرده​، آن​را بخوانی​، زیرا جانت​را قربانی​ کردی​ و مردم​را از هر نژاد و زبان​و قوم​و قبیله​ برای​ خدا خریدی. و ایشان​ را برای​ خدای​ ما کاهن​ساختی​ و به​سلطنت​رساندی​؛ از اینرو بر زمین​ سلطنت​خواهند کرد.مکاشفه یوحنا باب ۴ آیات ۶ تا ۸ همچنین به چهار موجود زنده اشاره می​کنند. توصیف آن​ها را با چهار موجود زنده در حزقیال باب ۱ آیات ۵ تا ۱۴ و حزقیال باب ۱۰ آیات ۲۰ تا ۲۲ و سرافین در اشعیا باب ۶ آیات ۲ و ۳ مقایسه کنید.

موجودات زنده سمبل و نماد موجودات متعالی هستند که بعنوان نمایندگان و محافظان تخت او خدمت می نمایند (مزامیر باب ۹۹ آیه ۱). به طور نمادین، بال​های آن​ها با سرعتی که دارند در انجام دستورات خدا و چشمانشان به هوش ایشان اشاره دارد. حضور بهمراه ۲٤ رهبر روحانی و جمعیت بیشماری از فرشتگان در اطراف سریر (مکاشفه ۵: ١١)، نشان می دهد که نمایندگان زمین و آسمان در سریر عرش الهی حضور دارند.  

سه شنبه   ۲۲ ژانویه

طومار مهر و موم شده

مکاشفه یوحنا باب ۵ آیه ۱ تا ٤ را بخوانید. با توجه به اشعیا باب ۲۹ آیات ۱۱ و ۱۲، معنی  مهر و موم شدن کتاب چیست و چرا یوحنا می گرید؟

متن یونانی حاکی از این است که کتاب بر روی تخت در سمت راست پدر قرار داشت. در انتظار آن یگانه ای بود که شایسته است تا آن را بر دارد و « مهر و موم آن را باز کند » (مکاشفه ۵: ۲).

به گفته الن جی. وایت، طومار مهر و موم شده شامل « تاریخ مشیت الهی، تاریخ نبوی ملت​ها و کلیسا می​باشد. این مشمول کلام الهی، اقتدارش، فرمان​هایش، شریعتش، کل شورای نمادین ابدیت و تاریخ تمام قدرت​های حاکم بر ملت​ها می​شد. در آن کتاب، تأثیر تمام ملت​ها، زبان​ها و قوم​ها از ابتدای تایخ زمین تا پایانش به زبان نمادین آمده بود » – الن جی. وایت، Ellen G. White, Manuscript Releases, vol. 9, p. 7

به طور خلاصه، کتاب مهر و موم شده شامل رازهای خدا در مورد نقشه​هایش برای حل مشکل گناه و نجات انسان​های سقوط کرده می​باشد. درک کامل آن راز، در زمان آمدن دوباره مسیح محقق خواهد شد (مکاشفه یوحنا باب ۱۰ آیه ۷ را ببینید).

مکاشفه یوحنا باب ۵ آیات ۵ تا ۷ را بخوانید. چرا مسیح تنها فرد در تمام هستی است که سزاوار برداشتن طومار مهر و موم شده و باز کردن آن می​باشد؟

بحران در عرش سماوی مربوط به طغیان گری شیطان می باشد. این سیاره اگر چه توسط خدا آفریده شده است،  اما تحت سلطه شیطان غاصب بوده است. گریستن یوحنا بیانگر شوق وافر قوم خدا از زمان آدم برای نجات از اسارت گناه بود. طومار مهر و موم شده دربردارنده نقشه خدا برای حل مشکل گناه می​باشد. بدون شک خدا با قدرت بی​اندازه خود می​تواند آن نقشه را تحقق بخشد. با این وجود، نجات نسل بشر سقوط کرده به چیز خاصی نیاز داشت و آن عیسی بود که « ظفر یافت » و از این رو شایسته باز کردن طومار، تسلط و حاکمیت بر زمین و شفیع و منجی ما در قدس آسمانی می باشد.

چگونه می​آموزیم که عیسی را در اولویت نخست تجربه مسیحی خود قرار دهیم؟

چهارشنبه   ۲۳ ژانویه

بره سزاوار است

مکاشفه یوحنا باب ۵ آیات ۸ تا ۱۴ و افسسیان باب ۱ آیات ۲۰ تا ۲۳ و همچنین عبرانیان باب ۱۰ آیه ۱۲ را بخوانید. این آیات در میانه این دنیایی که امید و تسلی کمی ارائه می کند چه می گویند؟

وقتی که مسیح، برّه خدا به تخت سلطنت الهی نزدیک شد، طومار را برداشت. این عمل، نشان می دهد که تمام اقتدار و حاکمیت به او سپرده شد (افسسیان باب ۱ آیات ۲۰ تا ۲۲ را ببینید). در آن لحظه تمام هستی، حق حاکمیت مسیح بر زمین را تصدیق نمود. آنچه توسط آدم از دست رفته بود، با مسیح به دست آورده شد.

برداشتن طومار توسط مسیح ، نشان می دهد که او سرنوشت تمام بشریت در دستان خود قرار داده است. چهار موجود زنده و ۲۴ پیر فرزانه مانند آنگونه که در مکاشفه یوحنا باب ۵ آیه ۹ مکتوب است، در مقابل وی سجده و او را پرستش نمودند: « مستحق گرفتن کتاب و گشودن مهرهایش هستی زیرا که ذبح شدی ». با این کار، فرشتگان برتر و نمایندگان بشر نجات یافته، قربانی شدن مسیح به جای انسان​ها را تأیید می​کنند. او با خون خود، کفاره بشر سقوط کرده را پرداخت نموده است و به آن​ها امید نجات و وعده آینده​ای که قادر به تصور آن نیستیم را ارائه می​دهد.

چهار موجود زنده و رهبران روحانی  اکنون به تعداد بی​شمار فرشتگان آسمانی پیوستند و تخت ملکوتی را احاطه نمودند و به پادشاه تازه به تخت نشسته، ادای احترام کردند: « مستحق است بره ذبح شده که قوت و دولت و حکمت و توانایی و اکرام و جلال و برکت را بیابد! » (مکاشفه یوحنا باب ۵ آیه ۱۲).

در این زمان تمام مخلوقات آسمان و زمین به یکدیگر پیوستند تا ستایش ملوکانه را نثار پدر و مسیح کنند: « تخت نشین و بره را برکت و تکریم و جلال و توانایی باد تا ابدالآباد! » (مکاشفه یوحنا باب ۵ آیه ۱۳). ستایش آن​ها با یک « آمین » توسط چهار موجود زنده و ۲۴ رهبر روحانی پاسخ داده شد از این رو به تکریم هیجان انگیز در تالار عرش سماوی ختم گردید.

فرضیه فیزیکدانان بر این است که جهان روزی یا خواهد سوخت، یا در خود فرو خواهد ریخت و یا متلاشی خواهد گردید. این فرضیه چه تضادی با آینده ارائه شده در کلام خدا دارد. چگونه می​توانیم حتی همین الان، در مورد آینده​ای که در انتظارمان است، شروع به شادی ؟

پنجشنبه   ۲۴ ژانویه

اهمیت پنطیکاست

بارش روح القدس در روز پنطیکاست که در اعمال رسولان ۲: ١-٤ نوشته شده، یکی از وقایع تعین کننده در تاریخ برنامه رستگاری را تایید می کند: شروع دوره مأموریت پس از مصلوب شدن مسیح به عنوان کاهن اعظم و پادشاه در قدس آسمانی (اعمال رسولان ١: ٤-۸ و اعمال رسولان ۲: ۳۳ را نیز ببینید). بواسطه ماموریت کهانت اعظمی در سمت راست پدر (مکاشفه ۵: ٦ و ٧)، مسیح قادر است تا برنامه رستگاری را تا تحقق نهایی آن ادامه دهد. عیسی بعنوان میانجی و شفیع ما در قدس آسمانی کار می کند تا ما را رستگار سازد. از طریق وی، ایمانداران می توانند به خدا دسترسی رایگان داشته و آمرزش گناهان خویش را دریافت نمایند.

اعمال رسولان باب ۲ آیات ۳۲ تا ۳۶ و یوحنا باب ۷ آیه ۳۹ را بخوانید. چه امید و تشویقی در این واقعیت می یابید که عیسی در آسمان به عنوان کاهن و پادشاه ما ایستاده است؟

رفعت یافتن مسیح در قدس آسمانی، با نزول روح​القدس بر حواریون همراه بود. مکاشفه یوحنا باب ۵ آیه ۶ به هفت روح اشاره می​کند که « به سراسر زمین فرستاد می​شوند ». همچنانکه دی درس های ابتدائی تر دیدیم، هفت روح نشانه فعالیت کامل روح​القدس در جهان می​​باشند. در زمان به تخت نشستن مسیح، روح به کلیسا نازل شد. فرستاده شدن روح القدس یکی از اولین اعمال مسیح به عنوان کاهن اعظم ما در قدس آسمانی است. این بارش و نزول روح القدس به معنی این است که عیسی در مقابل پدر حضور بهم رسانیده است و اینکه خدا قربانی او را بخاطر بشر پذیرفته است.

« معراج مسیح به آسمان علامت این بود که پیروانش قرار بود برکات وعده داده شده را دریافت کنند.... هنگامی که مسیح از دروازه​های آسمانی عبور کرد، در میان ستایش فرشتگان بر تخت نشست. به محض این که این مراسم پایان یافت، جریانی غنی از روح​القدس بر حواریون نازل شد و مسیح حتی با وجود جلالی که در تمام ابدیت با پدر داشت، در حقیقت جلال یافت. نزول پنطیکاستی مکالمه ای ملکوتی بود مبنی بر این که منجی بر تخت نشسته است و ماموریت آسمانی وی آغاز شده است. بر اساس وعده ای که داده بود، او روح القدس را بعنوان نشانه ای از آسمان به پیروانش فرستاد که بعنوان کاهن و پادشاه، تمامی قدرت آزمان و زمین به او داده شده و یگانه مسیح شده برای امت خویش است » - الن جی وایت، اعمال رسولان، صفحات ۳۸ و ۳۹.

Ellen G. White, The Acts of the Apostles, pp. 38, 39

عبرانیان باب ۴ آیه ۱۶ و باب ۸ آیه ۱ را بخوانید. چه امید و دلگرمی از این واقعیت که عیسی به عنوان پادشاه و کاهن ما بدست می آورید، که قدرت آسمان و زمین به او داده شده است. باور به این حقیقت چگونه به شما کمک می کند تا با موقعیت های هر روز زندگی خود  و با چیزهای نامعلوم آینده سر و کار داشته باشید؟

جمعه   ۲۶ ژانویه

مطالعه بیشتر: الن جی وایت، بخش به پدرم و پدر شما، صفحات ۸۲۹-۸۳۵، از کتاب آرزوی اعصار؛ بخش عطیه روح، صفحات ٤٧-۵٦، از کتاب اعمال رسولان را بخوانید.

 پیام باب​های ۴ و ۵ مکاشفه یوحنا به طور خاص برای قوم خدا که در دوران پایانی تاریخ زمین زندگی می​کنند، اهمیت دارند. آمدن روح​القدس در پنطیکاست نشانه آغاز موعظه انجیل  به تمام دنیا بود؛ پیام اصلی در مورد عیسی بود، که به عنوان پادشاه و کاهن در سمت راست پدر رفعت یافته بود. این حقیقت در باره عیسی هسته اصلی ایمان مسیحیان اولیه بود (عبرانیان باب ۸ آیه ۱) و سنگ زاویه و مبنای موعظه ایشان (اعمال رسولان باب ۲ آیات ۳۲ تا ۳۳، باب ۵ آیات ۳۰ و ۳۱) بود. همچنین انگیزه و مرجع ایمان آنان و دلیری برای مواجهه با جفا و موقعیت های سخت زندگی بود ( اعمال رسولان ٧: ۵۵ و ۵٦؛ رومیان ۸: ۳٤). در نتیجه، مردم بسیاری به موعظه آن​ها پاسخ دادند. از آن زمان به بعد، و از طریق حضور عیسی در مأموریت روح​القدس،​ملکوت خدا خود را نشان داد و همچنان به این کار ادامه می​دهد.

ما نباید هرگز فراموش کنیم که تنها مژده نیک نجات در مسیح است که می​تواند به قلب بشر وارد شده آن​ها را تغییر دهد و مردم را به پاسخ دادن به دعوت انجیل ابدی در خداترسی، جلال دادن و عبادت او هدایت می​کند (مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۷). تنها امید ما به منجی است که پادشاه و کاهن ما در قدس آسمانی می​باشد. او با قوم خود می باشد و برای همیشه تا پایان با ایشان خواهد ماند (متی باب ۲۸ آیه ۲۰). او آینده را در دستان خود دارد.

بنابراین بیایید هرگز فراموش نکنیم که نگه داشتن ماهیت انجیل در ذهن باعث موفقیت کامل پیام پایانی به بشر گمراه و رنج دیده می​شود. در موعظه هیچ چیز دیگری مهم​تر از صلیب و آنچه در مورد خدا به ما تعلیم می​دهد وجود ندارد.

سوالاتی برای بحث

۱- روزی ما در آسمان خواهیم بود و خداوند را برای نیکوئیو قدرت وی و بویژه فیضش ستایش و عبادت خواهیم کرد. چه روش​هایی وجود دارند که حتی الان می​توانیم برای آن روز بزرگی که می​آید بکار گیریم؟ و اینکه چگونه می توانیم با قلبهایی سپاسگزار و شکرگزار خدا را بخاطر تمام چیزهایی که او انجام داده و خواهد داد پرستش نمائیم؟

۲- مکاشفه یوحنا باب ۴ آیه ۱۱ و باب ۵ آیه ۹ را بخوانید. دو نقشی که می​بینیم عیسی در اینجا دارد، کدامند و آن​ها چگونه نه تنها در نقشه نجات بلکه دلیل شایستگی خداوند برای عبادت ما اساسی هستند؟ سبت و آنچه تعلیم می​دهد چگونه ابرازی از این دو حقیقت شگفت​انگیز درباره خدا می​باشد؟

درس پنجم ۲۶ ژانویه تا ۱ فوریه

هفت مُهر و موم

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: مکاشفه یوحنا باب ۶ آیات ۱ تا ۱٧؛ لاویان باب ۲۶ آیات ۲۱ تا ۲۶؛ حزقیال باب ۴ آیه ۱۶؛ تثنیه باب ۳۲ آیه ۴۳؛ دوم تسالونیکیان باب ۱ آيات ۷ تا ۱۰.

آیه حفظی: «مستحق گرفتن کتاب و گشودن مهرهایش هستی زیرا که ذبح شدی و مردمان را برای خدا به خون خود از هر قبیله و زبان و قوم و امّت خریدی و ایشان را برای خدای ما پادشاهان و کهنه ساختی و بر زمین سلطنت خواهند کرد » (مکاشفه یوحنا باب ۵ آیات ۹ و ۱۰).

باب ۶ مکاشفه یوحنا صحنه باب​های ۴ و ۵ را ادامه می​دهد که مسیح را بعنوان یگانه شایسته ای برای باز کردن طومار مهر و موم شده توصیف می​کنند، و آنچه که بواسطه آدم از دست رفت را بازگرفت. او اکنون آماده باز نمون مهر طومار و انجام کامل و نهایی نقشه نجات می​باشد.

پنطیکاست نشانه آغاز گسترش انجیل بود که مسیح بواسطه آن، پادشاهی خود را توسعه داد. از این رو، شکسته شدن مهر به موعظه انجیل که در پنطیکاست آغاز شد و عواقب انکار نمودن آن اشاره دارد. باز شدن هفتمین و آخرین مهر، ما را به پایان تاریخ این جهان می​رساند.

مکاشفه یوحنا باب ۳ آیه ۲۱ کلید را برای باز کردم معنی و مفهوم هفت مهر را به ما می​دهد: « آنکه ​غالب آید، این را به وی خواهـم داد کـه بر تخت من با من بنشینـد، چنانکه مـن غلبـه یافتم و با پدر خود بر تخت او نشستـم ». باب​های ۴ و ۵ از ظفریافتن مسیح و شایستگی وی در نتیجه ایثارگری او بر روی صلیب سخن می گوید، تا کاهن اعظم آسمانی ما باشد و طومار را باز کند.آخرین آیه های فصل ٧ ظفرمندان را در مقابل تخت سلطنت مسیح توصیف می کند. بدین جهت، فصل ٦ در باره امت خدا در مرحله پیروزی است تا اینکه بتوانند در سلطنت مسیح شریک بشوند.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۲ فوریه آماده شوید.

یکشنبه ۲۷ ژانویه

گشوده شدن مهر اوّل

مکاشفه یوحنا باب ۶ آیات ۱ تا ۸ و لاویان باب ۲۶ آیات ۲۱ تا ۲۶ و متی باب ۲۴ آیات ۱ تا ۱۴ را بخوانید. به واژگان کلیدی مشترک در این آیات توجه کنید. بر اساس این آیات، درباره معنای چهار مهر اول چه چیزی می​آموزید؟

وقایع هفت مهر باید در بستر بلایای عهد قدیم درک گردند که در عباراتی مشخص همچون شمشیر، قحطی، طاعون و حیوانات وحشی به تصویر کشیده شده اند (لاویان باب ۲۶ آیات ۲۱ تا ۲۶). حزقیال آن​ها ​شان را « چهار عذاب سخت » خدا می​نامد (حزقیال باب ۱۴ آیه ۲۱). آن​ها عذاب​های تأدیبی بودند که خدا از طریق آنها در پی بیداری وضعیت روحانی  و مجازات آنان بود در زمانی که نقض عهد می کردند. در شرایطی مشابه، چهار اسب سوار وسیله خدا برای بیدار نگه داشتن قومش در انتظار بازگشت عیسی هستند.

همچنین شباهت​های نزدیکی میان چهار مهر اول و متی باب ۲۴ آیات ۴ تا ۱۴ می باشد، که به موجب آن عیسی، آنچه در جهان اتفاق خواهد افتاد را توضیح داد. خداوند با مفهوم چهاراسب سوار، امت خود را در مسیر درست نگاه می دارد و به آنان یادآوری می کند که این جهان، همچنان که در حال حاضر هست، خانه آنان نیست.

گرچه بطور نمادین است، مکاشفه باب ۶ آیات ۱ و ۲ نیز در شُرُف پیروزی است. این آیات، مکاشفه باب ۱۹ آیات ۱۱ تا ۱۶ را یادآور می​شوند که مسیح را در حال راندن اسبی سفید و هدایت لشکرهای آسمانی در آخرین نبرد تاریخ زمین به تصویر می​کشند. رنگ سفید به عنوان نمادی از پاکی،​ به طور مرتب با مسیح و پیروانش مرتبط است. اسب سوار، کمانی در دست دارد و به او تاجی داده شده است (مکاشفه ٦: ۲)، که تصویر خدا را در عهد قدیم تداعی می​کند که در حال راندن اسبی است که کمانی در دست دارد در حالی که بر دشمنانش غالب می شود (عبرانیان باب ۳ آیات ۸ تا ۱۳؛ مزامیر باب ۴۵ آیات ۴ و ۵). واژه یونانی برای تاجی که بر سر اسب سوار است، stephanos  می باشد که تاج پیروزی نامیده می شود (مکاشفه باب ۲ آیه ۱۰، باب ۳ آیه ۱۱). این سوارکار یک فاتح است که به فتح کردن ادامه می​دهد.

صحنۀ اولین مُهر، انتشار انجیل را توصیف می​کند که قدرتمندانه در پنطیکاست آغاز شد و مسیح بواسطه آن شروع به گسترش ملکوت خود نمود. سرزمین​های بسیاری بود و هنوز هست که باید فتح شوند و مردم بسیاری که باید پیرو عیسی شوند، تا زمانی که پیروزی نهایی با آمدن مسیح در جلال تحقق یابد.

از نقطه نظر نبوتی، صحنه مُهر اول با پیام داده شده به کلیسای افسس مطابقت دارد؛ که دوره رسالتی را توصیف می​کند که در طی آن انجیل به سرعت در سرتاسر جهان گسترش یافت (کولسیان باب ۱ آیه ۲۳).

چرا باید همواره به یاد داشته باشیم که بدون در نظر گرفتن وضعیتمان در مسیح، در طرف پیروز قرار داریم؟

دوشنبه ۲۸ ژانویه

مُهرهای دوم و سوم

مکاشفه یوحنا باب ۶ آیات ۳ و ۴ را بخوانید. بر اساس توصیف اسب قرمز و سوارکار، در اینجا در رابطه با انجیل، در مورد چه چیزی صحبت می​شود؟

قرمز رنگ خون است. سوارکار شمشیر بزرگی دارد و اجازه دارد صلح و آرامش را از زمین برگیرد که راه کشتن یکدیگر را برای مردم باز می​کند.

مهر دوم، عواقب انکار انجیل را توصیف می​کند. همانطور که مسیح نبرد روحانی را از طریق موعظه انجیل به پیش می​برد، نیروهای شیطانی به شدت مقاومت می​کنند. بناچار جفا ادامه می یابد.  سوارکار، کار کشتار را انجام نمی دهد. در عوض، صلح را از زمین بر می دارد. و در نتیجه،جفایی را در پی خواهد داشت که اجتناب ناپذیر خواهد بود(متی باب ۱۰ آیه ۳۴ را ببینید.)

مکاشفه یوحنا باب ۶ آیات ۵ و ۶ را بهمراه لاویان باب ۲۶ آیه ۲۶ و حزقیال باب ۴ آیه ۱۶ را بخوانید. بر اساس توصیف اسب سیاه و سوارکار، چه واقعیتی با موعظه انجیل که در اینجا اشاره شده مرتبط است؟

سوار بر اسب سیاه، ترازویی برای وزن کردن غذا در دست دارد. اعلامیه​ای داده شده است: قیمت یک چارک گندم و یا سه چارک جو، مزد یک روز کار خواهد بود. به روغن زیتون و شراب آسیبی مرسان (مکاشفه یوحنا باب ۶ آیه ۶).خوردن نان با وزن کردن دقیق غلات نشانه کمیابی زیاد یا قحطی بود (لاویان باب ۲۶ آیه ۲۶؛ حزقیال باب ۴ آیه ۱۶). در زمان یوحنا، یک دینار، دستمزد روزانه یک کارگر بود (متی باب ۲۰ آیه ۲). در شرایط عادی، امکان خرید تمام نیازهای خانواده برای یک روز با دستمزد روزانه امکان پذیر بود. با این وجود، قحطی، قیمت معمولی را بسیار افزایش می​داد. در صحنه مُهر سوم، برای خرید غذای کافی تنها برای یک نفر، به کل دستمزد یک روز احتیاج خواهد بود. برای غذا دادن به یک خانواده کوچک، دستمزد یک روز برای خرید یک پیمانه جو، غذایی ارزان​تر و شکم سیر کن برای فقیران استفاده می​شد.

صحنه مُهر سوم به عواقب دیگر انکار انجیل اشاره دارد. اگر اسب سفید نشان دهنده موعظه انجیل باشد، اسب سیاه نماد نبودن انجیل است. غله در کتاب مقدّس نماد کلام خدا است (لوقا باب ۸ آیه ۱۱). انکار انجیل ناگزیر منجر به قحطی کلام خدا مانند آن که توسط عاموس پیش​بینی شد، می​شود (عاموس باب ۸ آیات ۱۱ تا ۱۳).

سه شنبه   ۲۹ ژانویه

صحنه چهارمین مُهر

مکاشفه یوحنا باب ۶ آیات ۷ و ۸ را بخوانید. چه صحنه​ای در اینجا توصیف شده است؟ این صحنه چه ارتباطی با صحنه قبلی دارد؟

رنگ اسب در مهر چهارم با واژه یونانی chloros بیان شده است که رنگ خاکستری جسد در حال تجزیه است. نام سوار مرگ است؛ در همین حال، هادس، مکان مردگان او را همراهی می​کند. این دو مجاز هستند مردم را با شمشیر، گرسنگی، مرگ و حیوانات وحشی در یک چهارم زمین نابود کنند.

چهارمین مُهر طاعون و مرگ را فرامی​خواند. تصویر واضح صحنه این حقیقت را می​رساند که قحطی روحانی کلام خدا در نتیجه انکار انجیل ناگزیر به مرگ روحانی منتهی می​شود.

خبر خوش این است که قدرت مرگ و هادس بسیار محدود است؛ تنها اقتدار بر بخشی (یک چهارم) از زمین به آن​ها داده شده است. عیسی به ما اطمینان می​دهد که کلیدهای هادس و مرگ را دارد (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۱۸ را ببینید).

بار دیگر محتوای پیام​های داده شده به کلیساهای افسس، سارد، پرغاموس و طیاطیرا در باب ۲ مکاشفه را بررسی کنید. وضعیت در آن کلیساها را با صحنه​های باز شدن چهار مهر اول مقایسه کنید. چه تشابهی میان آن​ها مشاهده می​کنید؟

صحنه​های هفت مُهر، آینده کلیسا را به تصویر می​کشند. درست مانند هفت کلیسا، مهرها نیز به دوره​های مختلف تاریخ مسیحیت مربوط می​شوند. در دوران رسالتی، انجیل به سرعت در سرتاسر جهان انتشار یافت. پس از دوران جفا، امپراتوری روم از پایان قرن اول تا آغاز قرن چهارم، آنگونه که در صحنه مهر دوم به تصویر کشیده شده است، آمد. مهر سوم به دوره سازش قرن​های چهار و پنج اشاره دارد، که با قحطی روحانی کتاب مقدّس که به اعصار تاریک منتهی شد، مشخص شده بودند. مُهر چهارم به درستی مرگ روحانی مسیحیت را در طول «اعصار تاریک» توصیف می​کند.

مکاشفه یوحنا باب ۶ آیه ۶ بیان می​کند که روغن زیتون و شراب تحت تأثیر قحطی بلای مهر سوم قرار نخواهند گرفت. روغن نماد روح​القدس و شراب نماد نجات در عیسی مسیح می​باشد. این چه چیزی درباره این واقعیت که حتی زمانی که کلام خدا کمیاب است، روح​القدس همچنان در فعالیت است و اینکه نجات همچنان برای تمام کسانی که به دنبالش باشند، در دسترس است، به ما می​گوید؟

چهارشنبه   ۳۰ ژانویه

گشودن پنجمین مُهر

مکاشفه یوحنا باب ۶ آیات ۹ و ۱۰ را بخوانید. در اینجا چه اتفاقی می​افتد؟

واژه روح و « جان » در کتاب مقدّس به کلیت انسان اشاره دارد نه فقط روح (پیدایش باب ۲ آیه ۷). به شهادت رسیدن افراد وفادار به خدا و مردم شکنجه شده در اینجا با توجه به خون قربانی ریخته شده در پای مذبح قربانی معبد زمینی به تصویر کشیده شده است (خروج باب ۲۹ آیه ۱۲؛ لاویان باب ۴ آیه ۷). قوم خدا از ناعدالتی و مرگ بدلیل وفاداری خود به انجیل رنج کشیده​اند. آن​ها نزد خدا فریاد بر می​آورند و از او می​خواهند پادرمیانی و از ایشان حمایت کند. این آیات در اینجا در مورد ناعدالتی انجام شده بر روی زمین ؛ درباره وضعیت مرگ چیزی نمی​گویند.

مکاشفه یوحنا باب ۶ آیه ۱۱ و تثنیه باب ۳۲ آیه ۴۳ و مزامیر باب ۷۹ آیه ۱۰ را بخوانید. پاسخ ملکوت به دعاهای امت شهید شده خدا چه بود؟

به شهدای مقدس جامه های سفید داده شد که معرف عدالت مسیح است، که آنان را از گناه تبرئه می کند – هدیه او به کسانی که پیشکش فیض را پذیرفته اند  (مکاشفه یوحنا باب ۳ آیه ۵، باب ۱۹ آیه ۸). سپس، به آن​ها گفته شد که باید استراحت کنند تا برادرانشان تجربه​ای مشابه خواهند داشت، کامل شوند. مهم است توجه داشته باشیم که متن یونانی مکاشفه یوحنا باب ۶ آیه ۱۱ واژه عدد را در خود ندارد. مکاشفه از تعداد مورد نظر مقدّسین شهید تا پیش از بازگشت مسیح سخن نمی​گوید، بلکه از کمال شخصیت ایشان می​گوید. قوم خدا با جامه عدالت مسیح و نه شایستگی خود کامل می​شوند (مکاشفه یوحنا باب ۷ آیات ۹ و ۱۰). مقدسین شهید تا زمان آمدن دوباره مسیح و آغاز هزاره، قیام نکرده و داوری نخواهند شد (مکاشفه یوحنا باب ۲۰ آیه ۴).

صحنه مهر پنجم از نظر تاریخی به دوره اصلاحات منجر می شود، دوره ای که میلیونها نفر به شهادت رسیدند بخاطر اینکه به خدا وفادار بودند (متی ۲٤: ۲١). همچنین تجربه قوم رنج دیده خدا در طول تاریخ را بیاد می آورد، از زمان هابیل (پیدایش باب ۴ آیه ۱۰) تا زمانی که خدا در نهایت انتقام «خون خدمتگزارانش» را خواهد گرفت (مکاشفه یوحنا باب ۱۹ آیه ۲).

«خداوندا تا کی؟» فریاد قوم رنج دیده خدا در طول تاریخ بوده است. آیا کسی هست که از نبود عدالت در این زندگی رنج نکشیده باشد؟ شما با دانستن اینکه روزی در حقیقت عدالت انجام خواهد شد، در صحنه مُهر پنجم چه دلگرمی و آرامشی می​یابید؟

پنجشنبه   ۳۱ ژانویه

گشودن مُهر ششم

در مُهر پنجم، قوم خدا را می​بینیم که در جهانی متخاصم، ناعادلانه رنج می​کشد و فریاد زنان خواهان مداخله خدا هستند. زمان آن رسیده است که خدا در پاسخ به دعاهای قومش، مداخله نماید.

مکاشفه یوحنا باب ۶ آیات ۱۲ تا ۱۴ را بهمراه متی باب ۲۴ آیات ۲۹ و ۳۰ و دوم تسالونیکیان باب ۱ آیات ۷ تا ۱۰ بخوانید. در اینجا چه چیزی آشکار می​شود؟

سه نشانه آخر از شش مُهر توسط عیسی در متی ۲٤: ۲۹ و ۳۰ پیشگوئی شده بودند. آن وقایع قرار بود تا در نزدیک شدن خاتمه « عذاب سخت » (مکاشفه ٧: ١٤)، در سال ١٧۹۸ ، بعنوان پیش قراول بازگشت ثانی روی دهند.  همانطور مانند نبوت عیسی در متی ٢٤، خورشید، ماه، «ستارگان» (شهاب سنگها) و آسمان در اینجا واقعی هستند. کاربرد واژگان «همچون» و «مانند»، چهره ای از چیز واقعی یا واقعه ای را به تصویر می کشند- خورشید همچون کرباس سیاه شد، ماه مانند خون گردید، و ستارگان بر زمین افتادند همچون انجیری که از درخت می افتد مسیحیان در جهان غرب به حقیقت پیوستن کلام عیسی را در ترتیب و توالی هر یک از این نشانه ها تشخیص دادند: زلزله لیسبون در سال ۱۷۵۵؛ روز تاریک ۱۹ مه ۱۷۸۰ در شرق نیویورک و جنوب نیو انگلند؛ و بارش پشمگیر شهاب​سنگ ها در اقیانوس اطلس در ۱۳ نوامبر ۱۸۳۳.   به حقیقت پیوستن این پیشگوئی، در مکاشفه ٦ آیات ١٢ تا ١٤ منجر به یک سلسله بیداری و احیا و درکی شد که بازگشت ثانی مسیح نزدیک است.

مکاشفه یوحنا باب ۶ آیات ۱۵ تا ۱۷ و همچنین اشعیا باب ۲ آیه ۱۹، هوشع باب ۱۰ آیه ۸ و لوقا باب ۲۳ آیه ۳۰ را بخوانید. این صحنه​ها مردم در تمامی طبقات زندگی را به تصویر  می​کشد که با وحشت در تلاش برای مخفی شدن از خوف تحولات در آمدن مسیح هستند. آن​ها از صخره​ها و کوهستان​ها می​خواهند تا آنان را «چهرهً تخت نشین و از خشم و غضب برّه» (مکاشفه یوحنا باب ۶ آیه ۱۶) پنهان کند. زمان عدالت فرا رسیده است زیرا مسیح می​آید «تا از مقدّسین خود جلال یابد» (دوم تسالونیکیان باب ۱ آیه ۱۰). سرنوشت آن​ها در مکاشفه یوحنا باب ۱۹ آیات ۱۷ تا ۲۱ توصیف شده است.

این صحنه با پرسشی که نیاز به پاسخ ندارد توسط بدکاران وحشت زده خاتمه می یابد:«روز عظیم خشم آنها رسیده است، کی می​تواند آن روز را تحمل کند​؟» (باب ۶ آیه ۱۷؛ همچنین ناحوم باب ۱ آیه ۶ و ملاکی باب ۳ آیه ۲ را نیز ببینید). پاسخ به آن سؤال در مکاشفه یوحنا باب ۷ آیه ۴ داده شده است: کسانی که بتوانند در آن روز پابر جا بایستند، قوم نشان خورده خدا هستند.

«امّا کیست که روز آمدن او را متحمّل تواند شد؟» (ملاکی باب ۳ آیه ۲). شما به این سؤال چگونه پاسخ خواهید داد و چه دلایل مبتنی بر کتاب مقدّس برای پاسخ خود می​توانید ارائه دهید؟ پاسخ​های خود را در روز سبت در کلاس مطرح کنید.

جمعه   ۱ فوریه

تفکری فراتر: بخش نیاز جهان صفحات ٤۵٧-٤٦۰ از کتاب شهادتهایی برای مبشران و کارگران انجیل، از نوشته های الن جی وایت را بخوانید.

رؤیای گشایش هفت مهر به طور نمادین به توجه و دلسوزی خدا به قومش بر روی زمین اشاره دارد. همانگونه که کنٍث اِی. استرند اشاره کرده است:

« در کتاب مقدس ضمانتی وجود دارد که خدا همیشه به قوم خود اهمیت می دهد و مراقب آنان است: اینکه در تاریخ، او همیشه حی وحاضر است تا آن​ها را تقویت و پشتیبانی نماید و اینکه در پایان نمایش آخرت، او از ایشان کاملاً دفاع نموده، ایشان را تبرئه می نماید و اجر سخاوتمندانه غیرقابل درکِ حیاتِ جاودانی را عطا می نماید.کتاب مکاشفه به زیبایی به این موضوع می​پردازد و از این رو، به هیچ وجه نوعی الهام ناهماهنگ نیست که با ادبیات کلی کتاب مقدّس سازگار نباشد؛ بلکه جوهره اصلی و جان کلام کتاب مقدّس را بیان می کند. در واقع، همانطور که مکاشفه یوحنا به طور مشخص و برجسته اشاره می​کند، «خدای زنده» - کسی است که کلیدهای موت و عالم اموات نزد اوست (باب ۱ آیه ۱۸) - هرگز پیروان وفادار خود را رها نمی​کند و اینکه حتی زمانی که رنج به شهادت رسیدن بسر می برند، پیروز هستند (باب ۱۲ آیه ۱) و «تاج زندگی» در انتظار ایشان می​باشد (باب ۲ آیه ۱۰، باب ۲۱ آیات ۱ تا ۴ و باب ۲۲ آیه ۴ را ببینید) » – کنث اِی. استرند،​

Kenneth A. Strand, “The Seven Heads: Do They Represent Roman Emperors?” in Symposium on Revelation—Book 2, Daniel and Revelation Committee Series (Silver Spring, Md.: Biblical Research Institute, 1992), vol. 7, p. 206.

سوالاتی برای بحث

۱- چه درس با ارزشی از صحنه گشایش هفت مُهر آموخته​اید؟ چرا باید به شما نشان دهد که با وجود بد بودن شرایط بر روی زمین، خدا همچنان فرمانرواست و در نهایت تمام وعده​هایی که در مسیح داریم، تحقق خواهند یافت؟

۲- در مورد شرح زیر بیاندیشید: «کلیسا نماینده تعین شده خدا برای نجات بشر است. برای خدمت سازماندهی شده و مأموریت آن رساندن انجیل به جهان است » - الن جی. وایت، The Acts of the Apostles, p. 9

کلیسای محلی شما چگونه می​تواند به منظور رساندن پیام انجیل به مردم، وفادارتر باشد؟

۳- پاسخ​های خود به پرسش پایانی روز پنجشنبه را در کلاس مطرح کنید. چه کسی می​تواند روز آمدن او را تحمل کند و چرا چنین است؟ در مورد دلیل های پاسختان در رابطه با نحوه زندگی امروزه به منظور آماده شدن برای روز آمدنش بحث کنید.

درس ششم ۲ تا ۸ فوریه

قوم مُهر خورده خدا

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: مکاشفه یوحنا باب ۷؛ دوم پطرس باب ۳ آیات ۹ تا ۱۴؛ تثنیه باب ۸ آیات ۱۱ تا ۱۷؛ مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیات ۴ و ۵ و ۱۲، باب ۱۷ آیه ۵؛ رومیان باب ۳ آیات ۱۹ تا ۲۳.

آیه حفظی: « این​ها کسانی هستند که از آن عذاب سخت گذشته​اند، رداهای خود را شسته و در خون بره سفید کرده​اند​ » (مکاشفه یوحنا باب ۷ آیه ۱۴).

پیام گشوده شدن هفت مُهر نشان می​دهد که هر فردی که دعوی ایمان به مسیح را دارد، برای وفاداری با برکت و بدلیل بی​ایمانی با لعنت روبرو می​شود. چهار مهر اول وسیله های انضباطی خدا برای بیرون آوردن قوم خود از مرگ روحانی و پیروز نمودن آن​ها بودند. با این حال، قوم خدا همچنین از بی​عدالتی و ظلم در جهانی ضد انجیل رنج می​برند. در گشایش مهر ششم، خدا آماده برخورد با کسانی که به قومش ظلم نمودند، می​باشد.

باب ۷ بطور ضمنی میان مهرهای شش و هفت درج شده است. مهر ششم آمدن دوباره مسیح را برایمان به ارمغان می​آورد. در حالی که شریران با داوری روبرو می​شوند، باب ۷ مکاشفه  به سوال آنان در باره این که چه کسانی در روز آمدن مسیح خواهند ایستاد پاسخ می دهد: ١٤٤۰۰۰ نفر مُهر خورده اند. دیگر ویژگی های مرتبط با ١٤٤۰۰۰ نفر در مکاشفه ١٤: ١-۵ داده شده است.

میان پرده دیگری میان شیپور ششم و هفتم قرار گرفته است (مکاشفه یوحنا باب ۱۰ آیه ۱ تا باب ۱۱ آیه ۱۴). این میان پرده که با دوره زمانی صحنه​های باب ۷ مصادف است، تجربه و وظیفه قوم خدا در پایان زمان را توصیف می​کند.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۹ فوریه آماده شوید.

یکشنبه ۳ فوریه

مهار کردن بادها

مکاشفه یوحنا باب ۷ آیات ۱ تا ۳ و دوم پطرس باب ۳ آیات ۹ تا ۱۴ را بخوانید. یوحنا چه چیزی می​ببیند؟ فرشتگان باید برای چه مدت بادها را مهار کنند؟ پس از بسته شدن مُهر چه اتفاقی خواهد افتاد؟

در عهد قدیم، بادها نماد نیروهای مخربی بودند که خدا بوسیله آن​ها شریران را داوری می​کرد (ارمیا باب ۲۳ آیات ۱۹ و ۲۰؛ دانیال ٧: ٢). « هنگامی که فرشتگان خدا از مهار بادهای دهشتناک احساسات شدید دست بر دارند، همه چیز غیر قابل کنترل خواهد شد » - الن جی وایت، جدال عظیم، صفحه ٦١٤. این نیروهای ویرانگر با مداخله الهی مهار می شوند در حالی که امت خدا مُهر وی را دریافت خواهند نمود.

در زمان​های کهن، معنای اصلی مُهر کردن، مالکیت بود. معنای مُهر کردن نمادین در عهد جدید این است که « خداوند متعلقان خود را می​شناسد » (دوم تیموتائوس باب ۲ آیه ۱۹). خدا قوم خود را تشخیص می​دهد و آن​ها را با روح​القدس مُهر می​کند (افسسیان باب ۱ آیات ۱۳ و ۱۴، باب ۴ آیه ۳۰). در پایان زمان،​بر پیشانی افرادی که نسبت به خدا وفادار هستند مهر زده می شود، کسانی که احکام او را نگاه می​دارند (مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۱ و ١٢). مهر خدا نشانی قابل مشاهده بر پیشانی افراد نیست، بلکه همانطور که الن جی. وایت می​گوید، یعنی « ماوا گزیدن در حقیقت ، هم از نظر فکری و هم از نظر روحانی، از این رو آنان [امت خدا] نمی توانندتحت تأثیر قرار بگیرند » - الن جی. وایت، Last Day Events, p. 220. در مقایسه، کسانی که طرف وحش را بگیرند، نشان وحش را دریافت می​کنند (مکاشفه یوحنا باب ۱۳ آیات ۱۶ و ۱۷).

وفاداری قوم مُهر خورده خدا در تمام نسل​ها مورد آزمایش قرار گرفته است. با این وجود،​آزمایش وفاداری در بحران نهایی، نگه داشتن فرمان​های خدا خواهد بود (مکاشفه یوحنا باب ۱۲ آیه ۱۷ و باب ۱۴ آیه ۱۲ را ببینید). به طور خاص، فرمان چهارم، آزمایش اطاعت از خدا خواهد شد (مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۷). همانطور که سبت نشان قوم خدا در زمانهای کتاب مقدّسی بوده است (حزقیال باب ۲۰ آیات ۱۲ و ۲۰؛ عبرانیان ٤: ۹ و ١۰)، نشان وفاداری به خدا در بحران نهایی نیز خواهد بود.

در پایان زمان،​ مهر همچنین به عنوان نشانه​ای از محافظت در برابر نیروهای مخرب هفت بلای پایانی خواهد بود (حزقیال باب ۹ آیات ۱ تا ۱۱ برای تصاویر پشت پرده مکاشفه یوحنا باب ۷ آیات ۱ تا ۳). بنابراین، پرسشی که در مکاشفه یوحنا باب ۶ آیه ۱۷ مطرح شد، پاسخی نهایی دریافت می​کند: کسانی که قادر خواهند بود در روز خشم خدا محفوظ بمانند، قوم مهر زده خدا می​باشند.

پولس به ما هشدار می​دهد، روح​القدس که توسط وی مهر زده شده​ایم را نرنجانیم (افسسیان باب ۴ آیه ۳۰). معنای این چیست؟ چگونه می​شود روح​القدس را رنجاند؟ پس از این که پاسخ را یافتید، چه تصمیماتی می​توانید بگیرید که به شما در نرنجاندن روح​القدس کمک کنند؟

دوشنبه ۴ فوریه

قوم مهر خورده خدا

مکاشفه یوحنا باب ۷ آیات ۴ تا ۸ را بخوانید. تعداد قوم مهر خورده خدا چند نفر است؟ معنای آن عدد خاص چیست؟

اعلام تعداد کسانی که مهر زده شده​اند، تکمیل مهر زدن را نشان می​دهد. یوحنا می​شنود که تعداد آن​ها ۱۴۴۰۰۰ نفر از ۱۲ قبیله اسرائیل می​باشد. ارجاع در اینجا به عددی حقیقی نیست، بلکه به مفهوم آن می​باشد. عدد ۱۴۴۰۰۰ شامل ۱۲بار ۱۲ بار ۱۰۰۰ می​شود. دوازده نمادی از قوم خداست: قبایل اسرائیل و تعداد کلیساهای ساخته شده بر پایه ۱۲ حواریون (افسسیان باب ۲ آیه ۲۰). از این رو، عدد ۱۴۴۰۰۰ به معنای مجموع قوم خدا در پایان زمان است: «تمامی اسرائیل» شامل (یهودیان و غیریهودیان) که برای بازگشت مسیح آماده هستند و کسانی که بدون اینکه روی موت را ببینند متبدل می شوند (رومیان ١١: ٢٦، اول قرنتیان ١۵: ۵١-۵۳).

۱۲ قبیله ذکر شده در باب ۷ مکاشفه یوحنا به وضوح حقیقی نیستند، زیرا ۱۲ قبیله اسرائیل که شامل هر دو پادشاهی شمالی و جنوبی بودند، امروزه وجود ندارند. ۱۰ قبیله پادشاهی شمالی در خلال تسخیر آشوری​ها به اسارت برده شدند (دوم پادشاهان باب ۱۷ آیات ۶ تا ۲۳)، که در آنجا با دیگر قوم ها یکپارچه شدند. از این رو، ۱۲ قبیله، امروزه یهودیت را تشکیل نمی​دهند.

همچنین، فهرست ۱۲ قبیله در باب ۷ مکاشفه یوحنا، فهرستی عادی نیست. (اعداد ١: ۵-١۵ را با حزقیال ٤۸: ١-٢۹ مقایسه کنید). یهودا به عنوان اولین قبیله (مکاشفه ٧: ۵) به جای رئوبین آمده است (با اعداد ١: ۵ مقایسه کنید). همچنین قبایل دان و افرایم که در لیست های اعداد ١ و حزقیال ٤۸ بوده اند، از لیست مکاشفه ٧ حذف شده​اند، در حالی که لاوی  و یوسف به جای آن​ها اضافه شده​اند (مکاشفه ٧: ٧ و ۸). دلیل آشکار برای حذف دان و افرایم این است که در عهد قدیم، این دو قبیله مرتد و بت پرست بودند (اول پادشاهان ١٢: ۹، ۳٠؛ هوشع ٤: ١٧).

فهرست قبایل در باب ۷ مکاشفه یوحنا تاریخی نیست، بلکه روحانی است.غیبت دان و افرایم از لیست، پیشنهاد می کند که بی وفایی این دو قبیله جائی در میان امت مهر خورده خدا ندارند. همچنین، کلیسا در عهد جدید معطوف به ۱۲ قبیله اسرائیل است (یعقوب باب ۱ آیه ۱). ۱۲ قبیله در باب ۷ مکاشفه یوحنا نماد کل قوم خداست که تا به آخر پایدار ماندند، هم یهودی و هم غیر یهودی.

خداوند به کسانی که در طی دوران آشوب و سختی زندگی می کنند چه تضمینی از کتاب مقدس می دهد؟

سه شنبه   ۵ فوریه

جمعیت عظیم

مکاشفه یوحنا باب ۷ آیات ۹ و ۱٠ را بخوانید. یوحنا چه گروهی از مقدّسین را در این مرحله می​بیند؟ آن​ها چگونه توصیف شده​اند و اهل کجایند؟ آن​ها در برابر تخت پادشاهی خدا چه چیزی فریاد می​زنند؟

یوحنا جمعیت کثیر را می​بیند، کسانی که « از عذاب سخت بیرون می​آیند و لباس خود را به خون بره شسته وسفید نموده​اند » (مکاشفه یوحنا باب ۷ آیه ۱۴). یعنی، آن​ها گروه خاصی از مردم هستند که با وجود هر گونه سختی که با آن مواجه بودند به عیسی وفادار مانده​اند. وفاداری با پوشیدن ردای عدالت کامل، نمادینه شده است.  کلمه سختی و مصیبت به طور مکرر در کتاب مقدس بکار برده شده که به چیزهایی که ایمانداران بخاطر اعتقاد خود رنج می برند اشاره می کند (برای مثال خروج ٤: ٣١، مزامیر ۹: ۹، متی ٢٤: ۹، یوحنا ١٦: ٣٣، رومیان ۵: ٣ را ببینید). بنابراین، گرچه برخی از مفسران ادونتیست این گروه را به عنوان نمایندگان ١٤٤٠٠٠ نفر می بینند، می توانیم «جمعیت عظیم» را به تمامی رهایی یافتگانی که بخاطر ایمان خود در طول اعصار رنج و مصیبت کشیده اند معطوف کنیم.

در اینجا نیز، در شرح یوحنا در خصوص جمعیت عظیم، همانطور که در تمام کتاب مقدس مشاهده می کنیم، رستگاری بواسطه فیض می باشد. تنها دعوی رهایی یافتگان برای رستگاری، برای حیات ابدی، برای آسمان و زمین جدید، عدالت مسیح است، که به آنان با فیض داده شده است.  

« نزدیک​ترین افراد به بارگاه عرش سماوی کسانی هستند که با شور و حرارت در امور شیطان بودند، اما مانند جرقه آتش او را رها کرده و با سرسپردگی عمیق و شدید از نجات دهنده خود پیروی نموده​اند. بعد کسانی هستند که شخصیت مسیحی را در میانه دروغ و خیانت به کمال رساندند، کسانی که شریعت خدا را حرمت دادند، در حالی که جهان مسیحیت آن را باطل اعلام نمود، و میلیون​ها نفر در تمام اعصار بدلیل ایمانشان به شهادت رسیدند. و دورتر، گروهی عظیم که هیچ کس ایشان را نتواند شمرد، از هر امّت و قبیله و قوم و زبان در پیش تخت و در حضور بره به جامه​​​های سفید آراسته و شاخه​​​های نخل به دست گرفته، ایستاده​اند (مکاشفه یوحنا باب ۷ آیه ۹). نبرد آن​ها به پایان رسیده است و پیروز شده​اند. آن​ها مسیر مسابقه را رفته و به جایزه دست یافته​اند. شاخه نخل در دستانشان نماد پیروزی آن​ها و جامه سفید علامت عدالت بی​عیب مسیح که اکنون از آن ایشان می​باشد، است. – الن جی. وایت، The Great Controversy, p. 665

آری، ما با عدالت مسیح پوشانده شده ایم، که عطیه ای از ایمان است. اما چگونه می​توانیم در میان مشکلات و عذاب​های سخت، آن ایمان را نگه داشته و وفادار بمانیم؟ یا حتی مهم​تر، ما چگونه در زمان​های آسایش و رفاه، آن ایمان و وفاداری را حفظ می​کنیم؟ (تثنیه باب ۸ آیات ۱۱ تا ۱۷ را ببینید.)

چهارشنبه   ۶ فوریه

کسانی که از برّه پیروی می​کنند

مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیات ۱ تا ۵ را بخوانید. سه ویژگی اصلی ۱۴۴۰۰۰ مقدّس چیست؟ این ویژگی​ها چگونه با توصیف مقدّسین پایان زمان در مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۱۲مرتبط است؟